neptune'cim hikayeni uzun takip edemedim. Daha doğrusu başlığına yolladığın bölümleri görmedim. Ama şimdi hepsini okudum. Merakım gittikçe artıyor. Son bölümde yerin sarsıntıya uğraması herhalde o kelimeleri okuduğu için oldu. Çok güzel yazıyorsun. Başarılarının devamını dilerim.

teşekkürler temmuz^^

BÖLÜM 8- AURA


Ağaçların arasından süzülen ışık gözlerini yakmıştı.Hafif bir iniltiyle doğruldu.Yaralı hala uyuyordu.Ağır adımlarla ona doğru ilerledi ve elini alnına koydu.Yüzünde hafif bir tebessüm oluşmuştu.İçinden “düşmüş” diye geçirdi.Sonra gözü kendisine ve yaralıya arkası dönük bir şekilde oturan kardeşine takıldı.Kımıldamıyordu.Telaşlandı. Hızlı bir yürüyüşle kardeşinin önüne kadar geldi.Camellia gözlerini bir noktaya dikmiş öylece bakıyordu. Alan içinde büyük bir huzursuzluk hissetti.

ALAN:Cam!

_...

Camellia duymuyor gibiydi. Katatonik bir hal almıştı.Alan’ın yüzü endişe ve dehşet içindeydi.

ALAN:Camellia! Cam!

Kardeşini omuzlarından tutmuş sarsıyordu.Sonunda Camellia gözlerini kırpıştırdı, yavaş yavaş kendine geliyordu. İfadesiz bir biçimde ağabeyine baktı.Alan kardeşinin kucağındaki kitabı gördü.

ALAN:Onu okumak sana iyi gelmiyor, beni çok korkuttun.

Camellia’nın yanına oturdu.

CAMELLİA:Kitap yüzünden olmadı. Gece küçük bir sarsıntı oldu, küçük bir deprem…Sanırım ben… Ben korktum biraz.

Prens kardeşinin yüzüne baktı:

ALAN:Emin misin?

Camellia kendini iyice toparlamıştı.Ağabeyine gülümsedi:

CAMELLİA:Evet, emin ama uykusuz biriyim!

ALAN:Yorgunluğuna değdi sanırım, ateşi düşmüş.

Bu sırada arkadan bir el Camellia’ın boğazına sarılmıştı.Gırtlağına bir bıçak dayandı.

_Geri çekil!

Alan şaşkınlıkla olan biteni anlamaya çalışıyordu.Ağır adımlarla çekildi.

ALAN: Sakin ol tamam çekiliyorum.

CAMELLİA: Alan!

Bunu zar zor söylemişti.Yarası çok ağırken nasıl bu kadar güçlü olabilirdi.Kollar bir mengene gibi gittikçe daha çok sıkmaya başladı.Nefes alamadağını hissetti.

_Bir şey yapmaya kalkarsan kız ölür.

Alan Camellia’nın artık renk değiştirmiş olan yüzüne baktı. Nefes almada zorlanıyordu.

ALAN:Sakin ol! Korktuğunu biliyorum. Seni bulduğumuzda yaralıydın, kardeşim seni tedavi etti.Sana zarar vermeyeceğiz, söz veriyorum. Gitmekte özgürsün. Lütfen bırak artık onu.

Kadının aklından son gördüğü şeyler geçiyordu.Bir erkek yardım edeceğini söylüyor, bir kadın da yüzüne doğru eğiliyordu.Kolları gevşedi.Bıçak titreyen ellerinden düştü.Camellia derin bir nefes aldı. Sanki yeniden hayata dönmüştü. Yaralının başı dönüyordu. Alan onu tuttu ve oturmasına yardımcı oldu.Kardeşine bakıyordu. Ne yapacağını bilemedi.

ALAN:İyi misin Cam?

Cam evet anlamında başını salladı.Alan rahatlamıştı.yaralıyı bıraktı, kardeşinin yanına geldi.

