27.BÖLÜM : PRENSES
Önceki Bölümün Sonu:
‘’…-Suijitsuna..bebeğimiz olacak..ve her şey yolundaymış..dedim sarıldığım Suijitsuna’nın omuz üstünden kızgınlık,söylememelerini belli eden gözlerle bakarken..’’Sizi aptallar!! Onun her şeyi öğrenmesine nasıl izin verirsiniz?’’ aslında ‘’her şeyi’’ öğrendiği söylenemezdi..Ama önemli bir kısmını biliyordu ve bu ameliyata izin verense Chiris’ti,yani beni teslim edip de gittiği kişi,bu onun kendine tavır almasını sağlayacaktı.’’En azından karnımdaki küçük şey buna mani olabilir..’’diye düşünüyordum ki başımı kızlara çevirip :’’Nasıl buraya geldi?!!Bir şey duydu mu?!!’’ bakışı attım kızgınlıkla..
-Senin içeriden uzun süre çıkmayacağını anlayınca burada bir oda tuttuk..Ameliyathane önünde beklerken Bay Yagami geldi..Siz telefonlarına ve mesajına cevap vermeyince çok endişelenmiş ; işini biran önce bitirip buraya gelmiş..İçeridekinin siz olduğu bütün hastane dilinde dolaşıyormuş zaten,geçen senelerde yaptırdığınız ameliyat hakkındaki söylentilerden öte Victoria konuşulunca…..uzun bekleyiş sırasında bir de yüksek sesinizi duyunca içeriye girmemesi için biz bile tutamadık,ne dediğiniz duyulmuyordu ama çok endişelendik. Diye cevaplarımın hepsini bir arada verdi Elysi…….’’

Yeni Bölüm

Sizden farklı insanların olduğu bir dünyada yaşadığınızı asla unutmayın,herkesi ‘’siz’’ gibi sanırsanız sonunuz vahim demektir.Dışarıya çıktığınızda bir sahil kenarına gidin,özellikle sıcak günleri tercih ederseniz kalabalık daha anlaşılır olur bu konu açısından..Alın elinize bir içecek,ardından vanilyalı bir dondurma; izleyin sadece..Bunca kalabalığın sizi fark etmeyişini,ayıplayışını hissedin bedeninizin her bir milimetresinde..

Hissediş önemlidir kimi insanlar için,kimileri için mantıktır hayat..Hatta zaman…zamanın takıklarıdır belki de bazılarımız..Korkaklıktır ölümsüzlük bir yerde ve cevapsızdır Tanrı , izleyicidir boşluktaki gelmiş olan bu celseye..
Korkaklıktır bir yerde kalabalığın arasına girmek..Karışmak onların arasına,vücutta dolaşmak zorunda olan kalabalıkla kan misali..Hissizleşmektir merkeze,görmemektir anı bir yerde yaşamak..Ve bazen hayat , kaybetmektir planlarınla her şeyi, zamanın her milimetresinde..

Öyle hissediyordum işte..’’Yok oluyormuş gibi..Boşunaymış gibi her şey..’’..

-Baba oluyorum!!Ben ‘’baba’’oluyorum Misa!!.. mutlulukla kucağına almış döndürüyordu beni,ameliyathanenin tavanına bakıp kahkahalar savuruyordum..
Üstünü çamur gibi suyla giden bir şeyle kapadığımız konularımızı daha sonra,ağır bir ciddiyetle tartışacağımız günü düşünürken , içimde bir canın ,’’Onunla bana ait’’ olan bir şey olması..anlatılamazdı..O duygu :’’anlatılamaz..’’..
Üç aydır içimde bir can vardı:Tanrım..Bu nasıl bir hediye,nasıl bir sokuş bu yerin bidine?..

Suijitsuna ameliyathanedeki doktorlar ile konuşmak üzere beni dışarı çıkarırken Elysi ile Mary kıs kıs gülüp:
-Neden reçel gibi nefret ettiğin bir şeyi yediğin anlaşıldı ,hahaha!!..
-Heeyy!!..gülmeyin.. suratlarına ciddiyetle bakmaya zorlarken kendimi, bende gülmeye başladım:hem de tüm hastaneyi inletircesine..Suijitsuna zaten bulutların ötesinde bir yerlerdeydi işte..
Kasıklarım ile böbreklerimin ağrıdığını sararmış yüzümden anlayan Suijitsuna ciddiyete bağlayıp işi ,beni yavaşça ameliyathanenin önündeki koltuklardan birine oturtturdu,bir anlığına yanımdaki masaya oturup başımı göğsüne yasladı ;gözlerimi kapayıp derin bir nefes aldım:
-Birkaç saat sonra uçağa binip evimize döneceğiz ve orada…
-Hayır Bay Suijitsuna..Bayan Misa uçağa binemez..muayeneler ve aşırı morfin,uyku ilacı kısaca ilaçlar sebebiyle karadan gitmesi daha uygun olur..
-Ya gece kötüleşirse?..
-Onu buyurursanız içeride konuşacağız..başımı Suijitsuna’nın çenesine çarptığımı umursamadan hızla kaldırıp gözlerimi fal taşı gibi açarken içimden söylememeleri için yalvarıyordum.Elysi ile Mary bir şeylerin olduğunu anlarlarken doktor yenik düşmüş bir edayla iç çekip bana şaşkınlıkla bakan Suijitsuna’ya baktı:
-Bir dakikanızı isteyeceğim.. derken ameliyathanenin kapılarını kapatıp içeri gitti.İçeriden yükselen sesler korkuyla titrememi sağlarken Suijitsuna’ya döndürdüm bu sefer gözlerimi:
-Afedersin..Özür dilerim..her şey için..
-Her şeyden kastın?...
-Çenene çarptım ve özür bile dilemedim..dedim dolu gözlerimle..Nasıl özür dilemedim ben?!Sanki lanet doktor çok önemliydi sevdiğimin çenesinden.!
Suijitsuna gülümseyip başımı göğsüne bastırdı yine,kokusunu seviyordum:güven veriyordu..’’Sen benimsin..’’..diyordu her atışı kalbinin..
-Hamilelik seni duygusallaştırıyor Prenses’im…
-Özür dilerim.. gömleğine akan göz yaşlarıma mani olmak için deli gibi çabalarken:nafile…’’Hamilelik beni iyice duygusallaştırmış..’’..
