jan ablaa

çatlıyacam artık senın fanfıcın bağımlılık yapıyor ınsanda ama malesef kaç ayda bır yenı bolum gelıyor nolur artık kucucuk bır zaman ayır ve yenı bolum yaz lütfen

EVET AMA SENİ ÖLDÜRÜRÜM BEN HANİ GÜÇLERİNİ KULLANCAKTIN HANİ BİZİ ÜZMİYCEKTİN cık cık sen hiç te süper güçlü deelmişsın ne zamndir bölüm yok küstüm senle konuşma benle kalbimi kırdın pişmiş kelle
ama ben çok çıddiyim

millet yeni bölüm için isyan çıkarıyoruz

evet isyan başlatıyoruz .haydı hep beraber yenı bolum yenı bolum yenı bolum

isyan isyan

isyaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaannnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn isyaan

isyannnnnnnnnnnnnn yni bölüm gelsin forumla beraber kendmi yakarım valla

esssyaaaaaaaaaaaaaaaaaannnnn

Öncelikle gerçekten değer verip okuduğunuz için teşekkür ederim. İşlerimin yoğunluğu sıra bazı kişisel ailevi durumlar öne çıktı. Hastamız var. Dua edin. Madem Burayı okuma zamanınız var. Ben zamansızlığımdan zaman yapıp yazdım. Açıkçası; Bazen ilham denilen o Peri gelmemekte ısrar ediyor. Bazen yaşadıklarımız, yazacaklrımızdan önemli oluyor. Yada yazılacak bir şey bulunamıyor. Böyle zamanlarda atraksiynlu süpersonic yaızlar çıkaramassam kendimi iyi hisetmiyorum. Süper sonic derken okunmaya değer diyelim buna... Bazen hayata harcıyoruz bir şeyleri, yazmaya kelime kalmıyor...

Bu güne kadar okuyan takip eden sizlere Teşekkür ediyorum. Umarım bundan sonra size söz verip yarı yolda bırakmam