Alan:İşte böyle Cam, derin bir nefes al!

Camellia’nın solukları düzelmiş, rengi de normale dönmüştü.

_Özür dilerim! Ne yapacağımı bilemedim.Hayatımı size borçluyum.Teşekkür ederim.

Bunları söylerken Camellia’ya bakıyordu.Acı çektiği her halinden belliydi.Surat ifadesi karmakarışıktı.

_Kaç zamandır bu haldeyim?

ALAN: Seni üç gün öncebulduk.Camellia yaranın iki günlük olduğunu söyledi.Çok kan kybetmiştin.

Bunları söylerken yaralıyı süzüyordu.Kumral, yeşil iri gözleri olan bir kadındı.Siyah düz saçlarının tamamını toplamıştı.Dolgun ve güçlü bir vücudu vardı.Deri siyah bir pantolon ve koyu yeşil bir tunik giyinmişti. Deri tuniğin üzerinde amazonlara özgü metal işlemeler vardı.yüzü bir heykelinki kadar pürüzsüz ve güzeldi.

CAMELLİA:Bu hale nasıl geldin?

_Halkım arasında çok sevilirdim.Genç yaşta bütün amazonlara önderlik etmek için seçildim.Sevenlerim olduğu kadar düşmanlarım da vardı.Önderlik amazonlar için büyük bir tutkudur.İçlerinden biri bana meydan okudu. Onu yendim.

Kadın durdu. Öksürük nöbeti geçiriyordu. Alan ona matarasını uzattı.

CAMELLİA:Hala çok güçsüzsün’

_Yenilgisini ve üstünlüğümü kabul etti.Emrimde olmaktan onur duyduğunu söyledi.Birlikte mücadele ettik. İki kez hayatımı kurtardı. Ona güvenmiştim, kardeşim gibiydi.Birlikte avlanmaya çıktık.Avın ben olduğumu ok bana isabet edince anladım.Atımdan düştüm.Yanıma kadar geldi, acı çekerek ve yavaşça öleceğimi söyledi.Halkıma asilce öldüğümün haberini götürecekmiş.

Durdu. Ağır ağır nefes alıyordu.Gözleri dolmuştu, ağlamamak için kendisiyle savaşıyordu.

CAMELLİA:Topraklarına kadar seni biz götürelim. Onlara olanları anlatırsın.

Kadın olumsuz bir şekilde başını salladı.

_Artık geri dönemem!

CAMELLİA:Neden sen onların önderisin seni dinlerler.

_Artık değilim!

Kadın gözlerini Alan’ın gözlerine dikti:

_Söyle bana; düşmanını tanımamış, ona kardeşim deyip her sırrını paylaşmış birinin önderliğini kabul eder miydin?

Kadının gözleri alev alev yanıyordu. Alan hayır dercesine gözlerini yere indirdi.

_Bu benim için utanç kaynağı!

CAMELLİA:Bizimle gel o zaman.

Alan bu ani teklife şaşırmış, kardeşini bakıyordu. Kadının gözlerinde bir umut ışığı belirmişti. Alan’ın kaşları çatıldı.Camellia’yı kolundan çekerek götürüyordu.

ALAN:Afadersin bize biraz müsaade eder misin?

_......

Kadından yeterince uzaklaştığını düşündüğünde durdu.Sinirden deliye dönmüştü:

ALAN: Cam, senin sorunun ne? Az önce ne yaptığının farkında mısın? Çıldırdın mı sen? Kimseye güvenemeyiz!

CAMELLİA: Onu öylece ortada bırakamayız. Üstelik henüz iyileşmedi.

ALAN: Daha niçin yola çıktığımızı bile bilmiyoruz.Bu tehlikeli olabilir. Onu da içine sürükleyemeyiz.

Durdu, hızlı nefes alıp veriyordu. Ellerini başına koydu.

