wouuw wouuww woouuwww neler oldu öyle.. o.o
Bir kere Dlathia ya çok kızdım yani... Anlamadan dinlemeden sadece ve sadece öfkesine,kinine uyarak büyük zararlar verdi ve bunun cezası olarakda onu seven adamı,dostunu kaybetti.. İyi oldu ona. <.<
Palomitaya gelirsek:Bence orda da Palomita birşeyler başaracak ama iyi şeyler yaparkende gene kötü şeyler başına gelecek ve bence yaptığı iyiliklerin bedelini gene ödeyebilir.. Umarım bu sefer bir işten düzgün bir şekilde çıkabilir..
Zainine gelirsek kusura bakmasınlar ama ona Günahkar denmesini bir yerde hak etmeye başladı.. Raini ye bunu nasıl yapabildi demek ki aşkı gözünü bu kadar kör etmiş.. Yazık çok yazık.. Gerçi şimdilik karanlığa yardımcı olsa ve bağlansada aslında bir yanı Aydınlığıda bırakamıyor gibi.. Hemde giderken aklına bir anda Palo nun gelmesi küçük de olsa iyiye işaret..
O kutsal hanımada lanet okudum resmen.. Tamam belkide baskılardan bıkmıştı herksden uzaklaşmak,özgür olmak,kendi başına yaşamak ve huzuru bulmak istiyordu ama yaptığı sonuçlarıda düşünmesi lazımdı... 'Her iyilikde bir kötülük vardır.' Kendisi için iyi olan şey diğer geride bıraktığı herkes için resmen bir kaos ortamı oldu.. Keşke en başında yapmasaydı.. u.u
Rat üzüldüm yani bir anda o kadar ani öldü ki.. o.o Ben bile şaşırdım ne oldu?,hı nasıl? falan diye.. Koragada yazık kolu gitti ama olsun o kadar iyi bir şekilde savaştı ki Gazi olarak kalmayı da hak etti.. =) Kuzenlerde bakalım neler yapacaklar.. Jete bindiler ve gittiler neler olacak onlar içinde merak ediyorum.. Sanırım bu böl.den sonra asıl gelişmeler başlayacakdır yani umarımm...

Yeni böl. bekliyorum Ablacım.

Benden de bir wow!!! yorumlarınız harika Buki ve Day Diğer arkadaşlar unuttu buraları galiba Yeni bölümü bugün koymayı düşünüyorum sizce?

XD ne demek ablam *-* çok daha fazlasını haketmektesin bizce*-* koy bugün ya koy

Ne demek sun-chan. Yeni böl. ben bekliyorum fark etmez bana. u.u Ama bugünde koysan hani süper olur. *_*

Unutmadımda müsait bir zamanımda okuyacağım sakin kafayla

Aynen sun-san sana şu kadar söyleyim defterime not ediyorum yazılarını artık

oyh yeni bölümü henüz okumadım (2 bölümü )
en yakın zamanda okuycam sun-chan sende duruyosun duruyosun biranda patlıyosun msn ye hep gelirdi mesaj olark yeni mesj war diye ama bu konu hakkında gelmiyor
benimde haliyle yeni hberim oluyo neyse okumadım ama yeni bölümü bekliyorum 3 bölümü birden okuycam (hgözlerim felç olcak kesin xD )
ama herneyse emeğine sağlık sun -chan yeni bölümü bekliyorum

höh bikaç gün kayboldum üçüncü dünya savaşı çıkarmışsın sun-chan

şimdik olayı anladım galiba; hikayenin başında iyi görünenler aslında kötü tarafta, o kadın bulunmak istemiyor diye saygı gösterenler ise iyi tarafta. zainin o kadını sevmekten vaz geççek bence, insanları bu kadar fütursuzca harcayan birini sevemez o, özünde iyi biri

dlatha,ah dlatha ah, beş dakka önce gelseydi ya aklın başına, ama yoook...

