hepsini okuyamadım şöyle bi üstünkörü baktım ama beğendim,gerçekten çok güzel.Sende gelecek var kız Bravo

üüüüf gene karıştırdın ortalığı
hadi bakalım bekliyoruz bölümü

başka yorum yok mu?
kırıldım yani

ben de çok merak ettim çok gzl bi konusu war

yeni gördüm bu aralar pek giremiorum nete
ve yorum olarak yine çok güzel şeyler yapacağına benzer sabırsızlıkla bekliyorum

edit:diğer hikayeye devam edecek misin bitecek mi yoksa?

planıma göre ablacın üç bölüm sonra final olacak
tabi orada sizin merak ettiğiniz marianın kimliği açıklanacak
biliyorsun canım ablam diğer hikayeyi manga gen e veriyorum sizinle aynı seviyeye gelince söz yeni bölüm gelecek (çok eleştiriyorlar diye sıkı çalışıyorum yazılara )
bunun bu hafta pek olacağını sanmıyorum çünkü bu hafta içerisinde her gün ikişer sınav olucaz onun kocaman bir sıkıntısı var ama hem 14. bölümü hem de bu hikayenin 1 bölümünü haftaya yayınlıcam
çok çalışıom yazılara inş beğeneceksiniz

beğeniiriz beğeniriz sen yaz

diğer yazdıklarını okudum onlar çok güzeldi bunda da başarılı olacağına eminim bence sen bu yolda devam et hatta kitap bile yazabilirsin sen