ALAN:Üstelik kimliğimizi bilmemeli.

Bunu alçak sesle söylmişti.Kadın ileride onlara bakıyordu.

CAMELLİA: Sorumluluğu ben alıyorum Alan! Onu öylece bırakmayacağım Gidecek bir yeri bile yok.

Alan elini alnına koydu ve bir an için düşündü. Camellia’nın inatçılığıyla baş edemeyeceğinin farkındaydı. Kadının gözlerinde parlayan umut ışığı geldi aklına.

ALAN: Daha adını bile bilmiyoruz.

Camellia ağabeyinin yumuşadığının farkındaydı, gülümsedi. Bu sırada yaralı onlara yaklaşmıştı.

_Adım Aura.

Alan’la gözgöze gelmişlerdi.Alan işaret parmağını Camellia’ya doğru salladı:

ALAN: Sorumluluk sana ait! Yola çıkabilir mi?

Camellia Aura’ya gülümsedi.

CAMELLİA: Yürümediği sürece sorun yok.

Alan sert bir tavır takınmıştı.

ALAN:Texi onun için hazırlayalım. Ben yürürüm.Toplanıp yola koyulma vakti , yeterince vakit kaybettik!

Alan yanlarından ayrıldı. Aura arkasından bakıyordu.

AURA: Hep böyle sert midir?

Camellia bir kahkaha attı.

CAMELLİA: Sadece kadınlarla baş edemediği zamanlar böyle olur.

Bunu göz kırparak söylemişti.Gülüştüler.Aura birden elini yarasına dokundurdu.

AURA: Ahhhh!

CAMELLİA: Ayakta fazla kalmamalısın.Yaraya tekrardan bakmam gerekecek. Sonrada toparlanıp yola koyulmalıyız.

AURA: Teşekkür ederim!

ohh be sonunda yeni bölüm

:bu kadını çok merak ediyordum. Azda olsa merağımın bi kısmını dindirdim. Yalnız cam'a bıçakla saldırınca neler oluyor dedim, yoksa bu bir tuzakmı? diye düşünürken, işin aslı ortaya çıktı neyseki.. Aura.... ilk intiba fena değil. Hatta kadının haline üzüldüm doğrusu. Kardeşi gibi güvendiği biri tarafından, böyle ihanete uğramak çok kötü yaa.. Her kimse onun güvenini kazanmak için apey bi uğraşmış hayatını falan kurtarmış.. Onu böylesine acı çekerek öldürmek istemesinin sebebi uğradığı mağlubiyet ve auraya karşı duyduğu kıskançlık ve nefret olmalı.. Ewet yeni bir yol arkadaşı ile büyük yolculuk devam ediyor. Aura'yı yanlarına alarak iyimi ettiler bilemiyorum, ama umarım bu kadın ilerde başlarına herhangi bir bela açmaz..

ellerine sağlık yazar böcüğüm çok beğendim çok güzeldi bu hikayeyi okumaktan büyük haz alıyorum.. Canımsın öpüldün

cancağzım balköpüğüm,cevizli çöreğim harika bi bölümdü bidenem .bu kadına hem acıdım hemde hala şüpheleniyorum.metisin işi olmadığı ne malum ayrıca bu alan auraya aşık olabilir.hem güsel,hem güçlü.kraliçe olabilicek vasıflar var.ama önce cam'ın rüyasında alan kral oluyodu.o yüzden kraliçe olabilir yani hayal gücün dert görsün kanatsız meleğim

heheh aura merak kaynağı

okuduğunuz için çok teşekkürler aslıcım ve estelcim beğenmeniz çok mutlu etti beni