-Eve gidince konuşacağız..
‘’Çamur dökülüyor..’’..
Derin bir nefes alıp gözlerimi yerde hızlıca,bir cevap üretme adına dolaştırırken ameliyathanenin kapısı açıldı:içeriden Dr.Lovski hışınla çıkıp bana yaklaştı:
-Eşinizi ( bu kelimeyi nefretle söylemişti…) bir dakikalığına alabilir miyim bay Suijitsuna?..
Benim nazik erkeğim ,bana bir f*h*ş*ymişim gibi bakan doktoru süzerken ikisinin de gözleri temasta,şimşekler çakıyordu birbirilerine..
-Sadece bir dakikalığına.. diye diretince de Suijitsuna gayet memnuniyetsizce:
-Benim de gelmem…
-Sizi buraya alalım Bay Suijitsuna.. diye sözünü kesti bana hamile olduğumu izah eden yaşlıca doktor..Suijitsuna dişlerine eşlik eden yumruklarını sıkıp gözlerini kısarken bana baka baka kalkıp ameliyathaneye gitmek zorunda kaldı.Elysi ve Mary’nin durumuysa çok daha vahimdi..

Tutmayan bacaklarımla koridorun sonundaki asansöre binerken bayılacakmışım gibi hissediyordum,asansör hızlıca aşağıya inip Dr.Lovski’nin ofisinin olduğu kata gelince Dr.Losvki koluma girdi:
-Ayakta bile duramıyorsun! Diye söylendi kızgınca..
-Kapat çeneni.. dedim zorla açık tuttuğum,kapanan gözlerime karşılık..Odaya yürürken kendime gelmeye çalışıyordum,odaya girdik ardından da.Odaya girer girmez kendimi duvara yapışmış buldum:Dr.Lovski’nin eli sırtımdaydı:
-Seneler önce de böyleydik hatırladın mı Misa?!!..Ben senin o korku dolu gözlerini hiç unutmadım! Unutamadım! (aynı şekilde yapıp o günkü gibi boynuma bir öpücük kondurdu,kızgınlıkla iterken onu, gülümsedi) güçlenmişsin,o zaman kalakalmıştın..(birden kendine çekip kaburgalarımı acıtıp bağırmama sebep olana kadar sıktı ve elimi tutup masasının başına çekiştirdi)Bak!Bunlar da kağıtların!..’’Eşine’’göstermeli miyim?
-Buna cesaret edemezsin!!Yasa dışı bir şey yapmadım: o ameliyatı bir büyüğüm imzalamıştı! Anlaşmanın dışına çıkamazsın!
-Öyle bir çıkarım ki!! Diyip kağıtları aldığı gibi kapıya yöneldi,midemin bulantısına karşılık kolundan çektiğim gibi duvara vurdum onu,kavga etmemekiçin her zorlayışımdaişin bu celseye gelmesinden nefret ediyordum,cebindeki kalemi çıkarıp şah damarına bastırdım:
-Bana baksana sen..karşında ne var?..Oyuncak mı?..O kağıtları gözümün önünde yakacaksın;eşimin de bundan haberi olmayacak:tüm bunlardan…
-Dur Misa!Lütfen sakin ol!!..
Dikkatimin dağılmasıyla başımı arkaya çevirdim:Victoria gayet iyi bir şekilde ayakta,siyah deri bir pantolon,eşlik eden bir gömlekle bana bakıyordu;saçları topluydu ve bedeni sarımsı değildi..
-Na..nasıl.. dedim geriye çekilirken…
-Bazı olaylar karıştı Misa.. dedi Dr.Lovski elimden kurtulup öksürükler içerisinde masasındaki sürahiyle bardağa doğru yürürken;
-O bardak ile sürahi milattan önceye mi ait be adam?!..Bir de doktor olacaksın!.. dedi Victoria ,çantasından bir açılmamış şişe suyu çıkarıp attı,ustalıkla tutan Dr.Losvki kağıtları çekmecesine sokuşturup suratıma meydan okurmuşçasına baktı ve suyu açıp bitirene kadar içti:susuzluktan çıkmışçasına..
-Victoria..sen?..
-Ben iyiyim..’’’Son Plan’’da bana da yerin var mı ?’’ diye sormak istiyorum sana..Bir hesabım var..ancak sen yardım edebilirsin..
Deri koltuklardan birine yığılır biçimde oturup başımı ellerimin arasına aldım,sonunda tahmin ettiğim şeyin doğru olduğuna inanamıyordum..Küfrü basıp:
-Hazır..
-Efendim?..
-Yerin diyorum..Plandaki…
-Nasıl?..
-En başından beri (gözlerimi gözlerine dikip söyledim bunları) plandaki yerin hazır,hatta girmek istemek için 5 gün geç bile kaldın..
Dr.Lovski araya girmeye kalkınca ayağa kalkıp :
-Doktor ..anlaşma anlaşmadır..dışına çıkarsan sonucuna katlanırsın..Victoria..sende de numaram var..’’Müsait’’ (bu kelimeyi bastırarak söylemiştim) olduğun zamana ara..
Odadan çıkıp derin bir nefes aldım ve uzakça olan asansöre duvardan yardım alarak vardım,derken Suijitsuna beni arkamdan sarıp:
-İşimi bitirdim.. demesiyle asansöre binmemin gereksiz olduğunu belirtti..Hızlıca ona dönüp sarılırken :
-Mezarlığa gidelim..kardeşine..
-Nasıl istersen Prenses’im..dedi gözleri dolarken..
Taxiye binip başımı onun kucağına koyduğumdaki huzur anlatılabilir mi?..Benim içimdeki kara deliğin bir sonu var mı ya da?..Bizim sonumuz ne insanlıkça?..Hatta ‘’Kıyamet’’diye bir şey var mı ayrıca?..’’Kıyamet sizin öldüğünüz gündür adınıza’’demiştir bir bilgin oysa..
Mezarlığa vardığımızda bu defa üç buket çiçek yaptırıp kızların arabada beklemesini,hemen geleceğimizi söyleyip mezarlığın başına geçtik..Suijitsuna’nın yardımıyla çiçekleri koydum :
-Misa..Ben bu gün ağabeyinden bir çocuğumun olacağını öğrendim.. ,Suijitsuna arkama geçip sıkıca sarıldı,gözlerimden yaşlar akıyordu..
