ilk bölümü okudum çok başarılısın sun!

ayyyy çok güzeldi yeni bölümü çokkkkk merak ediyorum....

beğenmenize sevindim ^^ yeni bölüm cuma günü sizlerle^^
yorumlarınızı bekliyorum olaylar hakkında...

Öğreti 10: Büyük sessizliklerin sonunda büyük gürültüler kopar

Sessizce yürüyorlardı…Başkentin sokakları hiç olmadığı kadar ıssızdı.Handaki karmaşıklığı artlarında bırakmalarından beri her tarafı büyük bir sessizlik kaplamıştı.ne etraftan bir ses geliyordu ne de kendi aralarında olanlar hakkında tek bir kelime edilmiyordu.Zainin bile bunu beklemiyordu. Olanlardan sonra Slithliam’ın üzerlerine adamalarını salmasını bekliyordu.Buradan elleri kollarını sallayarak çıkmalarına izin vermek hiç de ona göre değildi.Kapıya ulaştıklarında iki yoldaşı büyük bir şok bekliyordu ama onlar şu an bunlardan habersiz, tedirgin yürüyorlardı…
Handa olanlar anlatıldıktan sonra değerlendirilmeye başlanmıştı durum.

-Orada bambaşka efsunlar hissettim Zainin…büyük efsunlar…ama ikisi de tanıdıktı sanki…, Daisy endişeli görünüyordu, çok …çok korkunçtu…

-Bıçağımı karanlık yuttu be! Benim özel efsunlu bıçağımı!

-Slithliam da yok edebilir efsunlu bıçakları, diye araya girdi Rat, ama o tenezzül bile etmedi.Çünkü onu koruyan başka bir güç vardı.Çok büyük bir güç.

- Bu gücün eminim Dlathia da farkında…niye tek kelime etmiyorsun?, diye çıkıştı Daisy.

-Konuşmak istemiyorum , diye kestirip attı kadın saçlarını savurarak.

-Çünkü cevaptan sen de korkuyorsun! O gücün kaynağı basbayağı Palomitaydı! O insanoğlu!

-Daisy!

-Bu sefer o haklı Dlathia, dedi Rat, kesinlikle kızdı.Bunu anlamak için efsuncu olmaya gerek yok. Bizi orada öldürmek üzere olan da ama diğer taraftan da kurtaran oydu.

-Ben artık tamamen Daisy’nin yanındayım.O insanoğlu baş belası!, dedi zenci adam., bir an önce gitmeli buradan.

-Sadece o!, diye vurguladı Daisy.

-Gidiyoruz.,dedi aynı kararlılıkla Zainin ve vurguladı, ikimiz gidiyoruz.
Palomita olanları sessizce kapının ardından dinliyordu.Dışarı çıksa söylenenlere verecek tek bir cevabı yoktu çünkü.Doğru düzgün bir şey hatırlamıyordu.Sadece bir an kendine gelmiş karanlık dağılmış ve Daisy’den yardım istemişti.Sonra Slithliam ona kendisinin geldiğini söylemişti.Ve bu sefer de bir ışığın gücü onun aklını almıştı.Ve tekrar kendine geldiğinde handa uzanmış yatıyordu.Diğer hiçbir şeyi hatırlamıyordu.

Sarayda Konsül Bilgesi’nin Konsül Perisi ile karşısına çıktığı zamanı düşündü.Onu cezalandıracağını sanmıştı çünkü bir konsül üyesine kendi iradesi dışında bile olsa zarar vermişti hatta öldürmek üzereydi.Ama Konsül bilgesi adına yaraşır bir şekildedavrandı. Onu Konsül Perisi ile birlikte Konsül Perisinin odasına götürdü.Önce Palomita sessizce kenarda beklerken bazı ilaçlar hazırladı ve Konsül perisinin yaralarını bu ilaçlar ve efsunla iyileştirmeye başladı.Sabah olmak üzereydi saatler sonra Konsül perisi daha iyi hale gelmiş yavaş yavaş yatağında kıpırdanmaya başlamıştı.Konsül bilgesi mavinin tonlarının hakim olduğu odaya önce gözlerini gezdirdi sonra önünde odanın aksine kırmızılar içinde duran kıza baktı:

-Şimdi anlat çocuğum…neler oldu?

Ve Palomita korku ile olanları anlattı.Sonunda büyük bir öfke bekliyordu ama ikinci kez yanılmıştı.