9. bölüm hazır koysam mı acaba

koymazsan bi kutu pişmaniye yiyerek kenimi öldürürüm valla YENİ BÖLÜÜÜÜMMMMMMM

ilk defa Venus Forum Okulundan sonra bir fanfic hoşuma gitti
devam

aslıya bir şey olmasın diye 9. bölümü ekliyorum

teşekkür ederim damlacığım^^ mutlu oldum

BÖLÜM 9- YOLCULAR

Gün ışığına hayran bir şekilde bakıyorlardı.En sonunda orman bitmişti.Temiz havayı solumanın verdiği tazeliği yaşıyorlardı.Bir gün boyunca yol almış, ormanın çıkışına yakın bir yerde geceyi geçirip günün ilk ışıklarını görmek için erkenden ormandan ayrılmışlardı.Işıl ışıl bir güneş, temiz bir hava, ötüşen kuşlar ve çiçekli ağaçlarla tam bir bahar şenliği yaşıyorlardı. Bu durumdan sadece tex ve paradise şikayetçiydi.Muzip birkaç hamadryad onları tekrardan rahatsız etmeye başlamıştı.Aura kendini daha iyi hissediyordu. Camellia ve Alan; Aura'ya kendilerini şifalı bitkileri ve ırkları incelemek için yola koyulan gezginler olarak tanıtmışlardı.

CAMELLİA: Şimdi neredeyiz?

Alan haritayı açtı.Bir süre dikkatlice inceledikten sonra katlayıp yerine koydu.

ALAN: Sanırım Gerena'dayız. Ticaretiyle ve büyük pazarlarıyla ünlü bir şehir. Bayanlar için ideal!

Bunları muzip bir gülüşle ve kaşlarını kaldırarak söylemişti. Alaycılığını gizlemiyordu.Aura'nın kaşları çatıldı.

AURA: Ne, ne ima ediyorsun sen? Kadınlar sadece pazar gezmekle mi uğraşır?!

ALAN: Ne dediğin hakkında en ufak bir fikrim bile yok!

Hala alaycıydı.

AURA: Ne yani böylece sıyrılacak mısın?

Alan texi şehrin girişine doğru mahmuzlamıştı.Camellia ve Aura paradisein üzerindeydiler.

AURA: Ona haddini bildireceğim. Kendini ne sanıyorsun sen! Buraya gel diyorum!

Aura, Alan'ın arkasından sinirli bir tavırla sesleniyordu. Camellia paradisei şehre doğru yönlendirdi.Çocuksu bir gülüşle ağabeyi ve Aura arasındaki tatlı çekişmeyi izliyordu.

____________________________________

Şehrin girişinin iki yanına tezgahlar kurulmuş, günün ilk ışıklarıyla pazar açılmıştı. Etrafta mallarını dizmeye çalışan pazarcılar koşuşturuyordu. Birkaç uyanık alıcı ilk müşteri olmanın avantajını kullanarak büyük bir pazarlığa girişmişlerdi.Çeşitli cinslerden kumaşlar, elbiseler, envai çeşit yiyecek, büyük ve küçük baş hayvanlar, el ve süs eşyaları.... kurulan tezgahlarda yerlerini almışlardı. Camellia büyük bir hayranlıkla bakıyordu. Leda'da da pazarlar kurulurdu ama bu kadar çok çeşit olanını ve bu denli büyüğünü ilk kez görüyordu. Neredeyse her ırktan satıcı vardı.Çeşitli renklerin bir araya geldiği büyüleyici bir yerdi. Yerde oturan falcılardan biri müşterisinden parasını almaya çalışıyordu. Oldukça kızgındı. Esmer teni kızarmış, benzi hepten morarmıştı. Kime bu yeni gelen yolculara aldırmıyordu.Gerena; ticaretiyle meşhur bir şehir olduğu için Siriustaki bütün gezginler muhakkak bu eyalete uğrarlardı. İlerideki hana doğru rahvan bir şekilde etrafı seyrederek gidiyorlardı. Hanın ahırına girdiler. Paradise ve texi buraya bırakacaklardı. Alan ahırın seyisine döndü:

ALAN:Hayvanlara iyi bakılsın. Uzun bir yoldan geliyoruz. Tımar edilmeleri gerek!

