20.yüzyıl - Plüton' un Günlüğü -

Sevgili Günlük;

Biliyorum uzun zamandır günlük yazmadım. Çünkü zaman kapısındaki görevimi geçici olarak bırakınca buna ihtiyacım olmadı. Ama dostlarının yanında gizli tutulan sırlarda insanı yalnız bırakıyor.

Herneyse...

Ben geldiğimden beri 20.yüzyıl Serenity' si değişmeye başladı. Aslında zaten olacak olan zaman paradoksunun bir anlamda tetiklemiş oldum. Ama kaçınılmaz olanı geçiktirmenin bir anlamı yok.

Başta asası onu reddetti. Sonra, 30. yüzyılda bile bazen sakar davranışlar gösteren Serenity olma yolundan çıktı. Yani kraliçe bile değişmeden önce böyle değildi. Tabi koşar adım o yolda ilerlediğini de inkar edemem. İşin kötüsü bunu diğer savaşçılara söylemedim. Ne 30. ne de 20. yülyıldakilere. Söylemediğim şey aslında o kadar önemli değil gibiydi. Zaten saçma bir düşünceydi. Ama kanıtlarını görmek beni korkuttu. Ama kimseye söyleyemiyorum. Çünkü ben bile hala o şirin, saf kızın böyle birine dönüştüğüne inanmakta zorlanıyorum.

Son savaşta çok kurnaz ve çok sinsi haraketler sezdim. Normalde onda bulunan saf enerji yerini karanlığa bırakmaya başlamıştı. Ve Gümüş Kristal eskisi gibi parlamıyordu. Ama şu da dikkatimi çekti ki;

Ne zaman dövüşse daha da beter oluyordu.

İç gezegen savaşçılarına onu dövüşten uzak tutmalarını söyleyemezdim. Evet, onlar iyi ve güçlü kızlar ama henüz gelecekteki disiplinli hallerini almalarına çok var. Bu yüzden dış gezegen savaşçılarına söyledim. Mümkün olduğunca onları ortaya çıkan canavarlardan haberdar etmeyip, kendimiz çaresine bakacağız. Eh, bunu yapabiliriz. Ne de olsa bizde güçlüyüz değil mi?

Ama bu sadece kaçınılmazdan kaçmak gibi birşey. Yani çözümü bulana kadar böyle idare etmeye çalışacağız. Onun içindeki karanlık enerjiyi defetmek bizde pahalıya mal olur. Ayrıca daha etkili bir yöntemde daha iyi olacaktır.

Ama düşmanımız kim onu bile tam bilmiyorum!

Ancak gerekirse Ay Savaşçısıyla çarpışmamız gibi bir ihtimal var. Bunu iç gezegen savaşçıları nasıl karşılar?

Hiçbir fikrim yok. Neyse, artık yazmayı kesmeliyim. Sonra yine yazacağım.

Setsuna...

***

20.yüzyıl

Usagi ve diğer kızlar şehirde dolaşıyorlardı. Ama bu seferki biraz değişikti hani. Usagi oburluk ve ya şirin aptallığından yapmıyor ve bazen bildiği şeyleri daha önce hiç duymadığını söylüyordu. Kızlar da doğal olarak şüphelenmeye başlamışlardı. Onlara göre iki seçenek vardı.

1) Setsuna gerçek olan değildi ve Usagi' yi böyle yapmıştı.
2) Setsuna gerçekti ve Usagi asasının onu reddetmesinden dolayı böyle garip olmuştu.

Aslında bunu ondan gizli konuşmuşlardı ama Usagi' nin gelmesiyle daha fazla tahmin yürütmeye vakit bulamamışlardı. Ne de olsa o arkadan konuşma gibi şeyleri hiç sevmezdi. Aslında kızlar da onun arkasından konuşmak istemiyorlardı ama birbirilerine açılmak zorundaydılar.
Tabi Usagi' de ondan gizli buluştuklarından dolayı tepkisini göstermişti. Herzamanki gibi ağlayarak değil tam tersine bağırarak.