Hayattan soğuduğunu düşündüğünde hastanelere uğramalı insan. Sadece koridorunudaki bi sandalyeye oturmak bile birşeyleri anlamak için yeterli oluyor. Her türlü hayata şahitlik edebiliyorsun orda. Yaşlısından gencine , sevincinden üzüntüsüne... Doğmakla ölmek arasındaki o ince çizgi bile orda. Oldum olası hastanelerden hoşlanmazdım ben. Biliyorum günlüğüm komik; belkide saçma. Çocukluk dönemimde yeterince hastane maceram oldu benim. Sanırım biraz hassas bir bünyem vardı. Ama biraz büyüyüp, ayaklanınca hastane yolunu tutmamak için elimden geleni yapmışımdır. Hayat tabi ben ne kadar hastaneye gitmemeye çalışsamda arada yolum düştü. Ve anladığım şey " Her nerde olursa olsun hastaneler aynı". Diller farklı olsa bile; geri kalan aynı izler, aynı yüzler, aynı acılar sevinçler... Kokusu bile aynıdır hastanelerin. Herşey stabilize, herşey düzenli. O hastane kokusunuda sevmem ben. Belki herşeyin temiz olmasından kaynaklanan ilaçlı bi koku. Ben daha farklı kokuları sevmişim mesela. Deniz kokusunu, yağmurdan sonra toprak kokusunu sevdim. Yazın sıcak günlerinde çilekli dondurma kokusunu sevdim. Annemin kokusu sevdim. Tanıdık parfüm kokularını sevdim. Yeni yıkanan pijamalarımdaki deterjan kokusunu sevdim...
Hastane kokusu berbat birşey gerçekten... Hastanelerden bu kadar ürkmeme rağmen, sevdiğim adamın doktor olmasıda sanırım kaderin bir oyunu bana. Bunları düşünürken, bana bakan o derin gözlere takılıyorum. Sevgiyle bakan, şefkatle sarmalayan o gözlere. Ben takılırken o beni bu dalgınlıktan uyandırıyor.
-Usagi iyi misin?
-Aaa-h iyiyim Mamoru, dedim. Mamoru biraz endişeli.
-Sanki rengin attı birden...
-Rengim mii attı? Aah hastaneden pe-k.. sözümü tamamlamadan Mammoru atladı
-Dur bakıyım yoksa seni hastane mi tuttu.
-O nedemek hastane tutması nedir? Nasıl bir şey ki o ben hiç anlamadım (Şaşırmıştım ^^')
-Bazı insanları, araba tuttar, deniz tuttar Seni de hastane tutuyor sanırım =]
-Aahh (^_^") olabilir.. !
Mamoru birden üzüntülü bir yüz ifadesiyle bana döndü...
-Usagi ; Bu çok kötü birşey. Ben sürekli hastanelerde çalışıcam... E haliyle eve gelince bende ilaç kokarım. Evlenince bu durumu idare edebilcek misin?
Ben bu ifadenin altından böyle bir hinlik çıkıcanı yine tahmin edememiştim. Mamoru beni böyle oyuna getirmeye bayılırdı. Her seferinde bu oyuna gelmiycem dememe rağmen, yine kanmıştım. Zaten evlilik lafı geçmesi benim yüzümün kızarması için yeterliydi. Aslında bunu belli etmemek için çaba sarf etmeme rağmen her seferinde Mamo-chan yakalanıyordum. Bu kez onun bu oyununu umursamadığımı göstericektim.
- Hastanede üstünü değiştiri gelirsin sende eve '_' (bunu o kadar sessiz söyledim ki o bile anlamadı diye düşünürken)
-Aa olabilir, bu. Neyse bu sorunu çözdük. Bende eve geldiğimde biricik karıma sarılamayacağım diye endişelendim bi an.
Sandalyesine yaslanarak devam etti;
- Neyse bi de güzel yanından bakalım işe. Sürekli iş yerime uğrayıp; o etraftaki dedektif tipli kadınlar gibi beni takip etmeyeceksin.
- Neden takip edeyim ki? (umursamaz bi tavırla*) Sen zaten hata yapmayacaksın.
- Aa ne yani beni hiç takip edip kıskanmayacak mısın? Bunları sen mi söylüyorsun usagi.
-Evet neden takip edeyim ki, hata yapma olasılığın yok senin.
-O kadar güveniyorsun yani. Ya bende hata yaparsam, ya etrafımdaki güzel hemşirelere gözüm kayarsa,
-O zaman o kayan gözlerini oyup , boynuna kolye yapacağımı düşünürsün aşkım. Aklından bunu çıkarmassan hiç sorun yaşamayız. Neymiş , kolye-göz, göz kolye...
Mamoru hem güler hem ürkmüş yüz ifadesiyle benim dediklerimi tekrar ediyordu.
-Kolye-göz, göz-kolye ... Tamam aklımdan çıkarmam.

-

Hastanede ne işimiz var değil mi? Bunu soracaksın...

İkra sebep...
Onu nasıl bulduğumuzuda merak ediceksin. Biz bulmadık onu. Kendisi geldi, hemde aynı gün evinde bulduk onu. En son Rei ve Michiru'nun garip birşeyler olduğuna dair hislerine bırakmıştık kendimizi. Rei bizi İkranın evine yönlendirdi. o karmaşada İkranın bana verdiği anahtar aklıma geldi. Kapıyı sakince açtım. Haruka benden önce davranıp odaya daldı. Etrafı kolaçan edip bize döndü. Kızlarda bunun üstüne eve girdiler. Odaları kontrol edip tekrar holde buluştuk. Evin bütün odaları (3 oda *) bu geniş hole açılıyordu. Ami-chan tekrar bir odanın kapısında donup kaldığında, o tarafa gitmem gerektiğini düşündüm. Odadan garip ışık yansıyordu. Kızlarda yanımıza gelmişti. Odanın kapısından içeriye bakıyorduk. İkrayı götüren o adam; aynı gittiği gibi ışığın içinde, kucağında İkra belirdi yatağın yanında. Bizim varlığımızdan habersiz gibi İkrayı nazikçe yatağına yatırdı. Buz rengi gözlerinde şevkat vardı bu kez. Beni donruran, o ürkütücü bakışları; yerini farklı bir boşluğa çevirmişti sanki. İkraya baktı bir süre. Sonra yavaşça uzanıp ikranın boynundaki kolyeyi çıkarıp komidinin üstüne bıraktı. O an ikranın gelmiş oluşuna o kadar sevinmiştim ki, o yabancıdan çekinmek için bir sebep görmedim.