-Yakında cinsiyetini bile öğrenebileceğiz..Ve biriciğim..Bu’’çulsuz’’ağabeyin sana çok şey borçlu..Ellerini belimden daha sıkı sarıp karnıma koydu,ben de ellerimi onunkilerin üstüne koyup gözlerimi kapadım..
Bu an,bunca zaman sadece bir mezarlığın hikayesiydi;bir mezarlık sayesinde birbirine ulaşmış olan iki insanın..Veya..öyle değil miydi yoksa?..Tesadüf denen şey neydi;tesadüf denen bir şey var mıydı her şeyden önce?
-Suijitsuna..
-Efendim Prenses’im..
-Orası..
-Neresi?dedi başımla işaret ettiğim yeri ararken gözleri:
-Şu ağacın orası..
-Çok güzel bir ağaç..
-Evet..Misa’nın mezarını oradan bulmuştum..Elini karnıma koyduğunda..bir kere daha bu mezarı bulup yalnız kalmışlığıma şükrettim..
Başını saçlarıma gömüp derin bir iç çekti..
-Gidebiliriz..dedim ..
-Ciddi misin?..
-Kötü oluyorsun. Dedim yanağına elimi koyarken..Nazikçe boynumu tutup belimdeki koluyla daha bir çekti kendine beni,ve bir solukta bitti dudaklarımda..Gözlerimden akan iki damla yaşın sebebini kimseye açıklayamazdım kendimden başka,bu anın ,onun dudaklarımla temas eden dudaklarının değerini de..
Mezarlığın ardından yakınımızdaki otogara gidip İstanbul’a gidecek otobüsümüzün gelmesini bekleyinceye dek bir şeyler yiyip içme kararı aldık:Suijitsuna şimdiden babalık sendromuna girmişti:’’Kahve içemezsin,çay da yasak..Süt yok mu burada kardeşim,ne biçim kafe burası?’’Müşteri süt isterse ne yaparız,hamile gelirse ne içer demediniz mi?’’ Bu kafede süt bile yoksa , ne yedireceğim ben sana yaa?..’’derken çok tatlı ve olgun görünüyordu telaşına karşılık..Bıkmış garsona dönüp:
-Ben bir ayran,bir tane de hamburger alayım..
-Ayran ile hamburger mii??!!..dedi üçü bir ağızdan..Kaşlarımı çatıp:
-Evet ham-bur-geeerrrr- ile ayyyy-raaaaaaaan!..
Gülmeye başladık ardından..Siparişler geldiğinde Suijitsuna’nın kahvesinden birkaç yudum çalma fırsatım olduysa da kızların ispiyonları üzerine büyükçe bir azar işitip kahve sevdamdan vazgeçmek zorunda kaldım..
Yemekler bittiğinde saat akşamın dokuzuydu..Işıklardan dönüp otogara giren Pamukkale arabasıyla İstanbul yolculuğumuz başlamak üzereydi..Arabaya binerken :
-Bu o!! Dedi Elysi..başımı çevirip:
-Ne oldu?..
-Hiç..dedi ağzına tıpa sokulmuş,konuşamazmış gibi..Baktığı tarafa baktığım da gözlerimin kısıldığını hissettim:
-O burada..
-Her neyse..bir şey yapamaz Bay Yagami yanımızda.. Mary’den duyduğum en saçma cümleydi bunca zamandır..Ancak Suijitsuna’nın görmemesi adına görmezden gelip ‘’onu’’, arabaya bindim.Koltuklarımıza yerleşince de Suijitsuna bana dönüp:
-Onu sen de gördün mü?..
-Kimi?..
-Adını hatırlamıyorum,sadece siması…
-Midem bulanıyor..ilaçlarımı aldın mı Suijitsuna?..-sonuna kadar çamurun dökülmesine izin vermezdim..geçmişime hapsettiklerimin karşıma çıkası bir şeyleri değiştirmezdi.. değiştirimiydi ya da?..-
-Elbette..Su da aldım..al bakalım;şunlar Dr.Lovsk’denmiş;ağrılarını keseceklermiş,diğerleriyse bulantı için..
-Sağol biriciğim..
İlaçları tiksintiyle içerken Dr.Lovski’nin ağrı kesici paketlerine koyduğu asıl ilaçlarımı aldım:şu ameliyat yerimden çektiğim şeyden kurtulamadım gitti..Öyle böyle derken yolculuğumuz başladı;’’onunla’’ göz göze geldiğimde bile görmezden geldim ‘onu’’..
Ve hiçbir şey olmamış gibi başımı Suijitsuna’nın bacaklarına koyup gözlerine baktım:
-Rahat mısın?..
-Evet..Elbette..Bacaklarından daha rahat bir yastığın olduğunu düşünmüyorum…sen?..
-Gözlerin koltuğun verdiği tüm rahatsızlığı alıyor..
-Elini ver..
Elini karıma koyduğum Suijitsuna ile tüm yolculuk boyunca -11-12 saat civarı- ellerinden biri karnım,diğeri saçımda,iki elim de karnımın üstündeki elinin üstünde,göz gözeydik.
-Uyumalısın..
-Sen de..
-Ama sen hamilesin..
-Sen de baba olacaksın..
-Sen de anne..yerimden doğrulurken ağrılarımın arttığını belli eden bir iniltinin ardından ağrılarıma karşılık Suijitsuna’ya gülümseyip:
-Eşit eşit olsun..evimizde uyuruz..dedim kahvaltı niyetine dağıtılan servisi kaçırmamış olamamak için dua ederken içimden..

28.BÖLÜM :HER HAYAT MUHTEŞEM DEĞİLDİR..
Önceki Bölümün Sonu:
‘’… Elini karıma koyduğum Suijitsuna ile tüm yolculuk boyunca -11-12 saat civarı- ellerinden biri karnım,diğeri saçımda,iki elim de karnımın üstündeki elinin üstünde,göz gözeydik.
-Uyumalısın..
-Sen de..
-Ama sen hamilesin..
-Sen de baba olacaksın..
-Sen de anne..yerimden doğrulurken ağrılarımın arttığını belli eden bir iniltinin ardından ağrılarıma karşılık Suijitsuna’ya gülümseyip:
-Eşit eşit olsun..evimizde uyuruz..dedim kahvaltı niyetine dağıtılan servisi kaçırmamış olamamak için dua ederken içimden..’’
