"Damla..?" Omuzuma değen iki parmakla birlikte havaya sıçradım. Oh.. Neyseki altıma kaçırmadım. Utanç verici bir durum olurdu.

"Of be, ödüm koptu.. Sen miydin," dedim Cenker'in suratına bakarak. Dejavuyu benden çok yaşayan bir insanoğlu daha varsa gelsin yüzüme tükürsün. Lütfen bak rica ediyorum.. Elimi kalbimin üstüne götürüp bastırdım. Deli gibi atıyordu. Yoğun renkteki gözleri bana sabitlenmişti. Şimdi gel de bağır çağır çocuğa, yok.. İçimden gelmiyor yahu..

"Hayırdır, hemen ayaklanmışsın." dedi dikdik bakarak. Sanki yatsam umurunda olacakmışım gibi. Neymiş efendim bileği bandajlıymış vesaire vesaire. Bana ne yahu. Bana ne.

"Hııı, evet, yata yata bir hâl oldum, etrafı geziyordum. Eee şey," duraksadım. Tuvalet nerede, diye sorsam güler miydi acaba bana..? "buralarda lavabo felan var mı..? Bir yüzüme bakacaktım da," gülümsedi ve eliyle koridorun ilerisini gösterdi.

"Şurada bir boy aynası var, tekne sahibimizin egosu fazla büyük anlaşılan.." Bu sorumun bir yanıtı değildi. Sağa sola sallanarak, olduğum yerde yaylanır vaziyette yeniden sordum.

"Aynı zamanda biraz su da çarpayım yüzüme diyordum, şöyle düzgün bir lavabo yok mu yani..?" hafifçe olduğum yerde yaylanıyor parmaklarımla ritim tutuyordum. Sult, seni en kısa zamanda geminin direğine bağlayıp önünde otuz bardak su içeceğim..!

"Haa, tuvaleti soruyorsun sen, ne diye lafı dolandırıyorsan," dedi gülerek pislik "boy aynasının hemen yanında, pe-" onu dinlemeden ve de teşekkür etmeden yanından ayrıldım ve doğrula tuvalete koştum.

'Oh be dünya varmış, yüz ifadesi bu olsa gerek,' diye geçirdim içimden. Suratım da rahatlamış bir ifade vardı ama içten içe stresten geberiyordum. Dosyayı getirmiş miydi acaba Güli..? Peki ya Begüm..? Yolladı mı acaba..? Stresten ellerimi açık saçlarımda gezdirmeye başladım. Yer yer düğümlenmişti orman misali saçlarım. Koyu saç köklerimden açık saç uçlarıma kadar.. Tüm tellerim ölmüştü sanki. Ellerimi saçlarımın arsından çektiğimde en az onar tel gelmişti önüme. Dökülüyordu saçlarım. Bir de üstüne yetmezmiş gibi saçımın dibinde bir tel toka vardı ve fena düğüm olmuştu. Her ne kadar kaba kuvvetle çekmeye çalışsam da gelmiyordu inatçı toka. Kim taktıysa onu oraya..! Bu sefer başımı yere doğru eğip yavaşça çıakrmaya çalıştım ama yerinden milim oynamadı şerefsiz.. Sonra Damla neden toka takmıyorsun diye söyleniyorlar. Ahanda bu yüzden.

Ve toka birden saçlarımdan ayrıldı. 'Hehehe becerdim,' diyemeyeceğim çünkü ben dokunmadım bile. Acaba telepatik bir güç müydü bu..? Ben demiştim ama bu UFOlar gerçek diye. Sakalımız yokki.. Bak geldi uzaylının teki DNA örneklerimle dolu bir saç tokasını alıp kaçtı. Ne yapacağız şimdi..? Koloni koloni saldıracaklar bize, öyle ortada dımdızlak kalacağız iş gibi değil. İçimden, çok çok içimden bir ses bana seslendi: 'Saçmalamayı kes.'

"Kalkmayı planlamıyor musun..? Belin tutulacak." Saçlarımı savurarak doğruldum. Yemin ediyorum, saçlarımın altından sert bir cisim geçti. yoksa bu da- 'Sana kes dedim.' iç sesi kızdırmayalım.

"Gözüme girdi yaaa.." diye sızlandı bizim koca bebek. Bir elini gözüne tutmuş ovuşturuyordu, diğeriyle de bizim meşhur tel tokayı tutuyordu. Ve tokanın simli pembe olduğunu fark ettim.

"Hay ben bunu başıma koyanın.." diye başlarken bir yandan da Cenker'in gözüne baktım.

"İyi misin, dur bi' bakayım.." Elini çektim gözünün üstünden. Azıcık kızarmıştı alt tarafı ne var yani bunda..? Cebimden ıslanmış bir mendil çıkarıp gözüne bastırdım. Eliyle mendili alacak gibi oldu ama izin vermedim.

