Allah'ım.. Neden ben, neden her zaman ben?

Yani, madem böyle cadısal olaylar, efsaneler, sualtı varlıkları olacak, neden ben de bu işin içine dahilim ki? Neden sıradan, okula giden, kendi çapında mutlu bir lise öğrencisi olamıyorum ki? Çok şey mi istiyorum? Herkes bir Harry Potter olmak ister, Katniss Everdeen, Percy Jackson, Clary Fray, Frodo Baggins.. Ama olayın kahramanı olmak hiç de kolay değil. Bunu kimse yaşamadan bilemez. Şu hale bak. Eğer bu kahramanlarda olduğu gibi anne ya da baba unsuru olmayan biri olsaydım, o cadının kendim olduğuna yemin edebilirdim. Allah'tan annem ve babam hatta kardeşlerim var.

Bulduğum parşömeni Elmas Hanım'a götürdüm. Bana hazırlanmamı, arkadaşlarımın beni almaya geleceğini söyledi ve üzerine bir panço alıp limana çıktı.

Bizimkilerin neden beni alacaklarını anlamamıştım ama odama çıkıp hazırlandım. Gri bir tişörtle kot pantolon giydim. Saçlarımı özensizce taradım, toplamadım bile. Üzerime kalınca bir gri hırka alıp evin önüne çıktım. Çok geçmeden bizimkiler geldi. Giray, Burak, Cenker ve Sultan belirdi limanın diğer ucunda. Hızlı hızlı yürüyerek yanlarına gittim. Sult beni görünce boynuma atladı. Lavanta gibi kokuyordu sarı saçları. Sırıtarak yüzüme baktı.

"Damla. Gerçekten. Azıcık süslensen kimse seni yemez."

"Gerek yok ama. Eee, nereye gidiyoruz?" Birbirlerine bakıp gülmeye başladılar. Sürekli ne olduğunu sormama rağmen tek bir kelime bile etmediler. Tek yaptıkları durağa doğru gülerek yürümekti. Giray kolunu başımın üstüne koydu ve sırıtmaya başladı gözlerini kısarak. Bu kadar sevimli olmasaydı bu şebeği anında öldürebilirdim. Ama kıyamıyorum ki. Ayrıca böyle bir yakışıklıyı heba edersem dünya tarafından aforoz edilebilirim. Elektrik mavisi ceketine sinmiş erkek parfümünü çok net alıyordu burnum. Boynundan sarkan uzun deri kolyeyi tuttuğum gibi Giray'ın kafasını aşağı indirdim.

"Bana bak yakışıklı, nereye gittiğimizi söylemezsen seni şuracıkta gebertirim. Biliyorsun böyle şeylerden hiç haz etmem."

"Ama bebeğim, beni öldürürsen, şu kızlar," dedi arkasından ona baygın baygın bakan kalabalık bir kız grubunu gösterip, "seni lime lime ederler. Seni. Altını çiziyorum bak. Böyle bir mükemmelliğe zarar vermek çok akılsızca olur. Ama aynı tehtidi Cenker ya da Burak için savurabilirsin. Onların yokluğunu seve seve doldururum. Ya da bekle. Burak'ı sağ bırak. O benim kanat adamım."

"Senin kanat adamın mı var? İhtiyacın olacağını hiç düşünmüyordum," dedim az da olsa gülümseyerek.

"Eh tabii ki de var. Seni benim yanımda gören kızlar benimle iletişime geçmeye çekiniyor. Burak da bu yanlış anlaşılmaları düzeltiyor. Burak'ın kanat adamım olmasını istemiyorsan ya benimle konuşmayı kesmelisin ya da bu kadar güzel görünmeyi," işaret parmağıyla burnuma dokundu "tamam mı meleğim?" Kolyesini elimden alıp koşarak Burak'ın sırtına atladı. İkili birlikte yere kapaklanırken bir balıkçının vitrininden kendime baktım. Sıradan bir kız gibi görünüyordum. Bakımsız uzun saçlar, uykusuzluktan şişmiş gözler, uzunca bir boy ve özensiz kıyafetler. Şu durumda bana çirkin bile denilebilir. Vitrine biraz daha yaklaştım. Yaklaştıkça görüntü değişiyordu. Saçlarım kıvırcıklaşıp uzuyor ve sarı bir renk alıyordu. Gözlerimden ise mavi bir ışık saçılıyordu. Geri geri giderek vitrinden uzalaşmaya başladım. Bu sırada ayağım kaldırım taşına çarpınca yere kapaklandım. Artık ne kadar ağırsam, yere düştüğümde korkunç bir ses çıktı. Gürültüyü duyunca arkasını döndü bizimkiler. Burak ve Cenker hemen yanıma gelip beni kaldırdılar.