Yeni Bölüm
‘’Ve kayıptır kişilik yine kendi benliğinde,her zaman olduğu gibi,
Tek bir farkla bu defa:korkmaktadır ilk nefesinde..
Ve son gördüğüdür sevdiğinin yüzü,çocuğunun odayı kaplayan kokusu..
Korkunç bir baskı ve ölümdür geri kalan sessizlik korosu..
‘’Yardım et..!!’’Diye yalvarırsın,
Tanrı’nın cevabıdır:’’Sen kendin yapmadın mı?’’sorusu..’’
-Acınasıca bir şiir..
-Bence ‘’acınasıca’dan çok..Garip bir şiir.. elini saçlarına daldırıp okşamaya başlarken alnımı öptü Suijitsuna :
-Nasıl oldun?..Kaç saat uyudun bakalım?..
-Saat kaç?:..
-İlk baharın güzel kokusu..hmm..1-2 civarı..
-4 veya 5 saat..Ama hemen kızma:hiç uyuyamayabilirdim de biliyorsun..
-Lanet doktor!..’Karadan giderseniz daha iyi olur:.’’demişti..Kanamanın başladığını görmedim bile belki sen bayılmasaydın…
-Şiişşttt!!...Bir daha böyle söylediğini duymayayım..Minik bir kesik işte..Geçti..
Evet..Uyku konuşmasından sonra yediğimiz poğaça,içtiğimiz çayla arabadan inerken ameliyat yerimin açılmış olup oluk oluk kanlar boşaldığını anca görmüştük ikimizde,birden kendimi betonla bütünleşecekmiş gibi hissederken Suijitsuna’nın kollarında hızla bir taxiye taşınırken buldum kendimi..Bedenimi uzaktan izliyordum..Ne deniyordu buna;astral mı?..
Bedenime hızla yaklaşıp Suijitsuna’nın korkuyla dolan gözlerine karşılık ellerimin içinden geçtiği bedenime bağırdım:
-Lanet olasıca!!!Şimdi pes edemezsin!!Bunu… Ona yapamazsın!!!Ölemezsin!!MİSA YAGAMİ ÖLEMEZ!!!
Doktorların söylediğine göre kara yolculuğu,uykusuzluk ve açlık beni bitap kılandı..
-Bolcana uyuması gerekiyor..Ayrıca eşinizin hamile olduğunu göz önünde bulundurursak : kara yolculuğunu nasıl göze alırsınız,ya yolda gece yarısı bu duruma gelseydi?..Ki kanamayı durdurmak adına çok uğraş verdik..Eşinizin güçlü bir bünyesi var;ama nereye kadar böyle şeylere dayanır bilinmez..
Bu şekilde beni eve getirip yatırdı ve tam uyumam gereken yerde gözlerimi açıp direk olarak ona sarıldım,içimden :’’Teşekkür ederim..Yaşıyorum..ben yaşıyorum..!!’ ’sevinç çığlıkları koparken diğer sabaha kadar tek damla uyku uyumadan başımda bekleyip uyumam için diretti ancak kendi uyuya kaldı..Ona sarılıp uyuduktan sonra da iş yerinden arkadaşının aramasıyla tüm uykumuz dağıldı:Suijitsuna kızgınlıkla telefona küfrederek açıp:
-Efendim?...Ah..iyi iyi..Merak etmeyin..ama yanında kalmak istiyorum 1-2 gün..Mümkün mü?..Teşekkürler…
Ardından elimize şans eseri geçen bir şiir kitabına dalmış sırasıyla şiirleri okumaya başladık..Şimdiyse buradaydık..
-Kahvaltı ettiğini görmeliyim hanımefendi..Aşağıya mı inelim yoksa buraya getirteyim mi?..
-Suijitsuna?!..şaşkınlıkla bakıp gözlerime dikti gözlerini:
-Efendim?..Bir şey yaptım,yarana mı değdim?..
-Hayır hayır endişelenme..de..bu dağınık odaya hayatta birinin girmesini istemiyorum..
Oda gerçekten de berbat durumdaydı: kanlı giysilerim bir yerdeyken,Suijitsuna geceliklerimin olduğu bölmeyi arayacak diye tüm çamaşırlarımı yere sermişti anladığım kadarıyla,yatak ise anlatılmaz durumdaydı..Kendisi üstü kanlı iş gömleğiyle , altına giydiği bir zamanlar dümdüz olan siyah kumaş pantolonuyla duruyordu..Onun bu halinigörünce başımı göğsüne bastırıp kollarımla bedenini sardım..
-Temizlik tutkulu sevgilim benim..
-Gel buraya seni koca adam.. kendime olan kırgınlığımı simgeleyen suratım bir anda değişti ve şakalaşıp gülerken aşağıdan Elysi’nin sesi duyuldu:
-Siz çifte kumrular aşağıya gelip kahvaltımıza eşlik etmeyi düşünüyor musunuz yoksa bu güzel omleti biz mi bitirelim?..
-Omlet mi dedi o?..Suijitsuna :’’Ne oldu ki?’’ edasıyla bakarken
-Evet?..
-Ah..Çabuk götür beniii!!..
Suijitsuna beni kaldırıp kendime çeki düzen vermeme yardım ederken dikkatle beni inceliyor,ne düşündüğümü çözmeye çalışıyordu ,saçlarımı tarayıp topladığında başımı ona çevirip:
-Bak..zamanla iyileşiyorsun toplama işinde.. yaptığı topuz görülmeye değerdi..Uzun saçlarıma karşılık bir kuaförün bile iki saatte yapamayacağı işi birkaç dakikada becerip çok şık bir dağınık topuz yapmıştı bana..kahkülümün sol yanına taktığı gümüş taç tokanın ardından :
-Gönlümün ve bu evin tek Prenses’ine.. dedi.Üstüme giydirdiği siyah beyaz uzun kollu,kısa elbise,diz üstü beyaz ince çoraplar ,yandaki siyah fiyonklarıyla çok şeker duruyordum..Bir anneden çok genç bir kıza benziyordum ..
Koltukta oturup kendimi incelerken aynada ,Suijitsuna dolabına bakıyordu:
-Anne olacak olman kırklarına gelmiş bir kadın gibi giyinmeni gerektirmez Misa..