-Peri kiminle konuşuyordu bilmiyorum ama hayırlı bir durum olmadığı kesin.Sen doğrusunu yaptın…

-Ama onu öldürecektim!

-Eğer Kutsal Hanımın bulunmasını engelleyecekse o da düşmandır, dedi yaşlı adam ciddiyetle.

-Ama…belki de … değildir…

-Belki…ama bu gezegenin belkilere bırakılacak şansı kalmadı.

-Yani? Ona ne olacak?

-Böyle bir durumda normalde yapılması gereken idamdır.

-NE!?BU BU OLAMAZ! O KONSÜLDEN!

-Bu bir şey değiştirmez…hatta aksine daha büyük bir suç bile diyebiliriz.İhanetin bedeli ölümdür.

-Hayır…o-olamaz…

-Bu kızı çocukluğundan beri tanırım…saf güzelliği tüm varlıkları etkilerdi…Tüm ırklar ve canlılar ona hayrandı…Uğruna kim bilir kaç kişi canını vermeye razıydı? Ama o hep mütevazı ve güçlü bir peri olarak büyüdü.Onu kızım gibi görürdüm.Konsüle girmesine en sevinenlerden biriydim.Ama anlaşılan bir şeyler onun kalbini karartmış…

-Lütfen…onu öldürmeyin…başka bir yol olmalı…

Yaşlı adam bir süre düşündü:-Aslında haklısın bir yol daha var sanırım., ve gözlerini kapadı asasını alnına dayadı “Nimd slafth!” dedi ve gri bir ışık saçan asayı mırıldanan, yine o sesle konuşmaya çalışan perinin alnına değdirdi.Aynı anda Peri konuşmayı kesti ve tamamen uykuya daldı.

Palomita ne olduğunu anlayamamıştı:-Ona ne yaptı-

-Hafızasını biçimlendirdim…

-Ne?

-Yani konuştuğu kişiyi hafızasından sildim ve uygun biçimde hafızasını tekrar biçimlendirdim.

-O halde uyandığında…

-Bambaşka bir Konsül Perisi göreceksin.O yüzden hazırlıklı ol…

-Onun benliğini yok ettiniz…bu da cinayete benziyor…

-Bu onun hayatını kurtaracak.Hiç olmadığı biri için suçlanamaz.Anladın mı?Üstelik böylece o sesle tekrar görüşemez.O artık korumada.

-Belki de…haklısınız…

-Gördün mü? Bu arada bu aramızda kalmalı…eğer diğerleri bunu öğrenirse kesinlikle idamını isteyeceklerdir.

Palomita çaresiz boyun eğmişti olanlara.Ve hiç kimseye söylememişti söz verdiği gibi…yine de içine sinmeyen bir şeyler vardı.Bir iki gün sonra Konsül Perisini tekrar gördüğünde bambaşka bir haldeydi.Evet yine havalı ve biraz patavatsızdı ama Palomita’ya eskisi gibi sert davranmıyor onu terslemiyordu.O da diğer konsül üyeleri gibi onun Kutsal Hanımı bulması için çabalıyordu artık.Palomita sanki kızın gözlerinde Konsül Bilgesinin bir parçasının görür gibi hissediyordu. İşte bu yüzden belki de içine sinmiyordu.Hayatını kurtarmak için sessiz kalsa da sanki yine de bir şekilde onu öldürmüş gibi hissediyordu. Tanıdığı Konsül Perisi değildi çünkü gördüğü.

İşte handa yapılan onca tartışmanın arasında bunlar aklına gelmişti.Belki de gerçekten Slithliam’a kendi gitmişti , belki biri onun da hafızasını biçimlendirmişti. Yine de bunu açıklayamazdı çünkü bu büyük güç gerektiren bir efsundu. Bu efsunla ilgili kitaplara ulaşmak bile imkansız gibiydi.Merakına yine dayanamayıp konsül bilgesinin odasından çaldığı bir kitaptan ancak bu efsunla ilgili bilgiler edinebilmişti.Bu efsun hem büyük bir güç gerektiriyordu hem de izin…Kutsal Hanım orda olmadığına göre muhtemelen izin alınması gereken diğer üyeler olmalıydı ama onların haberi olursa birisi ölecekti.Bu yüzden istediği kadar bilgi edinememişti ve tatmin olmamıştı.İçindeki bu şüpheden de kimseye bahsedemiyordu.Peki ya gerçekten Dlathia neden hiçbir şey söylemiyordu?Belki de o biliyordu gerçeği…o da Konsül Bilgesi gibi onu korumaya çalışıyordu belki, hele ki biçimlendirme şüphesi aklına gelmediyse bu ciddi anlamda Palomita’yı suçlu hale getiriyordu.”Kime gör suçlu?” diye yankılandı aklında bir ses…

“Ne?”