palomita kafaya yaxis le annesini barıştırmayı koydu bu sefer de, bakalım başarabilecek mi

ve şu geçit... ister misiniz zainin ve palomita'dan önce dlatha ve ekibi bulsun bizim kaçağı

yeni bölümü dört gözle bekliycem (tabii iki haftalık küçük bi tatile çıktığımdan anca gelince okuyabilcem ama olsun )

YE-Nİ BÖ-LÜM ŞAK ŞAK ŞAK YE-Nİ BÖ-LÜM ŞAK ŞAK ŞAK

Palomita biri ona sesleniyormuş duygusuna kapılmıştı yine. Durakladı ve cebinden düşen şeyin gürültüsü ile bakışlarını yere eğdi.Usulca eğilip usturlabı alırken Zainin’in bunu ona verdiği zamanı düşündü.Yüzünde hüzünlü bir tebessüm belirmişti “Zainin…” diye mırıldandı ona ne kadar kızgın olsa da elinde olmadan.

-Zainin kim?, diyen titrek sesin sahibine dönerek bakıp gülümsemeye çalıştı Palomita.

-Ah…şey…eski bir dost…eskiden öyleydi…, bakışları dalgındı genç kızın.

Saçları beyazlamış yüzü çökmüş kadın anlamlı bir bakış attı. Aynı zamanda Floa gülümseyerek yanlarına geldi.”Kız kıyafetleri” giymeye iyice alışmıştı ve kendini buraya git gite ait hissetmeye başlamıştı küçük kız.Burada mutluydu.

-Lütfen bayan, dedi gülümseyerek, oturun ve biraz daha dinlenin.Biz size yemek getireceğiz şimdi.

Liala da kadının koluna girdi ve gülümsedi: -Oğlunuza hoş bir sürpriz olacak.

-Ben bundan pek emin değilim, dedi başını yere eğerek.

-Siz onun annesisiniz…, diye diretti Liala kadınınkilerden daha beyaz ama parlak olan saçlarını geriye attırırken, mutlu olacak emin olun.

-Onu şu an mutlu olacak tek bir kadın var burada, diyerek bakışlarını Liala’ya dikti.Liala da aynı anda kıpkırmızı olmuştu bile.Kadın sözlerine devam etti, ilaçlar ve diğer şeyler için birlikte çıktığınızda sizi uzaktan çok izledim.Yaxiz çok şanslı…

Floa bariz bir sırıtma ile içeri geçmişti. Liala da kadının kolundan tutup utanarak onu içeri götürdü. Palomita ise onlara bakarken nedense bir şeylerin eksikliğini içinde hissetti.Bu sefer de aklına Liam düşmüştü.İçi cız ederken parmaklarını dudaklarına götürdü bilinçsizce.Nedense burada olmak Palomita’yı gittikçe rahatsız etmeye başlamıştı.

“Bana kulak ver” dedi tanıdık narin ama bir o kadarda güçlü bir ses “Yaşlı deli bir kadının çığlığıydı kalabalıkla dolu boş sokakta yankılanan. Şimdi ne aklı yerinde ne kalbi…İkisini de evlatlarına bağışladı yok oluşlarında. Her yok oluş peşinde başka yok oluşları da getirir işte böyle ve hala anlamaz o boş sokaklardaki kalabalık…hala anlamazlar ölümden bile büyük karanlığın enselerinde olduğunu…”

Palomita ardına döndüğünde bir an Yitik ruhu gördü.Eline içeri götürmek üzere almış olduğu tabaklar gürültü ile yere çarparak parçalanmıştı.İçerden mutfağa fırlayıp gelense Liala olmuştu:

-İyi misin?, dedi kız bir telaş.Palomita’nın öylece boşluğa baktığını görünce, Ne oldu?, dedi şüpheyle.

Palomita gözlerini kırpıştırdığında karşısında kimse yoktu.Neler olduğunu anlayamamıştı: -Ben…bir an…, kendi toparladı, başım döndü sanırım…

-Sana tam iyileşmemiş olabileceğini söylemiştim. Kız kardeşin ve sen bir süre daha dikkatli olmalısınız.