Seyis sinsice gülümsemişti. Alan onu konuşturmak istemedi. Avucuna birkaç altın bıraktı. Seyis büyük bir memnuniyetle sırıttı :

_Beyimiz nasıl emrederse!

Neredeyse Alan'ın ayaklarını öpecekti.

_Eşyalarınızı ben getirtirim efendim.

ALAN: Peki.
Ahırdan çıkıp hana geçtiler. Camellia Aura'nın yürümesine yardım ediyordu.Daha iyiydi ama temkinli olmakta yarar vardı. Hanın girişi salon olarak tasarlanmıştı. Masalar ve sandalyeler neredeyse her yeri kaplamıştı. Sabahın ilk saatleri olmasına rağmen masaların yarısı doluydu. Erken satte yola çıkacak gezginler ve tüccarlar kahvaltı yapıyordu. Etrafta kızlı erkekli çalışanlar koşuştuırmaca içine girmiş, görevlerini yerine getirmeye çalışıyorlardı. Görünüşte temiz olan handa ağır bir koku vardı. Yemek, ter ve içki kokuları birbirine karışmıştı. Hanın bar kısmında duran hancı içeri giren yabancılara gözlerini dikmişti. Alan hancının yanına geldi:

ALAN: Üç oda istiyoruz.

Hancı ifadesiz bir tavırla Alan'ı sözdü. Sonra gözleri arkasında duran Camellia ve Aura'ya takıldı.Bir erkek, asil görünüşlü bir kadın ve bir amazon. Bu üçlüyü sevmese de o kazanacağı altınlara bakardı. Alan'a üç anahtar uzattı.

_Üçüncü kat, yan yana üç oda.

O sırada seyis ellerinde eşyalarla salona girmişti.Bahşiş alabilmek için eşyaları kendisi yüklenmişti. Alan'ın suratı buruşmuştu. Yalakalardan hiç hazzetmezdi. Camellia ağabeyinin surat ifadesiyle çok eğleniyordu.Odaların ücretini ödedikten sonra seyisin Alan'a yağdırdığı iltifatlar eşliğinde odalarına çekildiler.

_______________________________________

Hızlı bir atlı pazardaki insanları yararak hana doğru ilerliyordu. Ahırın kapısından hızlıca içeri girdi. Seyis az kalsın düşüyordu. Yüzünde yeniden yalaka bir sırıtma belirdi. Gelen atlıya doğru koştu.Atın dizginlerini tuttu. Beyaz tenli, siyah dalgalı saçları olan, koyu kahverengi gözlü, uzun ve yapılı biri attan indi.Eldivenlerini çıkarıp seyise uzattı:

_Söyle odamı hazırlasınlar.

Seyis emrindeki bir kişiyi hemen hana gönderdi.Genç adam ahırın çıkışına doğru yönelmişti. Gözleri tımar edilen texe takıldı.Yavaş yavaş ona doğru ilerledi.Bakıcı tımarı bırakmış, saygılı bir tavır takınmıştı.Adam gülümseyerek atın başını okşadı. Texi severken biraz ilerideki paradisei gördü.Paradise huysuzlanıyor, bakıcıya tımar için izin vermiyordu.Adam paradise doğru yaklaştı.Dizginleri bakıcıdan aldı.Atın boynunu okşadı:

_Ne kadar asi bir ruh! Sakin ol kızım. İşte böyle!

Paradise uysallaşmaya başlamıştı.Seyis bir an olsun adamın yanından ayrılmıyor, attığı her adımı takip ediyordu. Bakıcı paradisei tımar etmeye başladı.Adam seyise döndü:

_Sahibini huzuruma istiyorum!

Seyis ellerini ovuşturdu.

_Nasıl isterseniz lordum.

Adam seyise bir kese altın bırakarak ahırdan çıktı.