"Bir şeyin yok ya?" diye sordu Burak nazik bir sesle. Başımı iki yana salladım.

"Sadece tökezledim. Beceriksizliğime bir artı daha atın gençler," diyerek Sultan'ın yanına geçtim ve sohbet ederek yürümeye devam ettik. Sohbet çok farklı konularda geziniyordu. Orta Dünya'nın Shire'ından tutun Capitol'ün Panem'e olan uzaklığı, Poseidon'un Athena'yla olan sorunlarından tutun Hogwarts'ın en ateşli kızına kadar her şeyi tartışmıştık.

"Bence Bellatrix, tabii okulda okuyorken. Kadının kendine özgü bir tarzı var," dedim en sonunda. Tabii bunu filme dayanarak söylüyordum. Helena Bonhan Carter'ın oyunculuğu muazzamdı.

"Ne?! O kadın hiç de güzel değil. Hermione tabii ki de," diyerek havada güzel bir kız

"Saçmalamayın, Luna var orada," diye üsteledi Cenker. Sultan Cenker her Luna dediğinde bana bakıyordu. Lakabımdan olsa gerek: LunatiC.
Sohbet iyice koyulaşırken Forum arabalarına bindik. Hâlâ kimse sorularıma cevap vermiyordu. Ama artık ilgilenmiyordum. Gidince görecektim zaten. Sultan bana yeni tanıştığı yakışıklı bir çocuğun fotoğrafını gösterdi dolmuşta. Çocuğun siyah saçları ve yeşil gözleri vardı. Bizden on yaş büyük gösteriyordu. Mesajın geliş tarihine baktım: 11 Mayıs Çarşamba 2011. Saat 02:48.

"Sult, bu mesaj sana ne zaman geldi?" diye sordum şaşkınlıkla. Tarih birkaç hafta sonrasını gösteriyordu.

"Dün gece geç saatlerde. Yani bugünün erken saatlerinde. Anladın sen beni."

"Telefonunun tarih kısmı yanlış galiba," diyerek tarih ve saat kısmını gösterdim Sultan'a. Şöyle bir baktıktan sonra, "Hayır, doğru, bugün Mayıs'ın 11'i."

"Mayısa girmemize daha iki-üç hafta var Sult."

"Damla, çoktan girdik bile. 23 Nisan gösterilerini izlemeye gittik hatta. Hatırlamıyor musun?"

Şöyle bir düşününce zihnimde kırmızılı mavili kıyafetleri ve ellerinde beyaz mendilleriyle sağa sola koşuşturan çocuklar geldi. Her yerde al yıldızlı Türk bayrakları, Atatürk'ün portreleri vardı hatta. Valinin bayram konuşmasını bile hayal meyal hatırlıyordum. Tuhaf bir şekilde zamanın çok hızlı geçtiğini hissettim. Sanki zaman geçerken ben bir yerlerde sızıp kalmıştım. Ben düşünürken dolmuştan indik. Forumun önündeydik. Biz önden içeri girerken, erkekler arka tarafta takılıyorlardı.

"Haaa.. Değil mi.. Pardon, benim kalın kafalılığım, tarihleri karıştırdım sanırım," diyerek gülümsedim. Sultan da gözlerini devirip bana hemen arkamızdan gelen çocukları gösterdi.

"Kızım, arkamızda üç tane taşın taşı çocuk var, ve sen tarihleri mi karıştıdığını söylüyorsun. Gayet normal!"

"Hepsi arkadaşımız, biliyorsun değil mi annem?" diye sordum fısıltıyla.