-Bir şeyi de anlama..gülümseyip dolabından birkaç parça bir şeyler çıkardı.
Kendine çeki düzen vermesini izlerken hayatta çektiklerime değdiğini düşündüğüm anlardan birini daha yaşıyordum..Gömlek yerine üstüne spor bir tişört ve eşofman geçirip bana baktı:gülümsedim;
-Olmadı..bana sportif şeyler yakışmıyor..hem..senin gibi güzel bir anne adayının yanında sönük bir baba olmak bana yakışmaz..
-Yakışıyor..sana..sana her şey yakışıyor bayım.. derken ayağa kalkmış yavaş da olsa yanına varmış ve ensesinden tutup dudaklarını dudaklarına yapıştırmıştım bile..Saç telinden ayak ucuna doğru bir elektrik akımı geçen Suijitsuna titreyerek belime doladı kollarını,birden yerden havalandığımı hissettim,dudaklarını bırakıp yanağını öptüm ve başımı omzuna yaslayıp öyleye kaldım..Bu an bile ömrüme bedeldi..Her şeye bedeldi..
Aşağıya inerken yan yana durup aynada baktık kendimize:beyaz kot,siyah gömlek..havalı saçlar:
-İşte benim erkeğim…
-İşte benim Prenses’im..
Güzel bir kahvaltıdan sonra bir yerlerde dolaşma planları yaparken Suijitsuna’nın telefonu çaldı:
-Hemen iş yerine gelmelisin.. haberini buz gibi bir surat ifadesiyle karşılayan biricik eşim ölüme gidermişçesine evden ayrılmak zorunda kaldı;küfürler eşliğinde..Kızlarla oturup sohbet ederken Alice ile Chiris’i sordum..
-Merak etme..onlar yerlerini aldılar..
-Çok iyi..Bana bir kahve yapar mısın?..
-Hayır..
-Efendim?..
-Kahve yasak,Bay Yagami’den büyük emir..
Konuyu değiştirme gereği hissedip başımı dışarıya çevirdim:
-Hanry’nin otogarda ne işi vardı acaba..
-Bizi gördü..
-Tanıdı da , diye eşlik ettim Elysi’ye..
-Bu kötü bir şey mi? Diye atıldı Mary..
-Bilmiyorum Mary..Geçmişimi hesaba katacak olursak buraya bile..ve zil çaldı..Suijitsuna gideli 3-4 saat olmuştu bile..Acaba o muydu?..Ya da..Tüm bedenim tepeden tırnağa titrerken Elysi ayağa kalkıp:
-Yok canım..ihtimal vermiyorum..Bay Yagami’dir.. derken kapıya yaklaşmıştı..Onu görmüyordum ama kendini savunabilirdi değil mi bir şey olursa?..
‘’Plan çatlıyor..’’..
-Bu planımda yoktu!! Dediğimde karşımda Hanry elinde bir silahla duruyordu,Elysi ile Mary yerdeydiler ve ben tek başıma kalakalmıştım..Savaşacaktım..ancak bebeğim?..İkisi de kurşun yaralarına rağmen ayağa kalkmaya çalışıyorlardı..Defalarca patlayan silahtaydı benim gözüm..
-Demek her şeyi biliyorsun?!! Seni çok uzun zamandır arıyorum Misa Yamashi!!..Bunları bilen herkes ölmeli!!
Geriye bir adım atıp ne yapacağımı düşünmeye çalıştım..İlk fırsatta yukarıya kaçacak,odama girecek ve kapıyı üstüne kilitleyecek Suijitsuna’yı arayıp ondan hemen eve gelmesini isteyecektim..
-Cevap versene!! Derken suratına bakıyordum,gözlerimden bebeğimi korumak adına titreyen bedenimin verdiği tepki gözyaşları akarken sinirle yaklaşıp bana bir tekme savurdu:
-Oraya değil!!! Dedi dudaklarım var gücüyle..
-NE?!!
Dizlerimin üstüne çöküp ellerimi acıyla bağırırken yere bastırdım;diz üstü beyaz çoraplarım kırmızıya boyanıyordu..
-Seni şerefsiz!! (başımı kaldırıp nefretle suratına baktım) Sen!!Lanet olasıca,cehennemlik herifin tekisin!!
Ellerimin birini karnıma koyup acıyla ağlarken Suijitsuna’nın arabasının sesi duyuldu;ıslık çalarak mutlulukla eve gelirken bana sesleniyordu:
-Misaaa!!..Bana bir şaka yapıldı,senin hamile olduğun duyulunca…
Kapıdan içeri girerken Elysi ile Mary’yi gördü ve benle şoka girmiş olan Hanry’yi ardından da..Suijitsuna elindeki hediye paketleri geçirdiği şokla yere düşerken bulanan gözlerimle ona baktım acı acı:
-Su..Suijitsuna..bebeğim..iz…

29.BÖLÜM:KATİLİ BULUN
Önceki Bölümün Sonu:
‘’… Ellerimin birini karnıma koyup acıyla ağlarken Suijitsuna’nın arabasının sesi duyuldu;ıslık çalarak mutlulukla eve gelirken bana sesleniyordu:
-Misaaa!!..Bana bir şaka yapıldı,senin hamile olduğun duyulunca…
Kapıdan içeri girerken Elysi ile Mary’yi gördü ve benle şoka girmiş olan Hanry’yi ardından da..Suijitsuna elindeki hediye paketleri geçirdiği şokla yere düşerken bulanan gözlerimle ona baktım acı acı:
-Su..Suijitsuna..bebeğim..iz…..’’
Yeni Bölüm
Ne bu sessizlik?.
Niçin okunuyor bunlar?..
Neyim ben?..
Var mıyım gerçekten?..
-Sen bittin..Sen bittin!!!
Bu sözlerin ardından Suijitsuna öldürmek üzere Hanry’yi dövmeye başladı:öyle ölümcül darbeler indiriyordu ki hızdan onları göremiyordum zaten kendimde olduğum söylenemezdi ya...Hanry kaçmaya çalışan bir fare,Suijitsuna ise kuyruğunun acısıyla fareyi gebertecek bir kediye benziyordu bense kavgası yapılan kanlı bir tavşana.