Çok ilginç bir özet olmuş hikayeyi bekliyorum

tanıtımını yıllar öncesinde yaptığım hikayenin ilk bölümü geldi.
aslında ilk bölümü uzatacaktım ama zamanım yeterli olmadı burada kestim.ikinci bölüm hazır inş. bilgisayara geçirebilirsem göndericem
hadi bakam yorumlarınızı bekliyorum
ROSES’S LIFE
Bölüm 1
Başlangıç…
Geçmişin Eski Sayfaları…
Kilise ilk defa bu kadar insan barındırıyordu. Sanki bütün şehir gelmişti veda etmek için. Acaba bu kadar eski, rengi solmuş ama bakımlı kilise bu kadar insanla birlikte onların sahte ve gerçek hüznü nasıl taşıyordu? Bilinmez. Kilise ve bahçesi bu ağır yükün etkilerini yaşıyordu. Bahçedeki her gün pırıl pırıl güneşe bakan çiçekler sanki biraz boyunları eğik duruyordu. Normalde sürekli öten bülbüller bu gün sesi kısılmışçasına susuyordu. Bembeyaz serçeler ise kilisenin parlayan taşlarla süslenmiş kapısının yanında eski ve bütün yapraklarını rüzgâra kaptırmış olan ağacın üstünden kiliseye giren insanlara bakıyorlardı.
İnsanlar bu gün çeşitliydi; ladyler madamlar dükler hizmetçiler köleler ve soylular… Hepsi aynı amaç için gelmişlerdi. Onları tek ayıran kıyafetleriydi. Hizmetçiler belki de aldıkları azıcık maaşla almış oldukları siyah düz temiz kıyafetin içindeydiler. Azınlıkta olan köleler ise efendilerinin verdikleri eskimiş kıyafetle duruyorlardı. Kölelerin birçoğu şaşırmıştı çünkü çoğunlukla acımazsız davranan efendilerinin bu cömertliği fazlaydı. Oysaki biliyorlardı efendilerin bu cömertliği sadece kendi aralarındaki itibar meselesiydi. Malikâneye gidilince kölenin üzerindeki elbise bir sandığa kaldırılır ve başka özel bir güne giyilmek için bırakılırdı.
Kıyafet konusunda en çok ilgi çekenler ise ladyler dükler ve madamlardı. Ellerinden geldiği kadar paralarını kıyafetlerine yansıtıyorlardı. Şıklık konusunda zirvede olan bu gün Madam Asrieldi. Normalde bu kadar şık giyinmemesine rağmen sanki bu gün mutlu bir günüymüş gibi giyinmişti. Etraftaki ladyler en çok da madamlar bu olduğundan yaşlı gösteren kadına merakla bakıyorlardı.
Daha sonra kilisede ilgiyi en çok çeken yüzündeki solgun bakışla duran Damien Carborndu. İnsan yüzüne bakamıyordu sanki. Gözlerinin altındaki hafif morluk ve çöküklük karşısındaki insanı delip geçen bakışlarını daha çok korkunçlaştırmıştı. Yüzündeki yorgunluk ona sinirli bir hal vermiş gibiydi. Üstündeki İtalyan yapımı takım elbise bu yorgunluğuna ve yıkılmışlığına rağmen onu birkaç günkü kadar yakışıklı ve dinç gösteriyordu.
Yıkılmışlığın verdiği dikkatsizliğin etkisiyle ladylerin ona bakışlarını hissetmiyordu. Zaten fark etse bile umursamazdı. Aşkın bir kez yaşandığına inanıyordu. O aşkı da kusursuzca bulmuş ve sevmişti. Ama şimdi bu aşkın elinden kuş gibi uçup gitmesine inanamıyor ve acıyla lanet ediyordu ölümün çaresizliğine.
Bu aşkın bir meyvesi küçük kızını hatırladıkça annesine çok benzeyen bu kıza sarılmak ve ağlamak istiyordu.
Aslında ilk defa bu kadar sıklıkla annesine tıpa tıp benzeyen gözlerini de kendisinden alan kızını düşünüyordu. Belki de ilk defa onun bu kadar değerli olduğunun farkına varmıştı.
Kafası düşünceler dalmışken kulaklarına bir ses geldi:
-Dostum…
Mavi gözlerini hemen karşısında onu bekleyen kahverengi gözlere çevirdi. Karşısında yakın dostu Richard Asriel var. Kendisi gibi solgun yüzünü teselli bakışlarını ona yöneltmişti. Kuru ağzından zorlukla çıkan birkaç kelimeyle cevap verdi.
-Dostum… Bu gün gideceksiniz öyle değil mi?
Nasılsın sorusunu bile soramayacak kadar ağır kilisenin havası. Normalde Damien'den bile solgun yüzü olan bu adamın ölen kişi için neden bu kadar üzüldüğü garipseyebilirdi. Ama Damien Richard’la karısı arasındaki ilişkiyi bildiğinden bu durumu garipsemiyor aksine onu teselli etmeye çalışıyordu.
Richard:
-Ne yazık ki… İngiltere’den ayrılmak bana çok zor geliyor. Ama biliyorsun işler…
Damien:
-Doğru işler.(için çekti)Madam Asriel buna sevinmiştir.