“Kime gör suçlusun ya da kime göre masum?”

“Seni tanımıyorum…Kimsin?”

“Beni çok iyi tanıyorsun aslında sadece uzun süredir sessizliğe zorlandım ; ama artık gürültünün kopma zamanı geldi…”

“Çık zihnimden! Kimsin sen? Kimsin!?”

“…”

Zihnindeki ses böylece sessizliğe gömülmüştü.O sesi düşündü bir süre gerçekten de bir tanıdıklık vardı ama çıkaramıyordu.Çok çok eskilerden…
Böylece tüm tartışmaların ardından yeniden yolculuklarına başlamışlardı.Ve tam başkentin çıkış kapısına geldiklerinde o şaşırtıcı manzara ile karşılaşmışlardı.Kapının önünde askerler olsa şaşırmayacaklardı bu kadar ama kapının önünde başkent halkının ta kendisi vardı.Yaşlı genç, kadın erkek…Hepsi karşılarında sorgulayan gözlerle onlara bakıyorlardı.Orada kaldıkları bir gün içinde hiç kimse onlara bir şey yapmamışken şimdi hepsi onların karşısındaydı.

-Neler oluyor burada?, dedi genç efsun öğrencisi korkuyla.

-Birçok şey olabilir…

-Onlar zarar vermeyeceğiz değil mi? Onlar buranın halkı…

-Kendilerinde olmayabilirler…o zaman yapacak bir şey kalmaz.

-NE?

O sırada minik bir kız bir adım öne çıktı: -Lordumuza hizmet et Pusula…

-N-ne…

Bir yaşlı adam devam etti:-Kutsal Hanımı bulması gereken Lord Slithliam…Bu günahkar yaptığı hatalara devam edecek…

Bir adam konuşmaya başladı:-İnsanoğlunun yaptığı hataları da sen devam ettirme.Kendine gel ve doğru tarafa geç biran önce…

Genç bir kız da katıldı:- Suçlu olan sen değilsin güvendiğin adam…Masumiyetini şimdi kanıtla…

Palomita sesi düşündü “Kime göre suçlusun ya da kime göre masum?” Zainin’e baktı.O da sanki Palomita’nın ne diyeceğini bekliyordu. Şu an aklını karıştırmanın hiç sırası değildi.Buraya kadar Zainin’e güvenmişti ve hiçbir zaman pişman olmamıştı.Hayır, bu yolda devam etmeliydi.Bu Lordun başka bir oyunu olmalıydı.

-Size inanmıyorum! Lordunuz ya sizi kandırıyor ya da siz de onun gibi kötüsünüz!

-Gerçek kötü kim Palomita?, dedi insanların arkasından ağır ağır gelen Slithliam, Evet sana iyi davranmadım ama haklı sebeplerim var…

-Kapa çeneni!, diye çıkıştı dişlerini sıkarak Zainin.

-Neden? İşte istediğiniz gibi davranıyorum şu anda.Efsun yok, hile yok…Beni sorguluyorsun hep insanoğlu ama güvendiğin kişiyi yeterince sorguladığına emin misin? Ya da daha önemlisi kendini…Neden yasak ırklar var sence? Neden bu ırkların içinde en çok insanoğlunda nefret ediliyor sence?

-Ben…bilmiyorum…ama bu beni suçlamanızı gerektirmez! Ben hiçbir şey yapmadım ki size!

-Doğru…işte bu yüzden şimdi tüm başkent halkı, başkentin yöneticisi ve Kutsal Hanımın nişanlısı senden gittiğin yanlış yoldan dönmeni ve masumiyetini kanıtlamanı istiyor…

-Kutsal Hanımın nişanlısı mı?

-Çekilin yolumuzdan! Madem bize engel olmayacaksınız yol verin…yok eğer engel olacaksanız, gümüş alevler içinden kılıcını çekti, o zaman ona göre davranalım.