Birden kasıklarımda büyük bir basınç hissettim,büyük bir çığlıkla kendimi sırt üstü yere atıp karnıma doğru kasıldım:
-Sui..Suijitsunaa!!!SÜİJİTSUNAA!!..
Ve sessizlik..
‘’Çamur katılaştı,dökülüyor..’’..
Hissetmek istemediğimi söyleyebilirdim sizlere…Karnımdaki bana ait olan şeyi,benden can bulan şeyi kaybedecek kadar güçsüz,hayatta her şeye göğüs gerebilecek kadarsa güçlüydüm..Ve gözleriniz kapanıp ölüm uykusuna yattığınızda:sesler bile acınasıcadır artık sizin için:huzur vardır:minik bir sızı bir de;ölmenizi sağlayan hani..
Aslında buna ‘’ölüm’’diyemeyiz:bu uykudur..Siz sadece uyuduğunuzu zannedersiniz:oysa ki vazgeçiştir bir çok şeyden bu..Kaçıştır..Hatta korku..
Ne ambulans sesi duyulur,ne sevdiğinizin :’’Dayan !’’diye çığıran nefesini..
Ancak gözlerinizi neresinin olduğunu bilmediğiniz bir odada,beyazlarla kanın karışmış olduğu yatağınızda açtığınızda derin bir nefes alıp :’’Tanrı’ya şükürler olsun..yaşıyorum..yine yenilmedim;yenemediler beni..’’diyebiliyorsanız:Tanrı’nın sizin için yazdığı son farklı demektir..Buna canilik mi,iyilik mi denir,nasıl yorumlanır bilmemem tarafınızdan..Umurumda da sayılmaz..Çünkü ben gözlerimi açanlardanım:elimi tutan bir adam,elbisemi göğüs hizama kadar çekmiş ultrasonla karnımı kontrol eden bir doktor,acı veren sızılar ve bembeyaz bir odada..
-Prenses’im…
-Su..Suijitsuna..bebe..beğim.. öldü mü yoksa?..gözlerimden yaşlar akarken devam ettim:kızlar?...
-Kızlar ameliyattalar…bebeği..
Kadın doktor başını kaldırıp kanlı elleriyle gözlüklerini düzeltti,boğazını temizleyip :
-Kız olacak..çok inatçı,güçlü ve kesinlikle savaşçı bir kız..Bunca kana , bunca darbeye karşı bir asker misali savaşan,canını dişine yaşamak adına takmış bir savaşçı..
Elimi karnıma koyup okşadım,birden bir şey hissettim,korkuyla elimi çekip doktor ile Suijitsuna’ya baktım dolu gözlerle:’’Tekme attı!!.’’
-Bunun için savaşçı diyorum ya..Doğrulmaya çalışıp çoraplarıma takılan gözlerime karşılık sordum:
-Normalde 4 aylıkken tekmelemesi gerekmiyor mu?..Suijitsuna atıldı :
-Bizim çocuğumuz biraz fazla hızlı ilerliyor..haziran temmuz sıralarında doğacakmış hatta..
-Harika.. gülüşürken içeriye ameliyattan çıktığı belli olan bir doktor girdi,içine koskoca bir yük oturmuş gibi duran bu adam sonunda kekeleyerek de olsa haberi verdi:
-Elysi denen sarışın hanımın böbrek kısmındaki iki kurşun ile kalbini es geçen kurşunları çıkardık:kendisi hayatta..Ancak kardeşi Mary..Başına aldığı çift kurşun ile hayata veda etti..Başınız sağolsun..
Bu haber üzerine dudaklarımı ısırıp doktora sordum:
-Elysi uyandı mı?..
-Evet..
-Haber verildi mi peki?..
-Maalesef..zaten uyanır uyanmaz kardeşini sordu..Anladığım kadarıyla Mary kardeşinin önüne geçip , onu ittirirken başına kurşun yemişti:hem de iki defa..
-Tanrım..dedim gözlerim dolup başımı çevirirken..
Kalkmaya yeltenirken Suijitsuna’dan önce doktor kaburgalarımdan bastırıp yatağa itti beni:
-Hiçbir yere gitmiyorsunuz bayan Yagami..
-Ama gitmeliyim!!
-En azından uyuduktan sonra..
Suijitsuna’ya baktım,bana kalmam için yalvarıyordu adeta..Susup kabul ettiğimi belirttim başımla..
Birkaç işlemden sonra hastanenin bir odasında,üstü değişmiş,temizlenmiş halde yatağımda uyumak üzere zorlanıyordum.Suijitsuna yan koltuktan minik pencerenin minik alanıyla İstanbul’u izlerken :
-Misa..Bir şeyler hep ters gidiyor farkında mısın?..Ben seni..o kadar zor buldum ki;sen hayatıma giren,bana ait olduğuna inandığım tek şeysin,karnındaki kızım da..Ama..umarım benden gizlediğin şey:tahmin ettiğimden de büyük değildir..
‘’Çamur döküldü..’’..
-Özür dilerim..seni kırdıysam:ki kırdım ve her defasında hastanede bitti işimiz,evdeki dolabımdan deri defterimi alıp okuyabilirsin..Öğrenebilirsin tam anlamıyla her şeyi…Yine de şimdilik sadece gelip yanımda uyu…(gözlerimi bana bakan Suijitsuna’nın gözlerine dikip ) sadece uyu..
Suijitsuna koltuktan kalkıp kapıya yöneldi ilk önce;anlam veremeyen gözlerle bakarken kapının kilidini iki üç defa çevirip bana döndü:
-O herif olacak korkak buraya gelirse diye.. ,ardından yaklaşıp kenara çekildiğim yatağa uzandı.Yanıma uzanınca yan yattığım yatakta kollarımla bedenini sarıp gözlerine baktım,kolları güvenle belimi sararken gözlerimiz birbirinden bir salise bile ayrı düşmedi.Konuşmak,anlatmak istiyordum:ama dilim varmıyordu..Buna cesaret edemediğim için kızıp kendime dişlerimi var gücümle sıktım ağladığım belli olmasın diye başımı göğsüne bastırırken..
-Kendini zorlama..
-Ah?...şaşkın gözlerle başımı kaldırıp yüzüne baktım..