"Korkma grip değilim. Yani anlayacağın mendil temiz. Sadece ıslak." gülümsedi salak salak. Bu da her şeye gülümsüyor. Güleç şey n'olucak..

"Tamam da çek onu gözümden, iyiyim ben." dedi yarı gülen bir ses tonuyla.

"Oy, tamam tamam, iyilik de yaramıyor ya,"diye mızıklandım elinden tutup kaldırırken koca vücudunu.

"Nasıl yaptın..?"diye merakla sordum bir gözü kızarmış genç adama. Açıkcası böyle aşırı derecede komikti.

"Neyi..??"

"Neyi olacak mal, tokayı nasıl aldın..?"

"Adam ol, ne o mal felan.. Ayrıca sadece çektim." Gıcık oluyorum şu çocuğun 'Adam ol,' lafına. Pislik. Sadece çekmişmiş. Biz bilmiyorduk sanki çekmeyi. Ben de çektim gelmedi. Uzaylı sapık. Ya ben bu sapık kelimesini nedense hep Cenker'e karşı kullanıyorum. Garip değil mi..?

"Hı-hı.. Ben de aynı köydenim." dedim suratıma tuhaf bir ifade takınarak. Parmaklarımla ahşap duvarda ritim tutmaya başladım.

"İnanmıyor musun bana ya..?" Ritme uyacak bir biçimde söylemişti bu kelimeleri.

"He, tamam anladık. Kes." dedim artiz artiz. Gözlerini devirerek yukarıya doğru çıkan ip merdiveni çıkmaya başladı. Çıkarken de eklemeyi unutmadı:

"Saçının arkası sim dolu, bir yıkasan iyi olur.."

***

Bir hışımla elim saçlarımın arasında odaya girdiğimde Gülşah içeride elinde iki dosya ve bir zarfla oturuyordu. Saçlarının üstünde bir kaç yağmur damlası birikmişti. Siyah kaşesinin üstünde ve gözlüğünün camlarında da vardı. Demekki dışarıda hava epey bir kötüleşmişti. Yanakları kıpkırmızı olmuş vaziyette bana dönüp aklımın bir türlü alamadığı o soruyu sordu.

"Geldin mi..?" Ya en nefret ettiğim sorudur bu.. Geldin mi.. Yok gelmedim. Yani neden sorma ihtiyacı hissediyoruz ki..? Gözünle görmüyor musun, buradayım işte.. Yok efendim 'Sen misin Damla..?' 'Yok somurtkan şirin Recep ben..' Tövbe tövbe. Adamı deli eder bunlar. Kapı kapatırsın, 'Kapıyı kapadın mı?' derler. O göz size niye verilmiş hiç düşünmediniz mi ya..? Bak yine sinirlendim..

"Yok yoldayım, hani görüntü sesten önce geliyor ya ondan yani, hiç kasma.."somurtup elindekileri bana uzattı. Sultansa dediklerime gülmekle meşguldü.

"Sana da yani yaranılmıyor." dedi küskün küskün. İşaret parmağıyla gözlüğünü yukarı ittirip bana sırtını döndü.

"Şaka canııııım, salla.."dedim kısaca. Hiç uzun uzun gönül almaya uğraşamazdım. Elimdeki dosyalara baktım. Biri benimdi, ama diğerini hiç görmemiştim. Ayrıca zarf da neyin nesi..?

"Güli..?"

"Of, yoruldum anlatmaktan. Önce Işıl, sonra Tolga, sonra Sultan şimdi de sen.. Neyse.. Duraktan biri getirdi şu ikisini. Diğeri de senin dosyan işte." Haa, Begüm'den yani bunlar.

Dosyaya şöyle bir baktım. Üzerinde koskocaman puntolarla kalın kalın 'GİZLİDİR' yazıyordu. Altında bilmem ne bakanının mührü ve imzası vardı. Ayrıca bir de kıpkırmızı bir 'İncelenmiş' ve hemen altına da 'Onay verilmiştir' damgası. Zarfsa beyaz bildiğimiz zarflardandı. Bir tek dışında aşina olduğum bir el yazısıyla 'Limana,' yazılmıştı. Dibinde de bir gülücük işareti; '(:'

"Oy, Begüm.." Zarftan 10 Lira çıktı. Düşünceli kızdı doğrusu. Neredeyse yüzde doksan yedisi kurumuş olan ceketimin cebine koydum parayı. Daha sonra ona bol bol teşekkür edecektim elbette. Hemen otopsi raporunu açtım. Kalbim hızlı hızlı çarpıyordu. Ellerim soğuk bir ter akımında gibi cıvık cıvıktı. Gözlerim hafiften kızarmıştı. Yok bunu şimdi yapamam.. Yani bu kadar heyecan yapmışken olmaz.. Derin bir nefes aldım. Zarfı bırakıp kendi tespitlerime göz atmak için dosyamı aldım elime.