Zainin’in gergin haline karşılık bu sefer Slithliam çok rahat görünüyordu.Elini havaya kaldırdı ve halk ikiye ayrılarak onlara yol verdiler.Palomita ve Zainin tedbiri elden bırakmadan seri bir şekilde ilerlemeye başladılar.Slithliam aynı sakinlikle onlar giderken:

-Kapıdan geçseniz bile benim iznim olmadan şehirde bu kadar uzun süre kalabilir miydiniz sizce? Sana gerçeği göstermek istedim Pusula…tarafını ona göre seç.

Ve ardından dev kapılar kapanmıştı.Şüpheyle kapı önündeki askerlere baktı Palomita.Arkalarını dönüp giderlerken bir nöbetçi:

-Ben zaten inanmamıştım canım…, deyiverdi.Öteki de onu takiben alelacele onayladı.

-Ben de ben de…



Bir küçük insan öğretisi: Yeni başlangıçlar yeni umutların zamanıyken onu filizlendiren bizim sevgimiz ve inancımız olacak…

Palomita ve Zainin yine uzun bir sessizlik içine gömülmüşlerdi. Başkentten uzaklaştıkça sis dağılmıştı.Her ne kadar kafalardaki bulanıklık dağılmasa da belki de hava değişiminden olsa gerek Palomita neşelenmeye karar vermişti ya da o düşüncelerden bir an olsun kurtulmak için…

-Eeee şimdi nereye gidiyoruz peki?

-Drahsein Plaent’e …

-Ürkütücü geliyor kulağa…Hiçlik Ormanı…Ama ben ortada orman filan görmüyorum?

-Zaten o yüzden hiçlik ormanı deniyor ya…orayı göremez oradan bir ses duyamazsın o yüzden pek tercih edilen bir yol değildir.

-O halde biz neden oraya gidiyoruz?

-Çünkü vaktimiz dar…her şeyi en çabuk şekilde gerçekleştirmeliyiz.

-Hiçbir şeye vakit yok mu yani?

-Hiçbir şeye…

-Hmmm…

-Ne o ? Yine aklından ne oyun geçiyordu?

- Sadece belki biran durup yeni yılı kutlarız diye düşünmüştüm.

-Yeni yıl mı?

-Yeni yıl bilirsin…Hani bir yıl biter tarihler değişir insanlar kutlamalar yapar filan…

-Biz yeni yılı kutlamayız…

-NEEEEEEEEE!!!!!?????

-Aynen duyduğun gibi ne dediğin hakkında hiçbir fikrim yok.

-Ama nasıl olur? Yani tamam belki bu vakitlerde değildir sizde ama eminim benzeri bir kutlama vardır.

-Biz Kutsal Hanım ya da Kutsal Efendinin doğum gününü kutlarız bu yüzden kutlama tarihi her Kutsal Hanım ya da efendi değiştiğinde değişir.

-Eh bu da bir şey…

-Ama ben nefret ederim bu kutlamadan…

-Neden?

-Onların bir yerde tutsak geçirdikleri her seneyi kutluyoruz.Bu çok acımasızca bence…

-Neler yaparsınız bu kutlamada anlatır mısın?

Zainin sıkıntılı da olsa anlatmaya başladı: - Güçlü ve kötü yöneticiler saray için hediyeler toplatırlar , iyiler ise halktan rica ederler elbette…sevenler de sevmeyenler de en değerli şeylerini bahşederler saraya…bazısı için bir tahta parçası bile olabilir ama bazısı için ise sevdiği biri…

-Biri mi, Palomita şaşırmıştı, ama bu…bu…

-Bu bizim için bir onurdur…elbette bu Kutsal Hanım ya da efendiye de bağlı…Bazısı geleni geri gönderir sadece iyi dilek ister bazısı ise kabul eder iştahla…

Palomita durdu ve ciddiyetle sordu:-Peki ya o? O ne yapardı?
Zainin anlamlı bir şekilde tebessüm etti: - O iyi dilekleri kabul ederdi bununla kalmaz kendisi en değerli şeylerini feda ederdi…O kadar saftı ki…ama bir yandan da o kadar bencil…

-Bencil mi? Bence bu çok güzel bir şey! Tamda kurtarmak için kendini feda edebileceğin birisi…

- Ben de bundan bahsediyorum işte…Kurtarmak için hep o kendini feda etti…şimdi haline bak kurtarılacak duruma geldi.Onu sevenler…halktan bahsetmiyorum…onu gerçekten sevenleri üzmek sence haksızlık değil mi? Onu kaybetmek istemeyenleri bir kenara itip kendini feda etmek onların sevgilerini kabul etmemek bencillik değil mi?

