WIIŞŞŞ nasııı bir anlatımıyorum şuanki halimi kusursuz eksiksiz müthiş olmuşşş TOLGAA!( abi ) hasta oldum.... ve güsel yazmışsın yaa YETENEK budur işte !! devam !!

ooo *.* yeni okuyucular

usako~~ sağolasın *.* yok tabe XD her bişiyi yaparım

SaILoRSuN ~~ Çok çok sağolasın abla *-* Hedefim bir gün senin gibi yazabilmek *-*

venusyıldızı~~ ben çok bekletmiyim o zaman Sağolasın

Buki ~~ çok çok teşekkür ediyorum Eğik yazı konusunu dikkate alacam ama tırnaklarımı esirgeme benden >.< Denedim evet ama ben öyle yazmakta zorlanıyorum ya yani tırnak kullanırsam duyguları felan daha iyi verebileceğimi düşünüyorum

Princess Moon~~ teşekkür ediyorum sağolasın

irma ~~ teşekkür ederim kardeş tamam sakin ol XD *-* beğenmene çok sevindim


Ve yeni bir şey Ben de bölüm başına bir imza koymaya karar verdim arkadaşlar Bu yöntemi kesinlikle SaILoRSuN - Gözde abla - dan, izni dahilinde almış bulunmaktayım Kendisine de burdan sevgi ve saygılarımı gönderiyorum

İlk bölüme gerek duymadım nasıl olsa kapak var diye

Bölüm 2

“Nazlı Hanım! Nazlı Hanımmm! Sakin olun yine mi aynı sesi duyuyorsunuz!?” Hızla yanına gidip yere diz çöktüm. Kahve saçları tutam tutam, yüzünü örten ellerinin üzerinden dökülüyordu.

“Yeterr! Sus artık sus! Ne olur beni rahat bırak artık! Biri yardım etsin! Söylediklerinin tek kelimesini bile duymak istemiyorum!” Sesi avuçlarının arasından süzülürken, bedeni titremeye devam ediyordu. Büyük olasılıkla yine o bahsettiği ‘tarifi imkânsız ses’i duyuyordu. Canının acıdığı belliydi. Sesindeki acı aramızdaki boşluğu doldurmuş ve fark edilmemesi imkânsız bir hal almıştı. Onu böyle yerde çaresizce diz çökmüş, ağlarken görmek içimde soğuk bir sızıya neden olmuştu.

Sesi git gide duyulmaz bir hal almaya başlamış, titremesi de azalmıştı. Susuyor muydu ses? Acısı geçiyor muydu?

“Nazlı hanım? Lütfen… lütfen bana bakar mısınız? Bakın, sakin olmalısınız.” Sol elimi havaya kaldırdım, tereddütlü bir şekilde yüzünü örten saçlarına uzandım. İpek gibi yumuşacıktı. Usulca araladım saçlarını. Yüzüne ulaşmaya çalışıyordum. Ancak aniden ellerini indirip tekrar bağırmaya başlayınca panikle kendimi geriye attım.

“Hayır, hiç alakası yok! Ne istiyorsun benden!? Beni rahat bırak artık! Dayanamıyorum anlamıyor musun dayanamıyorum, daya-namıy-orumm… daya…” ve narin ceylan kendini öylece yere bıraktı. Anın şokuyla bir an öylece kaldım, ama daha sonra hızla uzanıp yakaladım. Bayılmıştı. Kollarımın arasındaydı. Sıcaklığını duyuyor, tatlı kokusunu içime çekiyordum. Dayanılacak bir şey değildi ama bu sersemlikten kurtulmalıydım. Başımı hızla iki yana doğru sallayıp Nazlı’yı yerden kaldırmam gerektiğine odaklandım. Sağ elimi diz kapağının altına gelecek şekilde bacaklarının altına uzattım. Sol elimi de belinin etrafında sıkıca kavrayıp ayağa kalktım. Zarif bedenin hafif ağırlığını taşımak hiç zor değildi. Ağır adımlarla masamın karşısındaki siyah deri koltuğa doğru ilerledim. Narin ceylanı kutsal bir emanet gibi yavaş yavaş koltuğa uzattım. Tam neyi var diye bakmak için elimi alnına uzattığım sırada kapıda önce birkaç tıkırtı ardından Elif Hanımın ince sesini duydum.

“Kıvanç bey kongre merkezinde düzenlenecek olan konf- A-ah ne oldu Nazlı hanıma? Ha pardon ben… terapi, pardon tekrar özür dilerim ben sadece…” Aniden paniklemiş, hızlı adımlarla yanımıza gelmişti. Sonra yanlış anladığını düşünüp – yani bir terapi sırasında olduğumuzu ve Nazlının uyuduğunu sanıp – sesini alçaltmıştı.