"Dosya ne dosyası Damla..?" diye meraklı gözlerle süzdü beni Sultan. Şeffaf kapağını kaldırıp, föyün içindeki gemi modelimi Sultan'a uzattım. İncelemeye koyuldu korsan gemimi. Gemiyi çizerken Jack Sparrow'un Siyah İnci'sini örnek almıştım. Hızlı, çok daha hızlı olması için özel yelken modelleri bile düşünmüştüm. Hafifleştirmek için kenardaki fazlalıkları silmiştim. Bu modeli sırf kendi gemimiz olsun diye yapmıştım. Diğer tekneleri söküp birleştirmeyelim de kendimize ait hoş bir gemimiz olsun diye.

"Yavru bu süper olmuş.. Harikasın ya." gülümseyerek başımı salladım. Diğer föylerdeki kağıtlara baktım hızla. Kaptan ve tayfasıyla ilgili bulabildiklerim beş sayfaydı sadece. Kaptan'ın asabi ve zeki olduğunu anlamıştım bilgilerden. Bütün Karadeniz Sahili ondan soruluyormuş. Deneyimli ve bir o kadar da yaşlıymış. Ali konservatuar bölümünü kazanmıştı. Tam bursluydu hem de. Yan flüt ve piyano çalabiliyormuş, ayrıca ebru konusunda da oldukça yetenekli birimiş. Ama bu senesini dondurmuş. Anlaşılan cadılar bizim oğlanın canına tak etmiş. Mübeccel Teyze sakin, çoluk çoçuğa karışmış sıradan bir ev hanımıymış. Lise zamanında oldukça zeki ve atılımcı bir öğrenciymiş ama okulu bırakmış. Anlaşılan maddi sıkıntılar yaşamış. Elmas Hanımsa tercümanlık yapmış gençliğinde. Tam 11 dil biliyormuş Türkçeyle birlikte. Türkçe, İngilizce, Fransızca, Almanca, İspanyolca, İtalyanca, Rumca, Antik Yunanca, Japonca, Çince ve Arapça dilini sökmüş. Biz Cin Ali'yi bile tam sökememişiz, kadın yedi düveli sökmüş iyi mi.. Ayrıca birkaç arkeolojik kazıda da bulunmuş. Bir de bu Mübeccel Teyze onun hala tarafından kuzeniymiş. Yılmaz Amca da Mübeccel Teyzenin eşiymiş. Oğulları da bizim Ali'ymiş. Karışık durumlar bunlar.. Yılmaz Amca ikinci kaptanmış, Engin Amcaysa üçüncü kaptan. Muhammed Amca ise dümeni eline alamazmış. Dengesel problemleri olduğundan sadece güvertede bulunuyormuş..

"Vay be.."dedim başımı dosyadan kaldırarak. Ne derin araştırma yapmışım ha.. Gıcırdayan pencerenin melodisine uydum birkaç saniye. Güli ve Sultan bana baktılar boş boş. Neye heyecanlandın, der gibi. Çenem yorgundu. Konuşacak halim yoktu.. Otopsiye göz ucuyla baktım. Kalbimin o gürültülü gümbürtüsüne bakılacak olursa açmamak en iyisi..

"Ne okudun kız sen öyle..? Daldın gittin.." dedi Güli sırıtarak. Halsiz halsiz iç çekip dosyayı Güli'ye uzattım. Eliyle evirdi çevirdi dosyayı.

"Alın siz de okuyun, hani, anlatacak halim kalmadı. Diğerleri nerede..?" Sultan ayağa kalkıp gıcırdayan pencereyi örttü. Ucuna dantel işlenmiş perdelerinini deyavaşça çekti. Rüzgardan savrulan yapraklar, başıboş gezen yağmur damlacıklarıyla birlikte cama vurdu.

"Dışarıdalar sanırım."dedi dantelli perdelerin ardından dışarıya bakarak. "Limanın ucundaki kahvehanedelerdir. dumanı tütüyor. Sıcacıktır şimdi orası." Aklıma birer bardak sıcak çikolata içip ayaklarımı küçük sobaya uzattığım o kısa anlardan biri geldi. Üzerime kareli bir battaniye çekip yumuşacık koltuğuma gömülüp, bir elimle sıcak çikolatamı yudumlayıp, bir diğeriyle televizyon kumandamı tutup kanalları gezesim geldi iyi mi..?

"Eeee, biz de oraya gidelim madem."dedim neşeli neşeli. Elimi saçlarıma götürüp duraksadım bir an. "Ama şey.."

"Ne oldu..?" dedi Sultan endişeli gözlerle süzerek beni.

"Ya ben böyle ıslak ıslak.. Olmuyor yani.. Biraz kurudum ama üşütürüm bu halde."dedim üzerimdekilere bakarak. Keşke Begüm'den kıyafet de isteseydim, diye geçirmeden edemedim içimden.

Tık Tık Tık..

Kapı açıldı yavaşça. İçeriye ellerinde birkaç parça eşyayla, ahşap gözlerinden tanıdığım o sima girdi. Ali.