Ben ağlayarak ikranın yanına koştum. Kızların bana engel olmaya fırsatları bile olmadı. İkra hala baygın yatakta, ben onun yanında genç adamda yatağın baş ucunda ayakta bekliyordu. Sevinçten mi kederden mi bilmiyorum, ağladım... Sesimi toparlayıp,konuşabildim nihayet,
-İyi mi? Neyi var, ..
Genç adam yüzünü bize dönmeden konuştu,
-Onu yanlız bırakma...
Sesinin büyüsünden kurtulup sordum.
-Kimsin sen?
Genç adam eğilip İkranın alnına dokundu, bunu neden yaptı bilmiyorum. Sonra bana doğru yaklaştı. Gözlerine bakmamam gerektiğini biliyordum. Ama kaçıramadım. Yine beni bakışlarında tutmaya başarmıştı. Ama bu kez kendimi daha önceki gibi kötü hissetmemiştim. O buz bakışlarda boşluk vardı. Sanki aklımdan geçenleri okumak ister gibi bir endişe sardı içimi. Kendimi toplayıp sordum tekrar,
-Ne istiyorsun ondan. Nede-n korunm- .....sözümü kesti.
-Ona dikkat et. Yardım edecek gücün olduğunu söylemiştin İkraya. Onu koru.
Uzun bir bakışmayı Harukanın sesi böldü,
-Kimseyi koruyamayız biz, çok meraklıysan otur kendin koru onu. Bu işe bizi bulaştırma.
-Bu işe bulaştınız. Diğerleri sizi biliyor. İkranın tarafında olduğunuzu düşünecekler. Tarafsız olduğunuzu değil. Bu yüzden onun üstüne daha fazla geleceklerdir. Keşke onunla hiç tanışmasaydın genç bayan, dedi bana dönerek. Sonra bakışlarını benden çekti;
-Zaman daralıyor. Artık onun yanında olamam... Ondan istedikleri, eskiye dair silinmiş bir kaç anı. Hatırlamadığını bildiğim için onları bu güne kadar durdurmayı başardım. Ama artık onları durduramam. Madem onun yanında kalmaya gönüllüsün, onu koruyabilirsin...
-Sen, dedim yarım yamalak. Ama sanırım o anlamaıştı nedemek istediğimi.
-Ben artık onun yanında kalamam. Belki onu benden bile uzak tutman gerekecek. Onun başına gelmemesi gerek işler geldi... Mutlu bir hayatı olabilirdi. Ama...
Sustu.Sustukça nefret belirdi gözlerinde. Yüzündeki kendinden emin duruşu, zaman zaman ukala, kendini beğenmiş bir ifade alıyordu. Gözleri donduruyor, sesi seni konuşmak zorunda bırakıyordu. Ama sanki birşeyler arıyordu etrafındaki karanlıkta.
Minako lafı karıştı.
- Sen de onlardansın demek ki.
Ben adamın sözlerinden bunu anlamış olmama rağmen irkilerek tepki verdim. Adamsa başını yerden kaldırmadan, onayladı sanki bu soruyu.
Rei sordu bu kez
-İkradan ne istiyorsunuz??
Adam bu duruşuyla yavaş yavaş şeffaf bir hal almaya başladı. Gözden kaybolurken Reinin sorusuna cevap verdi.
-Bir efsaneyi istiyorlar... dedi.
Ve yok oldu.
Şaşkındım.
Öylece kaldım. Herkes suskun bir müddet bekledik. Sadece Haruka evin salonundaki kanepeye oturmuş bir vaziyette tek başına bekliyordu. Bir süre sonra Michiruda yanına gitti. Ben İkranın durumunu merak ederken, Ami -Chan yanıma geldi.
-Bakmamı ister misin Usagi ?? ...
-Evet , diyebildim.
O İkrayla İlgilenirken, bende salona geçtim. Kızlar boş buldukları yerlere oturmuşlardı. Herkesin endişesi belliydi. Ben söze başladım.
-Onu öylece bırakıp gidemem kızlar. Bizim gibi güçlere bile sahip değil. Sıradan biri. Sadece bir şeyler bildiğini düşündükleri için --,
Rei;
-Baştan bu işe karışmasaydık onun içinde sorun olmayacaktı. Bizi gördükleri için onun birşeyler hatırladığını zannettiler.
-Acaba gidip yanlış anlaşılma var biz onu tanımıyoruz desek , o yaratıklara., dedi Minako..
Makato karıştı söze,
-Çiçekte götürelim mi Minako?? Pardon biz barış elçisi olarak geldik, diye açıklamada yaparız.
Minako saçma konuştuğunu anlayıp yapmacık bir gülümsemeyle bu fikri unutturmaya çalıştı.
Miçhuru;
-Hala konu hakkında bir şeyler bilmiyoruz. Bu kız kim?? O adam efsane dedi. Hatta o adamda kim?? Nasıl ışınlanabiliyor. Normal bir insan olmadı kesin.