"Biliyorum, biliyorum da buluşma noktasına geldiğim görüntüyü sen görsen, sen de böyle derdin eminim. Siyahların adamı sokak lambasına dayanmış, sarışın bebek telefon kulübesinde, küpelimiz de banka uzanmış. Bir dön de şunlara bak, katalogtan fırlamış gibiler." Başımı yavaşça yeri çevirdim.

Giray her zamanki gibi ceket-gömlek-tişört üçlüsünden bir çalışma sergilemişti. Elektrik mavisi ceketinin içine mavi tonlarını taşıyan bir oduncu gömleği ve beyaz bir baskılı tişört gymişti. Boynunda siyah deriden hançer şeklinde bir kolye vardı. Altında da beyaz bir kot ve uzun lacivert çizmeler. Kotun kemerinden gümüş zincirler sarkıyordu. Yukarıya doğru eğim verilmiş güneş sarısı saçlarının arasında siyah bir güneş gözlüğü vardı. Mavi gözlerineyse beyaz bir sürme çekmişti. Gözleri normalde olduğundan daha ilgi çekiciydi. Burak, Giray'la taban taban zıt bir şekilde giyinmişti. Siyah bir hırka, içine kırmızılı siyahlı bir oduncu gömleği, altına siyah bir dar kot ve kırmızı converslar. Kahverengi saçları yataktan yeni kalkmış gibi dağınıktı. Gözlerine, Giray'dan mı özendi artık bilemiyorum, siyah sürme çekmişti. Gözleri bu şekilde yeşilimsi bir renk almıştı. Sol kulağında siyah bir küpe vardı. Ona baktığımı fark edince bana göz kırpıp gülümsedi ve Cenker'e bir şeyler söyledi. Cenker ikisinin yanında oldukça sıradan fakat nedense ışıl ışıl görünüyordu. Siyah giyim tarzını bırakmamıştı. Siyah bir spor ceker ve beyaz baskılı siyah bir tişört giymişti. Yani saçlarının bittiği noktayı fark edemiyordu insan yine. Altına düz bir kot ve siyah asker çizmeleri giymişti. Yüzü pudralanmış gibi bembeyazdı, sadece dudakları pespembe ve gözleri sütlü çikolata rengindeydi. Yüzümü Sultan'a döndüm.

"Tamam, haklı olabilirsin," gülmeye başladı, "keşke daha güzel giyinseydim diyorum şu an. Ve evet ciddiyim," diye ekledim Sult'un gözleri kocaman kocaman açılınca. Sultan da çok güzeldi aslında. Sarı saçlarını düzleştirmişti. Mavi gözlerini lacivert göz kalemiyle boyamıştı. Suratına da pudra sürmüştü. Üzerinde mavi montu, montunun içinde de beyaz sporcu atleti vardı. Altında açık renkli bir kot ve beyaz spor ayakkabılar vardı. Kolunda da beyaz bir çanta. Kısa boylu bir mankeni andırıyordu. Neden arkadaşlarım arasında ucube gibi görünen yalnızca benim? Bir de sözde cadı olacağım! Gerçi onlar benden de çirkin ya, her neyse.

"Damlaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!" diye ismimi haykıran bir kız sesiyle irkildik. Arkamı dönmemle Müge'yle yüzyüze gelmem bir oldu. Müge benden bir yaş büyüktü. Arada ona 'Müge Abla' derdim. Yani sınıftakilerle aynı yaştaydı. Bana sarıldıktan sonra gözlerini erkeklere çevirmesi normaldi yani. Arkasından koşturan Melike, Yağmur ve Damla'yı da kucakladım. En arkadan onlara yetişmeye çalışan Esra da beni görünce çok şaşırdı. Müge gibi hemen boynuma atladı. Onların arkasından da Hatice Teyze ve Begüm Abla geliyordu. Ne kalabalık ama..

"Kızım, senin burada ne işin var?" diye sordu Begüm abla yanağıma hafif bir öpücük kondururken. İyi ki öpücüğü hafifti, yoksa dudaklarındaki kırmızı ruj yanaklarıma geçebilirdi.

