Bölüm 1 : Farkedilmeyenin Işığa Dönüşü..

Bu gözüme vuran güneş ışığı mı ? Olamaz.. Yine mi? Yine mi aynı güne uyanacağım..

Hayatım bir kaset gibi.. Biri parmağını 'replay' tuşunda basılı unutmuşçasına yaşıyorum her anı.. Sıradan bir güne daha uyanış.. Acımasız hayata tek bir göz kırpışı daha.. Dünyanın beni mutsuz etmesi için ellerine verdiğim bir koz daha..
Tek bir lanet olası gün daha.. Yaşama sevinci diye bir şey bırakmamış olsalar da..

"Yeter ama Damla, uyan artık! Sabahın köründe kalkmışım şurada, bir de seni mi bekleyeceğim? Kalk giyin, sofra hazır!" sabahın körü olmasına rağmen çıkan bu gür ses anneme ait.. O da kendi çapında haklı tabii.. İyi bir okul kazanmış olabilirim.. Ama hala aynı kişiyim.. Hala aynı tantanayı çekiyorum sabahları.. Hala aynı yatakta güne 'lanet olası pislik' diyor, aynı yatakta geceyi kucaklıyorum.. Hala uykucu sersemin tekiyim.. Tembel, uyuşuk.. Hayata küsen bir gencim ben.. İçimde ufacık bir hayat kıpırtısı, ufacık bir sevinç ışığı yok.. Mutsuzum.. Mutsuzum ben..

"Şaka mı yapıyorum sence? Araba yedi oldu mu gider! Şimdi hazırlanmazsan eğer baban bırakmak zorunda kalacak seni! Bir kerecik olsun önemse yahu!" kadın haklı. Yatağımdan çıkıp hayata bir kez daha göz kırpmam lazım..

Sıcacık yorganın altından önce ayaklarımı çıkardım. Gövdem ve başım her ne kadar yatakta kalmayı dilese de, bugün ilk gün diye bana bir iyilik yapıp hızla ayaklarımı takip ettiler. Hızla kalkmanın etkisiyle önce biraz başım döndü. Ama hemen toparlandım. Askılıktan annemin dün gece son anda ütülediği gömleğimi ve eteğimi alıp yatağın üzerine fırlattım. Kapının koluna düğümlediğim kurdelayı hızla çözüp yatağımın üstüne postaladım. Önce lavaboya gidip güzelce yüzümü yıkadım.
Ne renk olduğu belirsiz yeşilimsi kahverengimsi sarımtırak gözlerim, bugün ışıldıyordu bir bakıma.. Nedenini suyla hızlıca sürtmeme bağlasam da öyle olmadığını hissediyordum. Ellerimi soğuk suyun altında iki bilemedin üç dakika tuttum. Suyu seviyordum. Bu hayatta sevdiğim nadir şeylerden biridir su.. Saf, temiz, hem soğuk hem sıcak.. Akışkan, yön verebildiğim bir şeydi su.. Son bir kez daha yüzümü temizledikten sonra aynadaki kıza baktım..

Şekilsiz saçlar, gözle paralel kaşlar, ortada şişme bir burun, biçimsiz dudaklar, soğan halkası büyüklüğünde mosmor göz altları.. Ah yapmayın ama.. Ben liseye hazır biri değilim ki..!

"Damla, bir kere daha çağırmayacağım anladın mı beni!!"

"Tamam anne, beş dakikaya ordayım.." cılız sesim yeni uyanmanın verdiği etkiyle iyice incelmiş adeta cırcır böceğinin kanat sesleri gibi çıkıyordu. Boğazımı bir kez temizledikten sonra odama döndüm. Aslında odam dememem lazım. Kardeşimle aynı odada kalıyoruz.. Deniz, küçük sersem velet.. Gerçi o diğerlerinin yanında daha normal kalır.. Dilek ve Demet.. Hepsinin adı özenle seçilmiş. Ahenk içinde..
Benimki ise sadece arada kalmış ve sıradanlaştırılmış.. Damla..

Üzerimdekileri çıkartıp gömleğimi ve eteğimi giydim. Hava gayet sıcak görünüyordu. Giyinirken aynı anda da gömleğimin kollarını katlıyordum. Üzerime bordo okul süveterini de geçirdikten sonra gri eteğimi yukarı çektim.. Kısaydı.. Kısa etekleri hiç sevmiyorum, nerede kendini havalı sanan şımarık kız varsa hepsi eteklerinin boyunu kısaltırdı.. Amaçlarını belli etmek için sanırım.. Benimse seçeneğim yoktu.. At gibi upuzun biriyim. Uzun etek de giymemeyi tercih ediyorum şahsen.. Her neyse bu eteğin icabına bakarım bir ara.. Kurdelayı elime aldım. Tüm yaz çalıştığım gibi boynuma dolayıp ucunu kravat şeklinde bağladım. Aslında okula göre kurdelayı 'kurdela' şeklinde fiyonk yapmamız gerekiyormuş.. Ama kuralları sevmeyen benim hiç umurumda değil.. Gömleğin yakasını düzeltirken boşta kalan elimle de toka aramaya başladım. Toka takmayan biri olduğum için epey zorlandım bu konuda ama sonunda buldum. Turuncu, üzerinde yeşil ve koyu turuncu zarlar olan bir toka bulabildim yalnızca.. Şansa bak..
Gömleğimin yakasını düzelttikten sonra, kahküllerimi öne tarayıp arkada kalan orman gibi saçlarımı bir araya getirip at kuyruğu şeklinde bağladım. Çorabımı da en son olarak giydikten sonra mutfağa geçtim. Kahvaltım hazırdı.. Bir kavanoz nutellanın yanına özenle yerleştirilmiş üç adet kesili tava ekmeği.. Yanında da bir bardak taze doldurulmuş su.. Ve özel spesiyelimiz olarak da bir kibrit kutusu büyüklüğündeki peynir..