Oysa Palomita sadece dinliyormuş gibi yapıyordu.Bir süre sonra bakışları pencereden dışarı kaydı:

-Yaxiz geliyor! , diyerek planını gerçekleştirmek üzere bir telaş dışarı koşmaya başladı.Odadan çıkarken Floa ya bir işaret çaktı ve koşmaya devam etti.Floa Yaxiz’in annesini içeride bir odaya götürdü.Palomita ise kocaman bir gülümseme ile Yaxiz’in karşısına geçti.

-Neler oluyor burada?, dedi tek kaşını kaldırarak genç hekim çırağı.

-Hiiiiiiiiç, dedi kocaman gülümsemesini arttırarak Palomita.

-Biraz daha şu sahte gülümsemeye devam edersen ağzın yırtılacak, diye tersleyiverdi oğlan.

Palomita küçük bir çocuk gibi bir an somurttu: -Neden bayanlara karşı biraz daha nazik olmuyorsun?

-Ne demek istiyorsun?

-İçerde Liala’nın sana güzel bir sürprizi var.Ben de aslında bozmamak üzere gidiyordum.

-Liala mı? Sürpriz mi?, oğlanın iyice içi içini kemirmeye başlamış gibiydi.

-Beni iyi dinle sana güzel bir yemek hazırladı ama konuyu açamayacak kadar utangaç.Üstelik burada erkek olan sensin…

-Ne saçmaladığını hemen açıklayacak mısın?

Diğer tarafta saklandıkları odada kadın Floa’ya şaşkın şaşkın bakıyordu: -Neler oluyor burada evlat?

-Palomita bu utangaç iki gencin itiraf etmesini sizin ve oğlunuzun barışmanızı aynı anda halletmeye karar verdi.

-Bu nasıl olacakmış?

-Sofraya bakın, diye göz kırptı.Kadında kapı aralığından diğer odaya baktı.Mum ışığında iki kişilik bir sofra vardı.Küçük kız devam etti, Yaxiz bunu Liala ikisine hazırladı sanacak.Palomita da onu sevgisini söyleyecek duruma getirmeye çalışıyor.Bu iş tatlıya bağlandığında sıra size gelecek.

-İşler bu kadar yolunda gider mi sizce? ,dedi kadın dalga geçercesine.Sanki bir an yine delilik belirtisi başlamış gibiydi.

Floa iç çekerek sofraya baktı: -Bir kez olsun gitmeli.Bu aptal gezegende tek huzur bulduğumuz yer burası ve buradaki insanların mutlu olmasını istiyoruz.

Yaxiz hayretler içinde Palomita’ya bakıyordu:-Sana inanmıyorum.

-Sen bilirsin…git ve içerdeki sofrayı gör.Ama eğer o zamanda erkek olup yapman gerekeni yapmazsan bu kızı sonsuza kadar kaybedersin.

Yaxiz duyduklarına inanmayarak evin açık kapısından girdi ve sofrayı gördüğünde öylece donakaldı.Birkaç saniye sonra mutfaktan sesler geldiğini duydu ve oraya gitti.Liala kırılan tabakları topluyordu ancak Yaxiz’i görünce irkilerek elini kesti.

-Sana hep dikkatli ol demekten yoruldum ,dedi Yaxiz cebinden bir mendil çıkarıp kızın eline bastırırken, Her zaman yanında olamayabilirim.

Yaxiz’in son sözleri kızın yüreğini burkmuştu:-Neden olmayasın? Yaxiz…

Genç geri çekilcekken kız ona sarılı vermişti bile.Yaxiz aklından Palomita’nın “Erkek olan sensin” lafını geçiriyordu.Odaklanmaya çalıştı ve kızı kendinden biraz uzaklaştırdı:

-Liala…sen benden çok üstünsün.Sana sadece ayak bağı olurum…

Kız ise göz yaşları içinde başını iki yana sallıyordu: - Bana derslerimizde hep yardım eden sendin.Hala çırak olması gereken kişi benim sen değil…

Yaxiz kızın göz yaşlarını sildi eliyle: -Usta gitti…

-Ne?!Neden?Yoksa…

Yaxis onayladı:-Bize yıllardır anlattığı bulması gereken kişiyi bulmaya gitti…artık buranın tek hekimi sensin.