Haruka oturduğu koltuktan kalktı. Eli cebinde kapıya yöneldi.
-Hala bu olaya bulaşmamayı düşünüyorum. Yeterince şarlatan gördük. O adamın ne olduğu belli değil. Doğru söylediğini nerden biliyorsunuz.

Haklıydı. O adamın doğru söylediğini nerden bile bilirdik. Belki de İkrayı kullanarak bizi oyuna getirmeyi düşünüyordu. Ami-Chan sesiyle o anki sessizliğimiz bozuldu.
-Kızlar onu burda bırakmasak iyi olacak. Tek başına kalması tehlikeli.
Haruka sinirli bir biçimde Ami ye döndü. Ami-chan ona açıklama yapmak zorunda kaldı.
-Ateşi var Haruka. Tek başına kalmasın. Yada ben burda kalıcam.
Harukanın Ami-chan ayrı bir sempatisi vardı. Sanırım bunu Nehelenia yaptığımız savaşta keşfetmişti. Bu savaşta Ami ve Haruka Birlikta çalışmışlardı. Ami-chan savunma gücü olarak bizden zayıf gibi gözüksede bizim gücümüzün alt edemeyeceği işler aklıyla çözmüş ve günü kurtarmıştı. Bildiğim kadarıyla Harukada Ami nin bu yanını seviyordu.
Bir kaç dakika sonra ,
Harukanın sırtında İkra bizim eve geçmiştik bile. Haruka sırf Ami-chan tek başına bırakmamak için bunu yapmıştı.
***
Yemekte kimseden ses çıkmadı. Herkes kendi halinde birşeylerle uğraşıyor gibi gözüksede aslında hepsinin aklında aynı soru vardı.
-Ne olacak... Şimdi ne yapmalıyız..

Bunların içinde boğuşurken kapı zili çaldı. Kalktım kapıyı açtım. Karşımda büyük bir oyuncak ayı, elinde bir kalp. Şaşırdım. Mamoru arkasından kafasını uzatıp
-Ben geldim , dedi. Şaşkınlığımı atıp sarıldım hemen.
-Mamoru uu,, seni çok özledim..
-Usako -oo dur dur , öldürecek misin beni. Nefes alamıyorum.
-Aaa Mamo-chan..
-Usa-- Bak elimde çilekli pasta düşüc-k
Birden uslu bir çocuk oldum.

-Nee pastamı..(mahcup bir tavırla) nerde, pasta mı aldın bana...
Makoto karıştı arkamdan lafa;
-"Bize" usagi, "Pasta mı aldın bize" Diyecektin sanırım.
Rei de seslendi içerden,
-Ahh Makoto paylaşmayı bilmez, pasta diyince gözü dönüyor bilmiyor musun??
Sinirlenmiştim. Yİne kavga istiyordu anlaşılan
-Hey Ben senin gibi bencil değilim Rei..
-Ha hayt benim ne bencilliğimi gördün,senin gibi açgözlü değilim ben.
-Hım ondan mı o göbeğin ortada kaplumbağa gibi,
-Sen kendine bak, Suratın dedikleri gibi dolunaya benzedi..
-Tabi benzicek hayatımda ayın yeri büyük. Hem ay prensesiyim, hem adım "Usagi" Bknz. -Ay tavşanı-
-Ayın hayatında yeri olması demek, dolunay gibi yusyuvarlak olmanı gerektirmez..
-Bana baksana sensin yuvarlak bi kere..
-.....!!!