"Çok teşekkür ediyorum anne.. Yine kendini aşmışsın.."dedim iğnelemeden. Annemi iğnelesen kaç yazar?

"Geç kaldın geç! Hadi iki lokma ye de, baban bıraksın seni durağa.." iki lokma mı? Kadın bunları toplasan bir lokma etmez be! Hızlıca ekmekle bir şeyler atıştırıp çantamı aldım ve kapının önüne çıktım. Babam beni bekliyordu..

"Nerdeymiş babasının kızı.. Bak okulun kıyafetleri bile klas.. İyi ki de tercih etmişiz şuna bakar mısın ya? Aslına bakarsan-"... Tüm yol boyunca babamı dinlemediğim için memnunum sadece.. Tam 43 dakikalık yol.. Kilometre hesabıyla 51 kilometre.. Üzerine yürümem gereken 67 metre civarında bir sahil şeridi, en az 50 basamaktan oluşan dik bir merdiven ve üstüne üstlük 10 metre kadar bir yokuş.. Yol yol değil, maraton besbelli.. Bir de okulun içi labirent gibi..

A bloktaysan yandın zaten.. Bina eski püskü bir yer.. Tavandan sarkan dev lambalar, dik merdivenler.. Bir çoğunun aynı yere çıktığını sonradan keşfettiğin uzun merdivenler.. En az 2,5 metre yüksekliğindeki dev ahşap kapılar.. Tüm denizi ayaklarının altındaymış gibi hissettiren dev pencereler.. Rüzgarla birlikte sallandığın mermer tavan.. Yandık ki ne yandık.. B bloktaysan da okulun girişinden itibaren yürüyeceğin onca merdiven var.. Önce bloklar arası koridorun oradaki merdiven.. Daha sonra kantinle blokların ortak merdiveni.. Spor salonu ve sahaya açılan merdiven.. Bloğun kendi merdivenleri.. Eminim yazın aldığım şu iki kiloyu burada bir saatte veririm..

B blok daha modern ama yıpranmış bir bina, diğeri en azından heybetli.. Bu, üflesen uçacak cinsten hiç dayanıklı değil.. Alt kapıdan giriyorsan eğer iğrenç bir koku var.. Çünkü alt kapı tuvaletlere, kızların soyunma odasına, masa tenisi yerine ve spor odasına çıkıyor.. Haliyle koku fena.. E öğrenciler neden oradan çıkıyor ? Cevabı basit, korkunç müdür yardımcısından kaçmak için elbette.. Kuralcı, disiplinli bir hoca.. Nam-ı yürümüş.. Üst taraftan çıkmak zaten yürek isteyen bir olay.. Bir kere öğretmenler odası, müdür yardımcısının odası ve rehberlik odasının önünden geçeceksin.. Zor iş..

Okulun daha dış kapısına gelmeden nefesi kesiliyor insanın.. Uzun merdivenlerden sonra o yokuşu çıkmak daha 13 yaşındaki bir genç kız olan ben için gerçekten çok zor.. 13 dedim değil mi? Evet, işin aslı şu ki.. Buradaki her lise 1 öğrencisi normal açıdan en az 14 yaşında.. En fazla da 15.. Bense 13.. Büyük bir eziklik benim için.. Hayır, kesinlikle okula erken verilmedim.. Ben beş yaşındayken okuma yazmayı bilen, sayıları sayabilen ve ingilizce konuşabilen birisi olduğumdan ailem beni evde zaptedememiş, erken okula göndermiş.. Aslında çok zeki olan ben, ergenliğin de bana verdiği yetkiye dayanarak ikinci kademe öğrencisiyken tembelliğe başladım. Ve bu tembellik bugün de sürüyor.. Ne hoş ama.. Kimse sormadıkça bu sene kimseye bir yaş küçük olduğumu (belki bazılarına göre iki bile olabilir)söylemeyeceğim..

Tecrübelerimden biliyorum hani.. Ufaklık, tıfıl, bücür ve benzeri şeyler söyleyen gerizekalı ergen sayısı iki milyon.. Gerçi herkes bir yaş küçük değil, bir yaş büyük olduğumu düşünüyor.. 1.70 üzerinde bir boy ortalamam var. Nerden baksan 50 kilo olmalıyım.. Ellerim bir kızın ellerine oranla büyük, ayak numaram da hızla 40'a yaklaşıyor.. Vücudum yaşıtlarıma göre fazlasıyla gelişmiş.. Evde bana 'Hüsmen Ağa', 'İnsanazor' ve 'Süperdişi' diye takılan ablalarım var. Canı sıkıldığında benimle 'Smackdown' yapan bir de erkek kardeşim. Nerede bir mobilya, çuval, sandık, bavul (kısacası hamallık gerektiren ağır yük) varsa hepsini ben taşıyorum. Gösterdiğimden çok daha güçlü bir kızım.. Geçen sene sınıftaki erkeklerden birkaçını bilek güreşinde devirmiştim...

Her neyse, okulun kapısında rehberlik edecek kimse yoktu. Ya da ben öyle zannediyorudum taaki gerzek bir lise 3 öğrencisi omzuma dokunana kadar.

"Merhaba güzeliim, sen yenisin galiba, ben Berkecan ama herkes Bergejan der, Lise 3. And, Can I help you, baby?"dedi yüzüme tükürüklerini saçarak.