Minako sessizliği bozmaya karara verd " Ah Usagi! Bak dangolar! Hadi gidelim! " Bunu derken herzamanki gibi gözleri parlıyordu ve heyecanla ayak ucuna kalkmıştı. Tepkisini ölçmek için Usagi' ye baktığında sadece sıkılmış bakışlar gördü.

" Daha fazla yersen cidden sumo güreşçisine benzeyeceksin. "

Sakin bir halde söylediği bu cümle kızların ona gözlerini büyükçene açarak bakmalarına, Minako' nunsa kaşlarını çatmasına sebep olmuştu. Yani onu dangoya alıştıran oydu ve genelde hep beraber yerlerdi. Şimdide bunun için hakaret mi edecekti yani? " Usagi gerçekten çok kabasın! Normaldekinin 100 katı! "

Usagi ise sadece önüne bakmaya devam etti. Kızlar cidden şüphelenmeye başlamıştı.

Ve gelen yüksek bir düşüş sesi ile hemen o tarafa döndüler. Bomba sesi gibi birşeydi ama kimse tepki vermemişti. Pekala bunu şimdi düşünecek zamanları yoktu.

" Merkür' ün Kristal Gücü! "
" Mars'ın Kristal Gücü! "
" Jüpiter' in Kristal Gücü! "
" Venüs' ün Kristal Gücü! "
" Ay' ın Sonsuzluğu! "

Ve hep birlikte bağırdılar " Harakete geç! "

***

Oraya vardıklarında Ay Savaşçısı biraz geride kalmıştı. Tabi hemen onlara yetişti. Normaldeki gibi değilde daha çok umursamaz bir biçim olmuştu. Onun ilgilisi ancak karşısında gördüğü sahne çekebildi.

Dış gezegen savaşçıları - Satürn olmadan, büyük ihtimal o evdeydi - yine garip bir canavarla savaşıyordu. Ve onları görünce hemen Uranüs yanlarına geldi. " Burada ne yapıyorsunuz? Siz gidin biz halledebiliriz! "

Jüpiter bu lafa karşılık olarak şaşkınlıkla kaşlarını kaldırdı. Diğer savaşçılarda artık aralarının iyi olduğunu sanıyordu. Ama bu lafı garipsemişti. Tabi başka sebepleri olabileceğini de düşünüyordu. Yinede son zamanlarda hep birlikte savaştıklarından garipşemişti. " Şaka mı yapıyorsun, biz de savaşçıyız. "

Arkadan gelen başka bir sesle Uranüs küçük bir aceleyle konuştu " Bakın şimdi gitmeniz gerek! Gidin tamam mı?! Sadece gidin! " Bunu söylemesiyle beraber kızları iteklemeye başladı. Gözleri Ay Savaşçısı' nın gözleriyle buluştuğunda ise ciddiyet ve garip bir öfke ile kısıldı. Kızlar buna bir anlam verememişti ama yinede biraz gerilediler. Onları gören Plüto son hız yanlarına geldi.

Uranüs' e savaşmasını istediğini belirten bir bakış atarak onuda Neptün' ün yardımına gönderdi. Plüton' un gözlerindeki sert bakış ve sebebi bilinmeyen aşırı ciddiyet kızları rahatsız etmişti. Neler oluyordu? Niçin savaşmalarını istemiyorlardı? Merkür Savaşçısı sakinliğini koruyarak konuştu " Plüton Savaşçısı niçin savaşmamızı istemiyorsunuz? "

Plüton hızla bir iç çekerek konuştu. " Sizlerin savaşmasını istemiyoruz değil sadece Ay Savaşçısı' nın savaşmasını istemiyoruz!!! "

Ardından gözlerini büyükçene açtı. Pekala bunu söylemek planlarında yoktu. Ama fazla tepki göstermemelerini dilemekten başka yapacak birşeyi kalmamıştı.