-Sen de varsın!, dedi kız bir telaş.

-Ben de yakında gideceğim, dedi oğlan hüzünle.

Liala iyice paniklemişti: -Ne-Neden? Hayır!Gidemezsin!

-Anlatması güç…sanırım kardeşlerim…bilmiyorum birisi beni çağırıyor…

Liala tekrar ve daha sıkı sarılmıştı:-İzin vermem!Kesinlikle izin vermem!

Palomita arka tarafa doğru usulca yürüyordu ama tekrar Yitik ruhu tam karşısında gördü.Aynı şeyi tekrarladı Yitik Ruh “Yaşlı deli bir kadının çığlığıydı kalabalıkla dolu boş sokakta yankılanan. Şimdi ne aklı yerinde ne kalbi…İkisini de evlatlarına bağışladı yok oluşlarında. Her yok oluş peşinde başka yok oluşları da getirir işte böyle ve hala anlamaz o boş sokaklardaki kalabalık…hala anlamazlar ölümden bile büyük karanlığın enselerinde olduğunu…”

Palomita tekrar kaybolan görüntünün olduğu yere bu sefer sinirle baktı: -Bu işi tatlıya bağlamadan oyununuza geri dönmüyorum.

Ve arkadaki camdan tam da Floa ve Yaxiz’in annesini olduğu odaya girmişti ki kadını yine sokaktaki gibi kendinden geçtiğini gördü.Floa onu zorla zaptetmeye çalışıyordu.Palomita düşünmeden bir efsun yaptı ve kadını sakinleşene kadar bağlı tutmak istedi ama kadın daha çok aklını kaybetti:

-Biliyordum…sendin…sendin…bana gerçek adını söylemedin.Adın Palomita değil…bana yalan söyledin.İnsan kılığında beni kandırdın.

-Sakin olun …Sakin olun! Dedi Palomita bir telaş, ben size yalan söylemedim sadece sizin sevmediğiniz efsunu yapabiliyorum.

-Burayı da mı yakacaksın? Oğlumu da mı benden alacaksın?, kadın histerik bir şekilde ağlamaya başlamıştı.İkizlerimi kurban aldığınız yetmedi mi?Kızlarım yetmedi mi?,Floa ve Palomita şaşkın bir şekilde birbirine baktı.Kadın yine olanları anlatmaya başlamıştı kendince, “Kızların ayrılmalı, tüm gezegen için…” böyle dedin ama her istediğini kabul etsen de buna izin veremezdim…veremezdim…ve siz de beni kandırdınız.Neden?Kızlarımı benden neden adınız?Saena…en çok da sana güvenmiştim…en çok da sana…
Palomita ismi duyunca donakaldı “Saena mı?”

“Saena…” diye kendi kendine tekrar etti Palomita defalarca.Bu ismi biliyordu.Atea da ona böyle seslenmişti. Karşısındakinin evini yakan anka ve ejderhanın hep hayal ürünü olduğunu düşünmüştü Palomita çünkü bu kadar muhteşem yaratıklara burada hiç raslamamış hatta adını bile pek nadir duymuştu.Bu ikisini birleştirince ise aklına sürekli duyduğu bilinmeyen kuş çığlığı geldi…Yoksa kendisi de bu kadın gibi deliriyor muydu?
Nedense bu kadar mühim düşünceler içinde bile aklına şu an uygulamaya çalıştığı minik planı gelebilmişti.Belki de onun ilk kez birilerini mutlu etmek için yaptığı bir plan olduğu içindi. Kadına sessiz olmasını söylerek bağlı halde onu Floa’ya emanet etti ve usulca mutfağa yöneldi. Başarmıştı iki genç de birbirine sıkıca sarılmışlardı. Bir an yine akında Liam geçti hüzünle. En azından bazı sevenler kavuşabiliyor diye geçirdi aklından.O anda ise Yaxiz’in annesi çığlık çığlığa odadan fırlamıştı.Sesi duyan Yaxiz ve Liala da bir telaş Palomita’nın yanına geldiler.