“Sakin olun Elif hanım terapi de değildik, aniden fenalaştı Nazlı, hanım, yani Nazlı Hanım. Ben de neyi olduğunu anlamaya çalışıyordum.” Ben bunları söylerken iri deniz mavisi gözleri panikle parlamıştı. Elif hanım kırklı yaşlarında, kısa boylu, biraz balıketli, koyu tenli ve oval yüzünü çevreleyen kızıl küt saçlarıyla oldukça şeker bir hanımdı. Hem klinikte bana yardımcı oluyor, randevu işlerini ayarlıyordu, hem de annemin yokluğunda bozulan ev hayatımı çekip çeviriyordu. Sıcacık gülümsemesiyle hep yanımda olduğunu bilmek çok güzeldi.

“İzin verin ben bakayım Kıvanç Bey” dedikten sonra hızlı adımlarla yanıma gelip önce elinin dış yüzeyini Nazlının alnına koyup bir süre bekledi. Ardından diğer eliyle bileğini kavrayıp nabzını yokladı. Doğrulup yüzünü bana döndüğünde gözlerinde rahatlama vardı, “Ciddi bir şey yok gibi, sanırım fenalaşmış ben biraz kolonya bulup gelirken sizde yanında beklerseniz iyi olur.”

“Tamam, bu arada bana bir şey diyecektiniz herhalde?” Odaya girerken bir konferans la ilgili bir şeyler söylediğini hatırlamıştım.

“ Evet, ‘Yeni Bulgular Ve Yöntemler ‘ konferansınız iki gün sonraya ertelenmiş, Erhan Beyin sekreteri aradılar."
“ İki gün sonra Perşembe değil mi? Başka randevum yok mu?"

“ Yok hayır kontrol ettim. O gün hemen hemen boşsunuz.”

“Tamam, sağ ol, sen masana dönebilirsin ben hallederim gerisini.” Erhan üniversiteden iyi bir arkadaşımdı. Ben bana bu kadarı yeter derken, o hırs yapmış, azimle, daha çok çalışmış ve kendini mesleki anlamda daha çok geliştirmişti. Şimdi ben gökyüzünde herhangi bir yıldızdım, o ise bir ay. Ama hep yakındık birbirimize. En son bir hafta kadar önce bir fax çekmiş, psikolojik rahatsızlıklarda yeni bulgular ve yöntemler konulu bir konferans düzenleyeceğini bildirmişti. Ve beni onurlandırarak yardımımı istemişti. Seve seve kabul etmiştim ben de.

“Ne demek Kıvanç Bey,” sonra sesini biraz alçaltıp yüzünde şefkat dolu bir gülümsemeyle konuşmasını sürdürdü “Kıvanç ben hep senin yanında olacağım, ne zaman istersen hep yardım için hazır olacağım.”

Aramızda patron çalışan ilişkisi olduğundan, hele de başkalarının yanında, resmiyetimizi korumaya çalışırdık. Ama bu sefer aramızdaki resmiyet oyununu bir kenara bırakmış, yine o anne ruhuyla konuşmuştu benimle. “Biliyorum Elif abla ve bunun benim için anlamının ne kadar büyük olduğunu anlatamam bile, iyi ki varsın.” Ben de gülümsemeye başlamıştım.

“Pekâlâ, bu kadar yeter ben masama dönüyorum o halde.”

“Tamam.”

“ Neler oldu? Ah, kendimi yine tutamayıp bayıldım değil mi?” Nazlının kırık fısıltısını duyduğumda heyecanla yaklaşıp önünde diz çöktüm.

“Sanırım, peki bu daha önce de oldu o zaman öle değil mi?” ‘Yine’ dediği gözümden kaçmamıştı.

“ Evet, çoğu zaman kendimden geçiyorum. Canım çok… acıdığından sanırım.” Sesinin cılız tonu yüreğimi acıtıyordu.

“ Ne duydun bu sefer peki? Seni bu kadar rahatsız eden neydi?”
Gözleri bir an dondu, bedeni hareketsiz kaskatı kesildi, ardından konuşmaya başladığında sesindeki korkulu ama güçlü tını tüylerimin ürpermesine sebep oldu.