_____________________________________

Yıkanıp temiz kıyafetlerini giyimişti.Bu hissi özlediğini farketti.Yatağa oturup saçlarını fırçalamaya başladı. Günler sonra yumuşak bir yatakta uyuma düşüncesi bütün karmaşık düşüncelerine galip gelmişti. Aklında sadece uykunun hayali vardı. Birden kapısı vuruldu.Tedirgin olmuştu. Kapıya doğru yaklaştı.

CAMELLİA: Kim o?

_Hanımefendiye bir maruzatım var!

Bu seyisin sesiydi. Alan onu başından atmış olmalıydı. Ağabeyinin bezgin suratı aklına geldi.Gülme hissini savuşturup kapıyı açtı.

CAMELLİA: Evet?

Seyis bu kez ciddi görünüyordu.

_Gerena lordu sizi huzuruna çağırıyor leydim!Benimle gelin!

Camellia dehşete kapılmıştı.Zira bu güne kadar sayısız şehir lordları ve varisleri saraya gelip huzuruna çıkmış, kendisiyle evlenmek isteyenlersarayın şovalyelerine sayısız düello tekliflerinde bulunmuşlardı. Camellia hepsini reddetmişti.Bu gördüğü beylerden biri ise kimlikleri açığa çıkacaktı. Diğer yandan gitmemek daha fazla dikkat çekerdi.Çaresiz seyisi takip etti.....

neptune süper kızım bu bölüm

üzümlü kekiiiimmm dadlum bidenem harika bi bölümdü yahuuu.okurken o pazarın içinde geziyormuş gibi oldum yahuu.nettin sen büyümü yaptın hikayene auramız bitti;bide lordmu çıktı yahu.haydaaa atilla maydaaa alanla cam,bu yolculuktan bekar dönerlerse ayıp olur haa.zati aurayla alan şimdiden didişmeye başladı.sonu aşkla biticek lord nie alanı görmek istemedide cam'ı görmek istedi.yoksa metisiinmi parmağı var ayol anem gene çok konuştum ellerine sağlık akıllı böcüğüm sevgi çiçeğim

@ SSF sağolasın canee

@ ASLIMM bağlama büyüsü yaptım aslı okuyanı bağlıyoruz aura ve alan arasındaki aşk cameelia'nın gördüğü rüyadan belliydi ama belli olmaz sonunda ne olacağı lord camellia'yı görmek istedi çünki paradisein sahibi camellia beğendiysen ne mutlu bana elma şekerim benim teşekkür ederim

yorumlar için çok teşekkür ederim

BÖLÜM 10- ASİ BİR RUH!

_Atın sahibi lordum.

_Sen gidebilirsin!

Seyis memnuniyetsiz bir tavırla istemeye istemeye odadan çıktı. Camellia içinden "bahşiş alamadı" diye geçirdi. Kapı kapandı.

_Bu konuşma ikimiz için de vakit kaybı olmayacak.

Gerena lordu bir sandalyeye oturmuş dikkatli şekilde bir şeyler yazıyordu. Kapıya arkası dönükbir şekilde oturuyordu. İçeri gireni umursamamıştı. Camellia buna çok sinirlenmişti. Dişlerini sıkıyordu. Kaşları çatıldı. Nasıl olur da bir lord bir leydiye arkasını dönüp oturabilirdi! Aklı almıyordu.

Camellia:......

_Ahırdaki beyaz at sizinmiş. Atınızı satın almak istiyorum. Ne kadar altın isterseniz hancıyla konuşun o halleder.

Camellia:.......

_Pazarlık yapılmayacak! İstediğiniz fiyatı söyleyebilirsiniz.Ya da pazarlarımızdan karşılığında mallar alabilirsiniz. Daktylos dağlarından gelen değerli mücevherlerimiz vardır. Onlardan da arzu edebilirsiniz.

Camellia gittikçe sinirleniyordu. Ne büyük küstahlıktı bu! Muhatabının yüzüne bile bakmıyordu. Ne sanıyordu bu adam kendini.Siniri bir kat daha arttı.