-Kendini anlatmak için zorlama Prenses’im.. derin bir nefes alıp göz yaşlarımı sildi,yanağımı öptü ardından da..Yanağımdan boynuma kaydığında gömleğinden tutup üstüme çektim onu,nefesimi kesen bu adamı seviyordum..Geçmiş önemli değildi artık:artık önemli olan bu andı: onunla geçirdiğim iyi-kötü her an:hatta üstüme çıkmayı reddetip beni üstüne aldığı şuan bile..
Gözlerimi bebeğimin tekme atmasıyla açtım,Suijitsuna elini karnıma koymuş diğer koluyla beni sarıp sarmalamış,huzurla uyuyordu..Yataktan yavaşça kalkıp hastane dolabındaki Suijitsuna’nın muayene sırasında getirdiği yedek elbiseyi üstüme geçirip bu sefer siyah diz üstü çoraplarımı giydim..Siyah elbisenin kollarını kıvırıp aynanın karşısına geçtim ,saçlarımı da düzelttikten sonra telefonu alıp Suijitsuna’nın duymayacağı bir yere geçip numarayı çevirdim:
-Alo?..
-Hallettin mi?..
-Evet..Elbette..Hallettik..Defterde yazdığı gibi..
-Sağol Chiris..Alice’e onunla baş başa kalmaması konusunda uyarıda bulun..O uçkuruna düşkün hayvan her şeyi yapabilir..
-3 ay önce İstanbul’a, evlenip geldiğimiz gün:
Alice söze karıştı:
-Yakında defterdeki yazıya uygun olarak ilçeye uçacağım..Yapmamı söylediğin şeyler konusunda ciddi misin?Hanry ile karşı karşıya gelmemi,onu İstanbul’daki ıssız bir depoda Chiris ile bağlamamızı istiyor musun?
Başımı kaldırıp:
-İkiniz de görevlerinizi sorgulamadan yapın lütfen..ve en azından bana bir defa ihanet etmeden , benle iyi geçinin..İyi geceler..dedikten sonra aşağıda hazır bekleyen taxiye indim.-
Planıma göre Chiris, Hanry ile tekrar dostluk kurup tuzağıma çekecekti ancak aramızdaki köstebek yüzünden benim otogarda olduğumu öğrenip Chiris’in kimin tarafında olduğunu anlamıştı.
Hastaneden çıkıp bir taxiye atladım,taxiyle Elysi ile Mary’nin evlerine giderken Suijitsuna’ya gideceğim adresi mesaj attım.
Eve vardığım gibi taxiden fırlayıp yedek anahtar ile içeri daldım.
-Suijitsuna’nın iş gezisine gideceği gece o hazırlanırken bilgisayarı açtığımda :
‘’Elysi,
Bu gece sabaha karşı ilçeye gitmek üzere uçacağız,Alice ile Chiris’e çok dikkatli olmalarını söyle..Silahı evinizdeki merdivenlerden birinin içine saklayın:kimsenin fark etmeyeceği bir şekilde merdiveni çekmece şeklinde yaptırın bir marangoza..Yakında ona ihtiyacım olacak..Alice ve Chiris’in Hanry’yi götürecekleri binayı sana bildirmelerini söyledim,kutunun içine bir notla bırakırsan çok memnun olurum..
Elysi..kardeşin ile ilgili konuşmamız gereken şeyler var,kolundaki izler beni düşündürüyor..Havaalanında görüşürüz..
Misa’’
Gönder’e basıp ilçedeki hastanenin web sitesine girdim ve Victora’nın hesabına doktorlardan bir randevu alması konusunda talepte bulundum..Ardından bilgisayarın geçmişiyle gerekli bilgilerini temizleyip kapadım.-
Eve girdiğim gibi üst kata çıkan,alt kata inen merdivenlere baktım..Hızla üste gidenden başlayarak hepsine vurmaya başladım elimle:hangisi boşsa ince ses çıkaracaktı...
Birkaç dakikada sadece benle Elysi’nin yerini bildiği silahımı alıp evden ayrıldım.Taxi’ye binip kutunun içerisindeki adresi taxiciye uzattım.Taxici ağrılardan titreyen bana garip garip bakarak uzakta bulunan depoya sürmeye başladı.
Bir buçuk saatlik yol içerisinde radyoyu kapattırmış,Suijitsuna’yı arayıp oraya gelmesini rica etmiştim:
-Yapacağım şeyden dönmeyeceğim..
-Evdeyim Misa..29 Nisan..yani bugün..
-Evet..Hadi gel..
-Planından hiç vazgeçmemiştin değil mi?..
-Uyuma numarası yapıp gitmemi beklemen ve ben çıkınca da fırlayıp eve,deri defteri eline alıp okumuş olman ,defterdeki yazılar belli ediyordur diye düşünüyorum..
-Seni seviyorum..gereğini yap..arkandayım..
-Seni seviyorum..yapacağım..
Kırık dökük binanın önüne vardığımda taxiciye parasını uzatıp hızla Alice’in olduğu bölmeye koştum.
-Burada olduğunu tüm İstanbul’un bilmesine gerek yoktu..
-Ah..Misa!..Hoşgeldin..afedersin:bir sigara içmek istedim..
-Sigaraya mı başladın?..
-Evet..Görev arasında iyi gidiyor..bir fırt daha alıp sigarayı yere attı ve sportif topuklusuyla ezip :
-Hadi gel..içeri geçelim..Chiris de bizi bekliyordu..
Elimdeki kutuyla onu takip ederken o bile yapacağım şeyi bilmiyordu..Binaya girdik , depo bölümüne inmek üzere demir parmaklıklı bir asansöre binip çıt dahi çıkarmadan Chiris’in olduğu bölüme vardık.
Benden yaklaşık yarım saat sonra Suijitsuna da geldi.Alice onu da aşağıya getirirken Hanry yavaşça kendine geliyordu..
Suijitsuna aşağı geldiği gibi kutuyu açıp yere fırlattım,gözleri fal taşı misali açılan Hanry’nin gözlerinin içine buz gibi bakarak mermiyi silaha yerleştirdim.Arkasındaki bölümü de çekip başına dayadım:
-Sen ki Alice’e tecavüz ettin..Mary gibi sadık bir yardımcımı uyuşturucu yoluyla kendine bağladın ve köstebeğin yaptın,olmayan cesaretini toplayıp bebeğimi düşürmeye kalktın..Sonun ne olacaktı sence?..Grubun asıl başkanı olduğunu,tüm tecavüz,mahalle kaçkınlığı,hırsızlıkları senin yaptığını, Chiris’in saflığıyla örtündüğünü göz önünde bulundurduğunda sonunu nasıl düşünüyordun?..