-...!!!!!!!!!!!

Sonrası dil çıkarmalarla bir Rei- Usako klasiği işte. Diğerleri bizim bu halimize alışkın oldukları için ayırmak gibi bir hataya bile düşmüyor artık. Çünkü biliyorlar. NE olursa olsun Biz hap yanyanayız.

Pasta yendi yenmedi arası oldu. Olanları Mamoruya anlattık. Mamoru önce İkrayı kontrol etmek istedi. Ateşi olduğunu doğruladı. Artık ne yapmamız gerektiği hakkında karar vermemiz gerekiyordu. Bu işe öyle yada böyle bulaşmıştık. Nerden başlamamız hakkında konuşurken, hiç konuşmaya Haruka sözümüzü kesti.
-O adam eski bir anıdan bahsetti. Bu kızın geçmişi hakkında birşeyler bulun önce.
Haruka bize fikir vermişti. Bunu isteyerek mi yapmıştı bilmiyorum. Ama bu fikir doğru düşünmemize neden olmuş bize yol göstermişti. Sanırım Mamoru nun da beni desteklemesi üzerine karşıt fikrinden vazgeçmişti. Haruka devam etti
-Aile hakkında ne biliyoruz bu kızın. Toparlandım bu soru bana yönlendirilmişti.
-Şey , İkra evlatlıkmış. Gerçek ailesini trafik kazasında kaybetmiş. Çok küçükmüş pek bir şey hatırlamadığını söylemişti bana. Mamoru sessizce fısıldadı.
-Benim gibi...



Şaşırmıştım. Bu aklıma gelmemişti. Kader; İkra ve Mamoru için aynı kötü oyunu oynamıştı. İkisi de aileseni kazada kaybetmişti. Mamoru tek başına devam etmişti yola, İkra ise onu seven bir aileyle... Mamoru'nun o mahcup halinde çocukluğunu gördüm sanki... Bana elini uzatan sevgi dolu bir çocuk gördüm. Gözlerinde kaybolmuşluğun verdiği,korku, güvensizlik ve üzüntü vardı. İçimi acıttı o çocuğun bakışı. Mamoruya sıkıca sarıldım.
-Ben yanındayım , dedim sessizce.
Mamoruda bana sarıldı, sevgiyle
-İyi ki yanımdasın ,dedi...

ooooo kimler girmiş foruma
süper hüper bir bölümdü sonunda ikra olduğunu öğrendim
yen bölümü 3000 gözle beklerim yine 1,5 ay geçerse bozuşuruz

şaka ama çok bekletme hastasınyım napayım
bekletme bizi çok problemlerini çöz biz seni bekleriz

geçmiş olsun jan
yeni bölümün yine her zamanki gibi içine kadar duygusal içten ve derin...
ikranın kim olduğunu merak ediyorum,
acaba ikra mamorunun kardeşi filan mı oda aynı kazayı filan yaşamış ya aklıma o geldi
kolyede neyin nesi acaba?
peki efsane dediği ne? ne efsanesi?
resmen soru bankalarından daha çok soru bulunuyor kafamda şuan
ellerine sağlık..
yeni bölümü en kısa zamamda süpersonic bir bombayla bekliyoruz

bu arada geçmiş olsun valla bir ara mesaj sayısıyla takip ediyordum eklendimi diye 481 di düne kadar

ayakda alıkışlıyorum senı cok guzel bır bolumdu.sonunda yenı bolume kavustuk .buarada geçmış olsun umarım ıyılesır hastanız.hastaneye gıtdınızde ordan esınlendın yoksa .neyse lutfen bukadar bekletme bızı coook tesekur ederım.