Ay Savaşçısı kızların arasından geçerek konuştu " Neden? Neden savaşmıyayım ki? "

Plüton ne yapacağını bilememişti. Gerçek bir açıklama yapmak istemiyordu ama onları en azından oyalacak bir bahane bulmalıydı. Yalan söylerse büyük ihtimal anlaşılırdı çünkü birşeyleri saklamaya alışık değildi ancak gerçeğin bir parçasını söylerse onları oyalayabilirdi.

" Pekala, Gümüş Kristal parlaklığını kaybetti. Bu yüzden Ay Savaşçısı farkındaysanız son zamanlarda biraz daha zayıf. Ve bu yüzden prensese birşey olsun istemiyoruz. Ne olur ne olmazda yanında sizi bırakıyoruz. Şimdi gider misiniz? "

Bu sebep aklına geldiği için sanşlıydı. Kızlarda inanmışa benziyorlardı. Zaten Gümüş Kristal' de olan sorunu fark etmeyen yoktu. Herkes onaylayıp gitmek için arkasını dönmüşken Ay Savaşçısı dönmek üzereyken sadece onun duyabileceği bir seste konuştu " Şimdi senden korkmalı mıyım? "

Bunu der demez arkasını dönüp gitti. Plüton ise istifini hiç bozmamıştı. Bunların olacağını zaten biliyordu.
***

Flood için özür ^^' Ama bölüm yayınlamak malum

Bu gece 1. ek bölüm gelicek

yanii lütfen birşey olmadı daha yaa aaa hadi ya kötü olsun usagi

Dur dur bir action hazırlıyorum kafamda Da diğerleri nasıl sağ çıkcak birde daha egzantrik birşeyler düşünoüyorum Ek bölümde orjinal usagi nerde onu öğreneceksiniz insanlık XD

ahaha valla bekliyom kalkmadna şu masa başındna ekle şunu yatcam be bugün yorgunum erken koycam kafayı galiba

Şu rp işlerimi hallediyim hemen yazıcam ek bölümü Zaten ek bölüm aman aman birşey değil XD

ya bir rp işini şimdi önce ek bölüm sonra rp onlar kaçma zben kaçarım birşey değilmiş nasıl olsa ek bölüm koyuver gitsin hemen bak elma soycam şimdi geldiğimde görcem burda o ek bölümü

Elma *-* Acıktım *-*
Tamam ben yazmaya başlıyorum XD

lütfen bak yedim bile elmayı su içcem şimdi görcem burda

Ek Bölüm 1
- Gerçek Usagi -

Gözleri kapalıydı. Önünü görmesi gereksizdi zaten. Önünde birşey yoktu. Arkasındada. Şu an hiçlikle kucaklaşıyor gibiydi. Ama henüz ölmek denemezdi buna. Sonsuza dek hayattan geri çekilmek olabilirdi ancak.

O an huzurluydu. En azından bedeni. Zihni ise silinmiş gibiydi. Zihnide uyuyordu. Şu an öylece yatan bir ölüden farksızdı. Aslında ayıran birkaç şey vardı. Hala kanı damarlarına dolaşıyordu ve nefes alıyordu. Ama ruhu silinmiş gibiydi.

Prenses Serenity' nin suçuydu bu hale düşmesi. Kendi yapmıştı bunu. Aslında başkalarının da payı yok değildi. Ama sonuçta herşey kendisinde bitmişti. Ve belkide sırf bunu yaptığı için tüm krallık ve Kristal Tokyo' da bitecekti. Ve zaman paradoksu bedenini silecekti. Uykuya daldığı an ölmüş kabul edilebilirdi.

Neden uykuya daldığı aslında, iç parçalayıcı bir sebep olmasada yinede kötüydü. Kendini kandırmıştı. Gelecekteki hali yapmıştı bunu ona. Aslında gelecekteki kraliçe tam yapmış sayılmazdı. O şu an da bedenini bir anlamda kaybetmişti. Kurban vermişti.