- Sen onun koruması için görevlendirildiğinde…onu sevdin mi?
Zainin durakladı ve düşündü: - Sevmek…ben kutsal hanım ya da kursal efendiyi sevmem o yükün altındaki kişi benim için önemlidir.

-O halde onu…

-Kutlamayı anlatıyordum, dedi Zainin sert bir şekilde, kutlamalarda sessizlik vardır, resmiyet…herkes o daha çok feda etsin ister herkes onun da bir canlı olduğunu unutur… Ama sana anlatılan gibi bazen ise o alır o daha çok ister… Karanlık bir kutlamadır bu uzun yıllardır tabi birçok kişi bu geçmişte kaldı zannediyor çünkü son vakitlerde veren halk değildi. Herkes olanlardan habersizdi.Ama ben biliyordum doğmamış olmayı dilediğini biliyordum bu yüzden saklandığını bu yüzden o usturlapla sadece onu gerçekten düşünenler yerini bilebilsin istiyordu.

- Bizde öyle değildir, dedi Palomita.Zainin onu dinlemeye başladı, evet dünyada çok karmaşa, kötülük, dert var hatta bugün yani yılbaşında bazıları kutlayamaz bile yeni yılı…ama…ama dilekleri vardır insanların umutları vardır. Kimi sağlık kimi sevgi evet kimi de zenginlik ister ama zorla feda etmeyiz bir şeyimizi ya da yeni yıl için zorla almayız. Gönülden hediyeler veririz. Bu bazen bir eşya bazen sevgimiz ve dileklerimizdir. Yeni yıl umut demektir bizim için…Ben çok severim yeni yılı kutlamayı…ailem için önemli olmasam da, gözleri dolmuştu, her yeni yılda gelecek yıl her şey değişecek diye umardım…değişecek… tek dileğim bu olurdu.Yeni başlangıçlar yapmazsak, umutlarımızı tazelemezsek nasıl dayanabiliriz acılara?

-Belki de haklısındır.Eğer bu kutlama ona bağlı olmasaydı her şey gibi o da ve tüm halk da yeni bir başlangıç yapabilirdi.

-Amaç da bu zaten, diyerek özlemle gülümsedi gözyaşlarını arasından,ama yetmez… sadece bu yetmez… Şimdi tam bu gün, yeni başlangıçlar yeni umutların zamanıyken onu filizlendiren bizim sevgimiz ve inancımız olacak… Gelecek, bizim kalbimizle, ruhumuzla, aklımızla filizleniyor ve büyüyor…Her yeni yılda daha iyi bir gelecek için yeni bir filiz büyütürüz biz…En azından öyle olmalı…

Palomita tekrar Zainin’e baktığında Zainin başını hızla diğer tarafa çevirdi.Uzun bir sessizliğin ardından: - Keşke bu küçük insan öğretisini herkes duyabilseydi…Eminim şaşırırlar ve içlerinde bir şeyler sızlardı…, diye mırıldandı.

-Ne dedin?

-Belki de bir süre durmalıyız, dedi Zainin, orman hemen dibimizde…, elini ileri doğru uzattığında çalılıklarla devam eder gibi görünen önlerinde bir dalgalanma oldu dokunuşuyla, Burada hem dinlenir yemek yer hem de küçük insanoğlu öğretisi için küçük bir kutlama yaparız.

Palomita çok mutlu olmuştu.Gözleri daha bir ışıldamaya başladı.Yanlarındaki yollukları ayrı bir özenle yerleştirdi.Yere sanki masadaymış gibi bir sofra hazırlamaya çalıştı. Zainin kızın çabalarını takdirle izliyor bir yandan da onu birine benzetmekten alıkoyamıyordu kendini.

-Ta daaaaaaaa!!!!!!!!, diyerek yerdeki sofrayı gösterdi.

-Bu mu?

-Ne bu mu?

-Yılbaşı sofrası dediğin bu mu?

-Beğenmedin mi?

-Ne biçim kızıl efsun öğrencisisin sen!

-Nasıl yani?

-Aaahhh…iş başa düşüyor anlaşılan!