_Hepsi bu kadar, gidebilirsiniz.

CAMELLİA: Emin olun paradisei alacak kadar kıymetli bir şeyiniz yok!

Bunu hesaplamadan ansızın söylemişti. Çünki ne kadar kızsa da yüzünü görmemesi Camellia için daha iyiydi. Bunu kuru ve sert bir ifadeyla söylemişti.Sesinde bir suçlayış vardı. Durdu, dudağını ısırdı. Adam kalemi birden bırakmıştı. Bir süre öylece durdu. Ağır ağır arkasını döndü.

_Beni affedin! Bir leydiyle konuştuğumu bilmiyordum! Kabalığımı bağışlayın.

Camellia büyük bir rahatlama hissetti. Gördüğü yüzlerden biri değildi. Adam gözlerinin içine bakıyordu. Camellia bu bakışlardan rahatsız olmuştu. Benliğini delinmiş, adeta ruhuna gözlerini dikmişti. Başını önüne eğdi.

CAMELLİA:Ziyanı yok lordum. Ama paradise....

Lord sözünü bitirmesine izin vermedi:

_Elbette onu böyle bir sahibeden ayırmak talihsizlik olur.

Camellia teşekkür edercesine başını önüne eğdi.

CAMELLİA:Lordumuz çok adil!

Lord da başını eğerek selamlamıştı onu. Bir an göz göze geldiler. Adamda Camellia'yı rahatsız eden bir şey vardı. Bu his hem çok korkunç hem de çok çekiciydi. Camellia saygılı bir şekilde lordu selamlayarak odadan çıktı.

__________________________________

Her zerresi donmuşçasına kapanan kapıya bakıyordu. Camellia odadan çıkalı epey bir zaman geçmişti. Tuttuğu nefesini bıraktı.Kafasına binlerce düşünce hücum etmişti.Koltuğa oturdu. Zaman durmuş gibiydi. Aklında düşüncelerinin arasın da bir ses vardı. Sürekli aynı şeyi söylüyor:

"Zamanı gelinceye kadar kendini sakla. Kaderin ona bağlı!"

Bu düşünceyi aklından bir çift güzel göz kovdu. Bu gözleri tanıyordu. İlk gördüğü anda anlamıştı.Sessiz ve bir o kadar da heyecanlı bir söz dudaklarında gezindi.

_Yanılmış olamam!Asi bir ruh!

__________________________________

Odasına kadar yüreği ağzında gelmişti.Kapısını sessizce kapatmış, yatağa uzanmıştı. Boş gözlerle tavana bakıyordu.

CAMELLİA:O bakış!

Ruhuna kadar işlemişti. Bir an kanının donduğunu hissetmişti. Ne kadar ürperticiydi.Birden beyninede başka bir ses yankılandı:

_Yanılmış olamam!Asi bir ruh!

Bu sesle uykusuna yenilmişti.

_____________________________________

_Tık tık!

Ses yoktu.Karşı kapı açıldı.

ALAN: Sorun ne?

Aura'nın endişeli bir yüzü vardı.

AURA: Camellia açmıyor. Bir şey olmasından korkuyorum.

Alan bilmiş bir tavırla gülümsedi.Kollarını kavuşturdu ve kapıya yaslandı. Alaycı bir tavır takınmıştı:

ALAN: Camellia hep böyledir. Uykusu hep ağır!

Bunları söylerken kafasını tuhaf bir biçimde sallıyordu.

Alan: Sen Camellia'yı bilmezsin!

Aura kaşlarını kaldırdı. İçinden "ne kadar ukala bir adam" diye geçirdi.

AURA: Öyle mi!

ALAN: Kesinlikle!

Aura gülmemek için kendisine engel oluyor cidi görünmeye çalışıyordu.

AURA: Aslında sana hak veriyorum. İnsanlar ilk bakışta anlaşılmıyor.