-Be..ben çok ..
-Kes sesini!! Tanrı affetsin! Gözlerimi kırpmadan alnının ortasına sıktım kurşunu.:
-Bu Elysi içindi..Onun intikamısın sen..Şimdi..Suijitsuna zaten gördü,ikiniz de günlüklerinizi açın:bugünü..
Alice ve Chiris hızlıca günlüklerini açarlarken Suijitsuna:
-O silahın özelliği neydi 16.Soyun Prensesi Misa YAGAMİ?..
-Bu kurşun çok önceden benim kullanmam için yapıldı,her 16.soyun kızına –ki ben 42.soy oluyorum normalde ancak 16.katı olduğu için katlarına da ‘’16.soy’’deniyor-bu kurşundan yapılıyor:rivayete göre her 16 yılda bir Dünya’yı kötülüğe sürükleyen bir şeytan dünyada etkisini göstermeye başlar:bu şeytanı öldürmek ise 16.soyun varisine bırakılır..Kurşunun özelliğiyse şu: saplandığı an öldürüp bedeni şoka sokar..Dakikalar sonra parçalanıp içten dışa yanar yani bedeni yakar..’’Kendi kendini yakmış’’izlenimini vererek soyumuzun asıl amacını gizler..Silah hakkında pek bilgi yok,ama akrabaların Hanry’nin bana düştüğünü soyuma ait listeden öğrenince,onlar da Hanry ile bağlantılıydılar ,silahı alıp paraya çevirmeye kalkıştılar doğal olarak..Ama Ren bu baskıya dayanacak kadar kuvvetli sayılmazdı:Trick’in planını değiştirdiğini anlamıştı çünkü..
Alice sözümü kesti:
-HANRY’NİN ÖLÜMÜ 29 NİSAN 2010!!..
Suijitsuna yaklaşıp boş silahı elimden aldı ve yerdeki kutusuna yerleştirirken :
-Yani birazdan buraya gelecek olan polisler kendi kendini yaktığına,bunca insanın burada olmasına rağmen inanacaklar mı?..
-Zorundalar..Hatta..gelin.. dedim onları bir kenara çekerken..Dakikalar sonra silahın sesiyle inlemiş binaya polis birimleri doluştu,içeriye sadece bir tane polis girdi.Aşağıya inip küllerin içine elini sürdü,elini burnuna götürüp uzunca bir süre kokladı..
Bu binanın kokuşmuş bir mezarlık gibi kokması yetmezmiş gibi içeriye giren polisin teri midemi iyice kaldırırken görüntüsünün çok iyi olduğu gözümden kaçmadı:gayet düzenli ve ütülü bir üniforma,şık saçlar..derken gözlerim şaşkınlıkla açıldı..
Polis telsizine uzanıp :
-Kendini yakmış.. dedikten sonra telsizi kapayıp kurşunun kalıntısını alıp güneş vuran tarafa tuttu oradaki ‘’Yamashi’ damgasını buldu.Ardından elini cebine götürüp telefonunu çıkardı,numarayı bulup ‘’Ara’’ tuşuna bastı ve kulağına götürdü.Karşı tarafında telefonunu açmasını bekliyordu.Karşı taraftaki telefona cevap verince de :
-Ben Hatsuna..Hatsuna Yamashi..Misa Yamashi soyunun gereğini zamanından 13 gün önce yerine getirdi..Evet efendim..gerektiği gibi..hayır..Kendisi polislerin arasında soyumuzdan birilerinin olduğunu bildiğinden , yine polislerimizin arasında bulunan Yagami soyu arayıcılığıyla bizlere bugün 13 numaralı şeytanın:Hanry’nin ölümünün gerçekleşeceği bildirildi..Alice adında bir kızdı..Evet..hıhı..sağolun..En yakın zamanda geleceğim..
Telefonu kapayınca da olduğum tarafa dönüp yaklaştı:
-Bunu unutmuşsun Yagami..(Elini yanağıma koyup gülümsedi)Senin gibi bir kardeşe ‘’Yagami’’ gibi bir soy isim de yakışır..Mutluluklar kardeşim..Kral teşekkürlerini iletti..(Suijitsuna’ya dönüp) kardeşime sahip çıkın lütfen..Zaten bunu söylemem bile münasebetsizlik..Sizin onu nasıl sevdiğinizi tüm soyumuz biliyor..
Tanımadığım bu adam alnımdan öpüp beni,yukarıya çıktı :
-Temiz!!Kimse de yok!!İntihar vakası..Hadi çocuklar 15 dakikada boşaltalım şurayı..
‘’15 dakika sonra çıkın..’’..
Suijitsuna dönüp:
-Abin olduğunu bilmiyordum..
-Ben de..demek ki varmış..
Alice ile Chiris’e döndüm:
-Alice..plandaki yerin sonlandı..Bundan sonra özgürsün.. diyip Suijitsuna ile merdivenlere oturduk..Chiris atıldı:
-Ya ben?..
-Defterde son birkaç sayfan olacaktı..Zamanı gelinceye dek sen de özgürsün..
-Ama Misa! Biz halimizden memnunduk!..
-Ben diyeceğimi dedim..Alice..senin hastalığını geçirdiğini varsayarak Chiris ile evlenebileceğini düşünüyorum;Chiris de isterse tabii..
Chiris , Alice’in elini tutup utançla gülümsedi:
-Ihhım.!..Sanırım biraz fazla hızlıyız..
-Mutluluklar.. derken başımı Suijitsuna’ya yaslayıp gözlerimi kapadım: çok yorgunum..Artık uyumak istiyorum..3 gün boyunca uyanmayacağım..
-Asıl her şey şimdi başlıyor gibime geliyor..Suijitsuna’nın dudağına yaklaşırken fısıldadım
-Evet..dudaklarını dudaklarımda hissederken tekme atan kızımın tekmesini hissetmesi için elini karnıma koydum Suijitsuna’nın..İkimiz de gülümseyip karşımızdaki sarmaş dolaş çifte kumruya baktık;artık eve gitme zamanıydı..

Düzenlenmiştir..

Çok mu kötü ya T_T