Zainin parmağını şıklattığında yerdeki sofra gümüş bir ışıkla yükseldi.Altında yarı saydam ışığıyla bir masa üzerindeymiş gibi havada durdu.Aynı şekilde iki gümüş ışık biçiminde sandalyeler belirdi ikinci bir parmak şıklatışıyla.

-BU HARİKA! SEN GERÇEKTEN BİR EFSUN USTASISIN!

-Bununla mı vardın bu sonuca? Çocuk…

-Hey!

-Her neyse otur da yılbaşını kutlayalım madem…Kavga etmeyeceğiz her halde böyle bir vakitte?

-Tabiyki hayır, neşesi tekrar yerine gelmişti.

Belki de ilk kez sıradan şeylerden konuşarak neşeli bir vakit geçirmişlerdi.Palomita kendi sıradan hayatındaki sıra dışı şeyleri, Zainin ise hiçte sıradan olmayan hayatındaki sıradan şeyleri anlattı sohbetleri boyunca.Hava iyice soğumuştu.Palomita gülümsedi :

-Sıra bende! “Naflaméxsus!”

Ve hemen yanlarında bir ateş yavaşça artarak ortamı ısıttı.

-Yineden odun olmadan efsunlu ateşi o kadar ısı yaymaz üstelik enerjini harcamış oluyorsun bu şekilde.

-Biliyorum ama nasılsa birazdan dinleniriz.Hem o kadar da büyük bir ateş değil zaten.

Zainin onayladı: -Öyle olsun zaten senin de alıştırmaya ihtiyacın vardı biraz.Havada patlayan ışıklardan bahsetmiştin kutlamalarda değil mi?

-Evet havai fişekler! Çok güzel görünürler gecenin karanlığında…

-Mesela böyle mi?, parmağıyla gökyüzünü işaret ettiği anda rengarenk ışıklar patlamaya başlamıştı gökyüzünde.Palomita heyecanla ayağa fırladı.

-Buna inanamıyorum…diyebildi hayranlıkla seyrederken.Yine gözleri dolmuştu, tam dilek dileme zamanı değil mi? Artık geri dönmeyeceğimi biliyorum ama umarım ailem mutlu bir gelecek geçirir ve umarım ben de burada aile gibi bir ortam edinebilirim…Aslında başladım bile sayılır …hıçkırıları arasında yanındaki Zainin’e sarılmıştı kendini tutamayarak.

Şaşıran Zainin kızın özlemini anlayışla karşılamıştı ve şefkatle başını okşadı: - Umarım gelecek herkesin umutlarıyla sevgisiyle ve inancıyla filizlenir ve büyür…

Bir süre sonra Palomita sakinleşti: - İyi ama sen yolculukta sessiz olmamızı güvenlik için bunun önemli olduğu söylemiştin.Havai fişeklerin yani efsun gürültüsü?

-Onlar gerçekten patlamadı, dedi buruk bir şekilde Zainin, sadece bizim öyle görmemizi sağlayacak bir efsundu.Yani sahteydi…üzgünüm…bizim kutlamalarımız gibi sahte…

-DEĞİLDİ!, Zainin kıza baktı sesini yükseltmesini beklemiyordu, Bunu ikimiz de görebildikten sonra ne önemi var ki? İkimiz az önce o efsunlu masada yemek yedik, efsunla havai fişeklermiş gibi gördük…efsun sadece sihir değildi hatırladın mı? Efsun bizim umutlarımızı yansıttı sadece…Dileklerin gerçek olacak Zainin!Çünkü sen bunun için elinden geleni yaptın ve yapıyorsun! Önemli olan bu duyguyu yaşamaktı…üstelik bana da bunu yaşattın…benim için her şey gerçekti.Teşekkür ederim!

-Palomita…, diyebildi gümüş efsuncu sadece.

-Ah son bir şey!, heyecanla Raini’nin ona verdiği küpelerden tekini çıkardı ve ucunu kıvırıp yanındaki sağlam ince bir ipe geçirdi.Zainin’e uzattı, yeni yıl hediyen! Evet aslında bana da Raini verdi ama teki hala bende ve sana verebileceğim tek şey bu…eminim Raini beni anlayacaktır.Keşke sana bir şey almaya vaktim olsa-aaa-ama…

Palomita’nın sözü Zainin’in uzattığı şey ile kesilmişti:-Bu da senin yeni yıl hediyen o zaman, kız şakamı yapıyor anlayamamıştı.Zainin’in sesi her zamanki gibi soğuk bakışları her zamanki gibi sertti.