Alan'ın gururu okşanmıştı. Kendine güveni perçinlendi. Surantındaki alaycı ifade iyice yayıldı.

AURA: Ben seni ilk gördüğümde çok olgun ve güven verici biri olduğunu düşünmüştüm!

Alan'ın yüz ifadesi değişti. Gülümsemesi kaybolmuştu.

AURA: Oysa sen bir leydinin karşısına iç çamaşırınla çıkıyorsun!

Aura işaret parmağıyla Alan'ın çamaşırını gösteriyordu. Alan bir an ne yapacağını şaşırmıştı. Bu kez Aura'nın yüzünde alaycı bir ifade vardı. Gülüyordu.Alan utanmıştı.

ALAN: Afedersin ! Ben farkında dğilim. Seni görünce birden çıktım tabi!

AURA: Anahtar deliğinden mi bakıyordun?

Alan daha da utanmıştı.

ALAN: Yanlış anlama Camellia'nın güvenliği için.

Aura dalgacı bir anlayışla kafasını salladı.

AURA:Senin odan yan taraf da değil miydi?

ALAN: Pazara bakan bir oda olsun istedim.

Aura tekrar gülmeye başladı.

AURA: Artık giyinsen diyorum!

ALAN: Ah tabi!

Alan içeri girdi. Aura hala gülüyordu.

AURA: Şapşal!


Yazardan Notlar:

Valla şu günlerde o kadar yoğunum ki bi türlü okuyamadım yeni bölümleri yaa o.O
neyseki şükür az evvel büyük bir heycanla okudum böcüğüm

:Neler olmuş böyle yahu.. Öncelikle cidden şu büyük pazarı, çok güzel anlatmışsın gülüm ya.. Valla okuyanın kendini kaptırmaması imkansız. Aura ile alan çekişmeleri, hoşuma gitti.. ^^ Ama alışveriş ve kadınlar konusunda, alan'a hak vermemek elde değil..

Şimdi asıl merağımı cezbeden şu Lord.. Atlardan iyi anladığı kesin yanlız, onda da pek güven vermeyen bişeyler var.. Camelia, onu ilk defa gördüğünü söyledi.. Ama bence Lord onu görmeden, sesinden tanıyabilecek kadar tanıyor..
Bu arada kafasından geçirdiği şu düşünceler'de neyin nesi...?? Öyle görünüyor ki Lord'unda sakladığı bişeyler var.. Kaderin ona bağlı derken kim kastediliyordu..? Camelia'mı..? Ahh ewet ewett .... ortalarda gariplikler dolaşıyor.. Bu iş gittikçe dahada heycanlı olmaya başladı.. Bir teori... Bence ilerleyen zamanlarda, Cam'ı zor günler bekliyor gibi.. Ve belkide cam, hiç istemiyeceği çok tehlikeli bi güce sahiptir.. ......İçimden bi ses bizi süpriz bölümlerin beklediğini söylüyor..

Bu arada Cam ve Alan'ın, kendilerini şifacı vede gezgin olarak tanıtması isabet olmuş.. Çünkü daha kimin ne kadar güvenilir olduğunu bilmek, pek mümkün değil.. Bu Aura içinde, şu Lord ve hatta belkide metis içinde geçerli...

Gülümm çokk çokk güzel bölümlerdi yaa, valla okurken çok keyif aldım canımm ^_^
Ellerine emeğine sağlık.. Çok keyif vericiydi..

@Yazarın heycan verici notları süperr.. Hadi bakalım ilk sıralardan keyif dolu bir yolculuk olacak benim için buna eminim.. Çok teşekkür ederimm kawaii böcüğümm bizimle paylaştığın ve bu kadar şeker olduğun için.. Canımsın^^

şimdiii bal böcüğüm ben uçmaktan korkarım ama gül havayollları ise isim şüphesiz geliom bekle beni:P