Palomita umutsuzca kapıya baktı: -Sanırım planın ikinci kısmı iptal oldu…ama efsunumdan nasıl kurtuldu?

İki genç de şaşkınlıkla Palomita’ya döndü: -EFSUN MU?

-Şeyyy…şimdi annene odaklansak?, diye geçiştirdi ve yanına gelen Floa’ya baktı

-O da efsun yapabiliyor…ben masumum , diyerek kendini savundu küçük kız.

-Ne biçim efsuna karşı kasaba bu hekiminden sokakta yaşayanına herkes efsun biliyor…, diye sinirlenerek dışarı yürümeye başladı ki iki gencin yine bir hayret ünlemini duydu.

-Hekim efsun mu biliyor?

Yaxiz elini başına götürdü: -Annemi efsunla korurken onun da efsun yapabildğini bilmiyordum…

Palomita iyice afallamıştı: -Bir dakika bir dakika…üç oldu…ne bu gizli bir örgüt filan mı?
Liala çekinerek mırıldandı: -Dört desek…

-NE?!!Lanet olsun burada neler oluyor?, kadının boynundaki terazi ve Yaxiz kaçtığı anı düşündü, yani o adaleti dağıtan terazi falan değildi?Sendin!, oğlan başıyla onayladı, Peki ya sen?, diyerek Liala’ya döndü.

-Ben de efsunla yaptığım tedaviler dışındaki efsunları terazi yaptı diyerek perdeliyordum…ama…kötü bir şey yapmadım…yemin ederim…, yalvaran bakışlarla Yaxiz’e döndü.

Yaxiz ise tebessüm edip elini kızın başına koydu:-Önemli değil senin efsun yaptığını biliyordum.

-Gerçekten mi?, dedi Liala.

-Ama tedavi dışında kullanmandan pek hoşlanmıyordum efsunun gittikçe artıyor gibiydi.Bu nedenle derslerde sana yardımcı oldum böylece tek başına yaşarken bu sırrı daha iyi saklayabilirdin.

-Efsun gücünün artmasına hakim olamıyorum,dedi Liala çekinerek.

-Benimki de aniden artmaya başladığı için gidecektim…sanırım kardeşlerimi böylece bulabilirim…

-Ben de seninle gelirim!

-HEY, HEY, HEY… diyerek araya girdi Palomita, An-ne-nin ba-şı dert-te…heceleyince anladın mı? Hadi gidelim!

Böylece dördü de meydanda renkli ışıklarla parlayan ve çığlık adan kadının etrafını saran kalabalığa vardılar.Onların aralarından geçerek en öne varmayı başardılar.Palomita usulca birkaç adım öne çıktı.Onu gören kadın sessizleşti ama daha da gerildi ve onu saran ışık daha da güçlendi.

-Uzak dur benden Saena…

-Bakın ben bir insanım…size ya da başkasına zarar vermem…

-YALANCI! KIZIMI SİZ ALDINIZ! SİZE GEREK YOK DEMİŞTİM KUTSAL HANIMI BEN BULRUM DEMİŞTİM…AMA SİZ BENİM PUSULALIĞIMIN BAŞARISIZ OLACAĞINI KEHANET ETTİNİZ VE KIZLARIMI ALDINIZ… ÜSTELİK SİZE LİTHYASİSLİK TAŞIMI GÖSTERİP GÜCÜMÜ BİLE KANITLADIM!

-Pu…Pusula mı?Lithyasis mi?, Palomita ilerlemeyi kesmişti hiçbir şey anlamıyordu.