-Ama bu kutsal hanımın emaneti…bu usturlap…sen ona çok değer verirsin…

-O da aldırmayacaktır, dedi Zainin boşluğa bakarak, hem artık o Kutsal Hanımın yerini gösteremiyor.Sadece bir hatıra olacak çünkü benim de verebilecek bir şeyim yok…

Usturlap usulca ellerine bırakılırken Palomita iyice gözyaşlarına boğulmuştu.Zainin de kolye gibi duran küpeyi boynuna takmıştı.

-Hey bu kadar çok ağlamana gerek yok…Unuttun mu sen güçlü olmalısın?
Palomita yine de ağlamaya devam etti.Zainin sonunda vazgeçti ve uyumak için çantalarından malzemeleri çıkardı.Zainin aklı karışmış, Palomita ise duyguları karışmış bir şekilde uykuya daldılar.

Sun abla uzun zamandır fanfici takip ediyorum ama üşengeçlikten yorum yazmıyordum

artık yazmaya karar verdim...

Süper bir fanficin var sanırım sitedeki en iyi fanficler arasında 1. gelir yani bir oylama yapılsa ben seni seçerdim ^^

İşin garip tarafı neden ben senin fanficlerini okurken acıkıyorum ya o___O''

aynen takip etsemde yorum yazmıyordum.daha yeni bölümün yarısındayım.gittikçe ilginçleşiyor.
kalıp gibi cümleler var.türkçe çok düzgün.süper ve ötesi bir fanfic

ben de bu aralar pek yorum yapamıyorum fazla bilgisayar başında duramıyorum bölümleri okusamda çoğunlukla yorum yapcak zamanım olmuyo amaaaa bu senin çokkkkk güzellll yazdığın gerçeğini değiştirmiyooooo bayıldım bittim resmen bölümlerin birazcıcık uzun olması da ayrı bi güzel oluyo hediye vermeler fln bunların arası baya ii sevindirik oldum bak şimdi (bu sevindirik lafı nerden geldi bilmiyorum NŞA'da (Normal Şartlar Altında) böyle konuşmam ama ) ben bu ladun bunları bu kadar kolay bırakcağını düşünmüyodum bana çok basit oldu gibi geldi ama var bu işte bi iş ama görürüz bakalım daha sonra neyse şimdilik veda vaktim geldi yeni bölümü en kısa zamanda yazmayı unutma

bunlar bir birilerine aşık mı oluyo yoksa

Yorumlarınız benim için çok değerli *.*
Sailor Star Fighter ve JEANNE D'ARC sizleri de görmekten çok mutluyum^^ Ayrıca moonlightt senin de güzel yorumun için teşekkür ederim.

Öncelikle her birinize yorumlarınız için teşekkür ederim.Yorumlarınız görmek bana şevk veriyor bu yüzden lütfen beni yorumsuz bırakmayın^^

Ayrıca imzalarında Efsun öğretisine yer veren arkadaşlara müteşşekkirim^^Elimden geldiğince yeni karakterli yeni imzaları size sunmaya çalışacağım...Bu arada elbette sizin de emeklerinizle hazırladığınız imzalar da beni çok mutlu ediyor^^Efsun Öğretisi imzaları herkese açıktır...

sun-chaaaaaaan
yine muhteşem olmuş
ye-ni bö-lüm şak şak şak ye-ni bö-lüm şak şak şak

Gözde abla kısaca SSF de ^^

Bu arada yeni bölüm ne zaman

Arkadaşlar inaılmaz derecede sınavlar, ödevlerle dolmuş olmam ve şehir dışına çıkmak zorunda olduğum için Efsun öğretisi bir hafta rötarlı olacaktır duyurulur yani bu cuma değil bir dahaki cuma günü yeni bölüm koyacağım ama size yeni bölümü temsil eden aynı zaman da yeni bir imza niteliğinde çalışmamı paylaşmış olayım.



Bu arada ocak ayının 25'inden sonra büyük "ihtimal" daha uygun olacağım belki o zaman daha sık hikaye koyabilirim...

çok harikaydı ilk bölüm ilk bölümü çok beğendeim hepsini teker teker okudum sun-chan çok güzeller

sık hikaye mii ağzımın suyu aktı x)

Geç olsun güç olmasın

Taksit taksit yazarsın Sun abla

İmza süper bu arada ^^