“Sen sana verilen büyük şansı geri tepiyorsun. Sonsuz güç avuçlarının arasında… Kaderine kulak ver… Seçeneklerin sınırlı. Ölüm yâda güç. Karar senin…”

öhhh yyaaaa nee gizemmm yine kusursuz bir bölüm... sanki bir kitap okuyormuşçasına hissettim kendimii.....
ÖOK GÜZELDİ::::.......

Nazlı hanım acaba hangi şansı geri tepiyor?!!

Kıvanş ın bunla alakası var mı??!!

şuan en merak ettiğim sorular bunlar...

yeni bölümü hemen bekliyorum.... Bayıldım açıkçası çok sardı....

tekrar söylüyorum ben abartmam

Sanırım Kıvanç , Nazlı'nın edasına kapılıp (ki çoktan da kapılmış durumda) gidecek gibi görünüyor. Nazlı gücünü keşfederken Kıvanç da gerek kendisi gerekse farklı konular da birçok şey keşfedeceğe benziyor...Bir anne figürü de olaya samimiyet katmış gözümden kaçmadı XD Hatta ilerde Kıvanç'ın arkadaşı da bu olaylara dahil olabilir.

Ve ps yeteneğini de yine konuşturmuşsun...eh kolay gelsin...devamını bekliyorum.



*Mahçup halde kızarır* Ne demek kardeşim^^ Beni örnek alman gururlandırıyor. Başarılar dilerim...

Gizemli bi fanfic... Gizemi severim,çok güzel olmuş devam =)

Böyle pek esrarengiz bir bölümdü.
Ne olacağını merakla bekliyorum.

Aman Tanrım!!!! Sen yazar olmalısın tolga..!
Resmen kilitlendim ekrana.
Kendimden geçtim okurken...
Süpersin! Bekliyorum-z- yeni bölümü!!

Bu böl.de çok güzeldi. =)
Bu nazlıda esrarengiz olaylar var hadi bakalım ne çıkıcak acaba. =) ama bu ses her kim veya ne ise Nazlı'ya Ölüm yada Güç diyebilecek kadar güçlü olsa gerek...
Kıvançda nazlının rüzgarına kapılmış gidiyor onun sonuda hayırlı olur umarım. xD
Yeni böl. bekliyoruuummm. *-*

~Ayrıca dediklerimi dikkate aldığın için teşekkür ediyorum gerçekden işe yaradı gözlerim okurken yorulmadı. u.u ve kitap gibi yazıyorsun tebrikler. =)

Gerçekten çok güzel Day.Devamını bekliyorum kapağı da başka bir güzel^^

Day bak seni kıramadım buraya da yorumumu yapıyorum *.*

Tek kelime ile muhteşem bir 'HİKAYE' -fanfic demeyi sevmiyorum >.<-

Gizemli ve güzel,
Tutkulu ve hırçın,
Sempatik ve telepatik...



SÜPER!

Şimdi tasvirlerine olan hayranlığım sürmekte.Kıvaç'ın Nazlı demesi sonra Nazlı Hanım diye düzeltmesi Nazlı'ya çoktan kapıldığını gösterdi bana.
Kıvanç'ın arkasını toplayan bir anne figürü de hoş.Ama şahsen ben olaya Kıvanç'ın arkadaşlarının falan katılmasını desteklemem.Tek başına bir macera daha iyi olurdu.Nazlı içinse şizofren sesleri severim *-* Psikolojik profilini yansıtmak hoş oluyor.Yeni bölümü beklemekteyim :3

aslı ablanın dediği gibi tasvirler falan acayip süperdi kız ciddi ciddi gözümde canladnı mimiklerine kadar !
İsminin anlamını (hikayeye bağlı olarak) nedir bilmem yada ne anlatmak istediğini ama çok süper bi başlık
Birde kitap gibi anlatmıssın olayı işte bu çok hoşuma gitti -kitap kurdu Nena gir içeri çıkma yorum yapma- herneyse süper olmus geveledim biraz ama bu iştede başarılı olacaksın eminim day yeni bölümünü bekliyorum

Bu arada kapakta gene senin hazırladığını belrtiyo sanki- beni day yaptı - diyo
oda süper olmus gerçek film kapağı yada kitap kapağı gibi olmus

Bence Nazlı'da hiç sorun yok geçmişindeki bilinmeyenler onu bu hale getirmiş xP Sesin sahibi bi bulunsa olay kökten çözülür XD +Nazlı'nın güçleri her neyse neden daha önce açığa çıkmamış? Kıvanç Nazlı'ya hepten tutulmuş xD Yakında sevgili olurlarsa hiç şaşırmam xD Elif çok sevecen biri gibi görünüyor ama Erhan'dan şüpheliyim Yeni bölümü bekliyorum *-*