Richard’la dost olmalarına rağmen Madam Asriel’e ‘Susan’ diyememişti. Onu kendinden hep büyük görmüş ismiyle hitap edecek kadar samimi olmamışlardı.
Richard:
-Evet, ailede sadece o mutlu.
Damien:
-Brain’i anlıyorum arkadaşlarından ayrılacak ve yeni bir yer onun için çok zor olabilirim Ama Antony?
Richard:
-O da Lilian’dan ayrılacağı için mutsuz
Damien ‘anlıyorum’ diye Richard’a baktı. Antony ile Lilian arasındaki ilişkiyi biliyordu. Antony Lilian’la sürekli birlikteydi onsuz bir yere gitmez. Ayrıca Lilian’ı her türlü kişiden hatta bazen Damien’den bile korurdu yaşının küçüklüğüne rağmen. Damien’de Antony davranışları sayesinde yumuşardı. Madam Asriel’le arasındaki ilişki Brain ve Antony ile aynı değildi. Bu ikisini kendi oğlu gibi seviyordu Richard da Lilian’ı.
Damien:
-Lilian biliyor mu acaba?
Gözleri dadısının yanında duran küçük kıza doğru kaydı.
Richard:
-Sanmıyorum, bu arada toparlanmış gibi görünüyorsun.
Damien zorlukla:
-Evet… İki gün durumumu biliyordun; Claudine’nin gitmesi…
Daha fazla devam edemedi. Claudine’yi hatırladıkça gözlerindeki yaşları durdurmakta güçlük çekiyordu. Richard onun durumunu anlamış gibi sustu. Onun durumu Damien’den farksızdı. Gençliğinin ateşinde sevdiği ve hayatı boyunca sevdiği seveceği kadının gitmesi onu öldürecek gibi canını acıtıyordu. Damien kızına durumu anlatmak bahanesiyle yanından ayrıldı. Richard Claudine’yi düşünmekten kendini alamıyor kendisine seslenen sesleri kulakları işitmiyordu. Omzuna ince bir el dokundu. Kahverengi gözleri hemen o elin sahibine döndü. Karşısında bakımlı güzel ama kendisinde yaşlı gözüken bir kadın vardı. Hafif ve tatlı gülümsemesiyle ona bakıyordu. Üstünde parlak taşlarla süslenmiş bir elbise vardı. Richard karşısında karısını gördüğünden zorlukla gülümsedi.
-Susan. Sesini duymadım, özür dilerim dalmışım.
Kocasının koluna girerek:
-Önemli değil hayatım, hadi biraz sonra tören başlayacak
-Doğru…
Karısının mutluluğunu anlayamayarak karısının onu sürüklediği yere doğru yürümeye başladı.
Damien bir kadının yanındaki kıza yönelmişti. Kızın kumral saçları örülmüş iki tane olarak omuzlarına bırakılmıştı. Açık mavi gözleri küçük ve narin ellerindeki mavi güle odaklanmıştı. Küçük bedene giydirilmiş siyah, dizine kadar olan elbisesi ve ayaklarındaki beyaz çorap ile siyah ayakkabısıyla uyum sağlıyordu. Dadısının uyarılarına rağmen omuzları ve başı eğikti.
Damien kilisenin havasının küçük kızı ezdiğini fark etti. Zaten burada pek samimi davranamazdı. Kızına doğru yürürken dadının kendisini gördüğünü ve kızına kendisinin geldiğini söylediğini gördü. Kızın açık mavi gözleri mavi gülden babasına çevrildi. Normalde koşup babasına sarılması gerekirken mavi gözlerini çevirmekle yetinmişti. Damien kızı ile dadısının hemen yanında durdu.
Dadı:
-Efendim…
Dadının sözünü tamamlamasına izin vermeden:
-Madam Wells izninizle Lily almak istiyorum.
Kadının solmuş yeşil gözlerine baktı. Kadın 50 yaşından fazla olmasına rağmen onu görenler 30 yaşında bile sanabilirlerdi. Taze ve güzel yüzde kırışıklar çok azdı. Bembeyaz saçları üstündeki siyah ve düz elbise ile uyum sağlıyordu. Yüzündeki hal bu kadar acıya ve kayba rağmen otoriterdi. İtiraz ederek:
-Ama efendim biraz sonra tören başlayacak
Damien:
-Lütfen Madam Wells izin verin
Kadın gülümseyerek:
-Pekâlâ efendim
Damien küçük kızına baktı. Kızının ona baktığını gördü. Normalde yapmadığı ve yapamayacağı bir hareket yaptı. Kızına el uzattı ve gülümsedi. Küçük kız önce şaşırdı sonra büyük bir olgunlukla babasının elini tuttu. Baba-kız süslü kapıya doğru yürümeye başladılar.
Bölümün Sonu…

ilk yorum benden
şimdi biz jeannenin bi yapıtı olduğu için tabiki de güzel diyoruz
çünkü süper yazıyorsun
jeanne bu kadar betimlemeyi nerden esinledin yav

her zamanki gibi süper betimlemeleri de ayrı bi güzel sweet witche katılıyorum

çok güzel yazmışsın yine devamını da bekliyorum

edit:annenin ne demek istediğini anladım hafif öyle bir koku var (sen anladın onu ama yine de çok güzel olmuş)

harikasın jeanne*m *-*