-Anne bu imkansız!, diyerek öne çıktı Yaxiz, O gece… Biriyle karşılaştım…ve o içimden bir taş çıkardı , öne mavi bir taş uzatmıştı, ve Lithyasis olabileceğimi ayrıca pusula olduğumu ve bir gün birini bulmam gerekeceğini söyledi. Belki de o …yani…bana seslenen Kutsal Hanımdı…

-Bu nasıl olur?, dedi şaşkınlıkla Liala yavaşça yeşil bir taş çıkardı, bana da…aynı şeyler oldu…

Palomita olanlar anlam veremiyordu bir anda etrafında kendi gibi üç lithyasis ve pusula belirivermişti sanki.Büyük ihtimalle hekimin de öyle olduğunu düşünüyordu.Ama nasıl olurdu?Nasıl? Eğer bu dünyada böylesine pusulalar varsa neden kendisi de seçilmişti? Yoksa onlar yeterince güçlü değil miydi? Ama onun gibi aynı zamanda lithyasistiler. Tüm bu olanlar ona anlamsız geliyordu.

ilk yarum yazma şansına erişebildiğim için mutluyum

Oyyy bölüme bek >.< şok olacağımızı sölemiştin de ben nu kadarını beklemiyordum abla Ô.o hepsi lithyasis bi ya onların >.< terazi yalanmış Ô.o dur y abu nasıl bölüm XD kafam karıştı. erkek ol yaxis XD süperdi ellerine sağlık ablam ya diyecek çokda bişi bulamıyorum büyülendim resmen Ô.o *-*

@Teşekkür ederim serdar^^

@Day seni süper takipçi ilan etmeme çok az kaldı XD Her şeyi okuyan ve yorum yapan sen varsın T-T teşekkür ederim.

Tüm kasaba şaşkınlık ve kızgınlık içindeydi.Şaşkınlık azaldıkça ihanete uğramışlığın kızgınlığı artıyordu “Bize yıllarca yalan söylediniz!” diye bağırdı bir adam “Pis efsuncular sizi!” dedi bir kadın…”Üstelik de pusulalarmış hem de Kutsal Hanımın pusulaları!” dedi çocuğunu korumak istercesine orta yaşlı başka bir kadın “O lanetli kayboldu aramayı kesin! Ve siz de defolun kasabamızdan!”

Kızgınlık arttıkça ortada kalanlar için endişe artıyordu.İşin daha beteri yaşlı kadın iyice delirmeye başlamıştı:

-Yine mi taşlayacaksınız?, dedi halka haykırarak.Sonra Palomita’ya döndü, Şimdi de oğlumu mu alacaksın?

Kadın sinirlendikçe ışığı artıyordu.Onun taşı da kendini göstermişti.Terazinin iki kefesinde biri siyah biri beyaz iki taş ortaya çıkmıştı.Bir bakışı ile birkaç kişinin vücudunda yaralar açıldı ve acıdan kıvranarak yere düştüler.Bir diğer bakışı ile birkaç kişinin boynu kırılmıştı aniden.Ve sonunda bakışları Palomita’ya döndü.

-Kendine gel , dedi kendi sesinin nasıl titrediğini duyunca daha da korkmuştu.

-Şimdi terazi gerçekten adalet dağıtacak…O gece verdiğiniz bu teraziyi bana…Üç sınava bedel bir sınav geçtiğimi söylediniz lithyasis yaptınız ama yine de çocuklarımı aldınız…BU acı beni ölmekten beter ediyor!Daha ötesine götürüyor!, biraz duruldu, bu acının ötesinde duygular bitiyor Saena…artık kimse umrumda değil ya da hiçbir büyük güç…
Palomita’ya doğru elini uzatmıştı. Genç kız öylece kalmıştı.Ne yapması gerektiğini bilmiyordu.Hayal gibi olması gereken gün bir karabasana dönüşmüştü.Ve efsununu fısıldadı beyaz saçları hafifçe esen rüzgarda dalgalanırken.