Kraliçe yavaşça, Prensesin yattığı buzdan yere yürümeye başladı. Onu öldürmek isterdi. Ama öldürürsebu bedene asla kavuşamazdı ve elbette sahip olduğu güçlere. Ama onu galaksiden defetmesinin intikamını bu yolla da alabilirdi. Hayır işi bitince 30.yüzyıldakini öldürecekti. Aslında yardımıda dokunmuştu hani, duygularıyla oynamak çok kolaydı.

Elini yavaşça kızın saçlarında gezindirmeye başladı. Yumuşak ve ipeksiydiler. Ama ne de olsa düşmanının di değil mi? Bü yüzden saçları n elinden dökülmesine izin verdi. Onun güzelliğini daha acı verici bir yolla bozacaktı.

Geçmişteki halini ele geçirmek daha da kolay olmuştu. Sadece onunyanına gitmiş ve acilen ona itiyacı olduğunu söylemişti. Tabi kız kendi geleceğinden şüphelenmediğinden hemen gelmiş ve daha gördüklerine şaşıramadan uyutulmuştu.

Yerine elbetteki bir canavar göndermişti. En sadık hizmetkarını. Ve onun boşluğunu yeteri kadar doldurabilmesini umuyordu. Ne de olsa onun yaşadıklarının hepsini hafızasına aktarmıştı. Tek sorun broştu. Sahte bir tane yapmak zor değildi. Ne de olsa gelecekteki ondan çok daha güçlüydü. Tek sorun Gümüş Kristal adını verdikleri nesne idi. Ne zaman kızın elinden broşunu alacak olsa berrak bir ışık onu uzaklaştırıyordu. O taş olmadan da idare edebilmesini diledi.

Sarayda tüm dikkatleri üstüne çekmişti. Diğer savaşçıları uzaklaştırmak pek zor değildi. Başkalarınınsa bu haldeyken onunla konuşacak cesareti yoktu. Rahatsız edilmemeyi seviyordu. Şu ufak bücür ve zamanın gardiyanı biraz sorun olmuştu ama onlar geçmişe gitmişlerdi. Geçmişte aradığı kızı bulamayınca üzülmüş olmalıydı.

Bu dünyayı yokmek için kökten bir planı vardı. İstisnai durumlar dışında işi uzatmak sadece başa belaydı. Bu yüzden hızlı ve pratik olmalıydı.

Milyonyıllar önce iki Gümüş Kristal dokundurulursa Dünya' nın yok olacağını öğrenmişti. Hatta daha geniş çaplı bir zarar bile olabilirdi. Herneyse Dünya yok olduğu ve bu kız öldüğü sürece umursamıyordu. Tek yapması gereken kızı kendi tarafına çekmekti. Diğer savaşçılar onu durdurmaya çalışacaktı evet ama bu kızın onlara karşı şansı olduğunu düşünüyordu. Ayrıca gelecektekilerin icabına da yakın sürede bakacaktı.

" Zavallılar... " diye düşündü. Şu an kimse gerçek prensesin - ele geçirilmemiş olanın - sarayın en altlarında gizli bir odada yattığını bilmiyordu. Planı tıkır tıkır işliyordu. Yüzündeki sinsi gülümsemey yaydı ve melodik tınıdaki sesiyle - daha doğrusu kraliçenin sesiyle - bir kahkaha attı.

***
Gör bakıyım Biraz kısa mı oldu nedir o.O Zaten ek bölüm bu kısa olmalı hani

Beğendim vallahi canım ay ay geleceğimi gitti usga yani haaa

Gelecek geçmiş kızada bişi kalmadı XD
Ehem aslında bombalamaya yakın zamanda yavaşçana başlamayı düşünüyorum

bence de başla bir an önce ehehehhehe

Başlıyazammmmmm

başlıyor muusn yoksa ne anlamadım ha başlayacaksın ne zmaan?