-Hayır anne!, diyerek öne atılmak isterken Yaxiz’i iten Liala hedef olmuştu feci efsuna.Kız bir çığlıkla öylece ölüvermişti.

Yaxiz birkaç dakika önce sarıldığı kızı öyle görünce sanki o da aklını kaybetti.Hırsla annesine döndü.Onun bakışlarını gören kadın bir an durakladı.

-Sen…onu…öldürdün…

Palomita sanki kendi orda değilmiş, her şeyi dışarıdan izliyormuş gibiydi.Kime ne yapması gerektiğini bilmiyordu.Etraftaki insanlarda hem risk altındaydı hem de risk oluşturuyordu.

-Oğlum…,dedi gözleri yaşlı kadın, size zarar vermek istemem…ama her şey koca bir yalan…yıllar önce de kimse beni dinlememişti şimdi beni dinleyen yine kimse yok.

-KESİN ŞUNU! ASASER BONATRE!, diye haykırdı çatlak bir çığlıkla Palomita ve her şey onun elinde toplanmıştı. Yaxiz’in, annesinin ve Liala’nın taşları. Yaxiz ve Liala’nın taşları henüz işlenmemiş haldeydi yani Lithyasis olma hakları vardı ama henüz olmamışlardı , kadın ise bir gecede lithyasis olmuştu anlattığına göre ve taşı terazinin iki kefesindeydi.Ve gizemi çözülmemiş terazinin kendisi…Palomita’nın gözü tam o gecenin hatırası olan terazi bakıyordu ki zincirinin bir ucundan da bir başka el tuttu.Palomita başını kaldırdığında kızıl bir çift gözle karşılaştı tıpkı onunla tanıştığı ilk gün gibi…

Aynı anda Yitik Ruh belirdi ve son kez tekrar etti Ruh “Yaşlı deli bir kadının çığlığıydı kalabalıkla dolu boş sokakta yankılanan. Şimdi ne aklı yerinde ne kalbi…İkisini de evlatlarına bağışladı yok oluşlarında. Her yok oluş peşinde başka yok oluşları da getirir işte böyle ve hala anlamaz o boş sokaklardaki kalabalık…hala anlamazlar ölümden bile büyük karanlığın enselerinde olduğunu…”

Zainin, yitik ruhun görüntüsünü bir bakış ile yok etti ve tekrar Palomita’ya döndü.Terazi biçimindeki madalyonun zincirinden tutarak onu kendine çekti:

-Gitme zamanı pusula…

Palomita şaşkın olsa da karşı koyacak gücü bulamıyordu ama bu kendi hisleri yüzünden mi yoksa pusulalığın verdiği duygular yüzünden mi kestiremiyordu: -Kutsal Hanımın yanına…

-Bir gerçeği daha öğrenerek, dedi Zainin ve onları şaşkınlıkla izleyen kalabalığa aldırış bile etmeden her şeyi bitiren efsunlu sözleri fısıldadı “Nonde nome eser olm!”

Ve bir anda her şey siyah-gümüş bir patlama ile yok olmuştu.Gerçek anlamda yok olmuştu.Moleküllere dönüşmüş ve herkes “yok olmuştu”.Geride ne bir canlı ne bir nesne kalmıştı hepsi yok olmuştu.

Süper takipçi yine şaşkın Ô.o ohaa ne oldu orda >.< Sun abla yapma bunu okurken kalbim tekliyor son bir kaç bölümdür XD bilgisayar başında can vercem XD yine müthişti ellerine sağlık *-* *-* liala... nya o ölemez >.< inanamıyorum yaa Ô.o yaxis için kendini feda etti T^T stüdyoda duygu dolu anlar >.< lan yok o medya kralındaydı XD nese yaa ama ama T^T moleküllerr... oha Zainin ne yaptı öle >.< alçak... nese ablam yeni bölümü beklemekteyiz *-*