"Ben de bilmiyorum valla, arkadaşlarla öyle takılıyorduk. Eee.. Burak, Cenker, Sultan ve-"

"Bendeniz Giray," diye sözümü kesti bizim fırlama. Elini Müge'ye uzatıp onunla bizzat tanışmak istediğini anlatırcasına bakışlar fırlattı hepimize. Burak ve Cenker el salladılar sadece. Ağızlarını bile açmadılar. Giray Müge'yi yan taraftaki tırabzanların oraya sürükledi. İkili bir anda koyu bir sohbete daldı. Sanki on yıllık komşu çocuklarıydılar. Melike suratına kızgınca bir ifade yerleştirip ablasının yanına gitti ve kolundan sürükleye sürükleye uzaklaştırdı onu Giray'ın yanından.

"Pardon ablacım ama o çocuk sana fazla gelir," dedi somurtarak. Müge'nin suratı bir anda kaydı. Bizim üç yakışıklı 'Çok sert...' gibi tepkiler verdi. Sonrasında Müge hemen kendini toparlayıp gülümsemeye devam etti. Bunun acısını evde çıkaracağına emindim. Hatice Teyze Cenker'in yanına geçti. Çocuğun suratını iki elinin arasına alıp çekiştirmeye başladı. Müdahale etmeye çalışsam da beni dinlemedi. Utanç içinde başımı öne eğdim. Komşularım birer manyak gibi davranıyordu. Tam da gününde.

"Bu çocuğun tipini hiç beğenmedim ben. Haydut gibi görünüyor. Bu mudur senin erkek arkadaşın?"

"Hayır," dedik aynı anda Cenker ile. Cenker gözlerime anlık bir bakış attı.
Bir anda Forum sessizliğe büründü. Bedenimdeki tüm kan beynime hücum ediyordu. Ellerim ayaklarım buz kesmişken suratım alevler içerisindeydi. Benimle aynı duyguları taşıyor olsa gerek Cenker'in porselen beyazlığındaki suratı haşlanmış domates gibi görünüyordu. Sessizliği bozan sesler ise Giray ve Burak'ın gülmeleri olmuştu.

"Teyzeciğim ne yaptın sen? Ne erkek arkadaşı, bu çocukla Damla mı?" Gülmeye devam etti ikili. Sultan da suratı darma duman halde onlara katılıp gülmeye başladı. Bizim komşu kızları da yavaş yavaş kıkırdamaya başladılar.

"Damla'nın bir gün, herhangi bir zaman diliminde, erkek arkadaşı olacaksa, bu büyük ihtimalle ben olurum, o da evde kalmasın diye," derken Giray'a 'Yaaa, öyle mi?' bakışı fırlattım en okkalısından. Göz kırpıp Hatice Teyzeye gülümsemeye devam etti. Hatice Teyze ikna olmuş gibiydi. Cenker'in suratını bıraktı. Burak yavaşça fısıldadı kulağına: 'Domates oldun abicim,' diye. Cenker'in tepkisi ise kısaydı. 'Kadın suratımı çekiştiriyordu, Burak.'

Bizimkilerden ayrıldıktan sonra en üst kata çıktık. En üst katta oyun salonları, yemek mekanları, D&R, oyuncakçılar ve sinema salonları vardı. Bir de sigara içenler için açık hava sefası çekebilecekleri bir teras. Üst kat tahmin edilebileceği gibi oldukça kalabalıktı. Burger'ın önünde uzunca bir kuyruk vardı. Crackers'ın içi dolup taşıyordu, öyle ki bazıları tabaklarıyla katın ortasındaki rastgele masaları kapmıştı. D&R'da imza günü vardı sanırım ya da yüzyılın indirimi. Hiç olmadığı kadar kalabalıktı. Arkama döndüğümde Cenker yoktu.

"Cenker nerede?"

"Ne oldu, erkek arkadaşının yokluğuna dayanamadın mı?" diye dalga geçti benimle Giray. Karnına bir yumruk geçirdim. İki büklüm oldu.

"Bu gerekli miydi meleğim? Acıttın."

"Dalga geçmen gerekir miydi? Acıttın." Sırtını dikleştirip sarıldı bana. Başımın üstüne de bir öpücük kondurdu. Bu onun özür dileme şekliydi. "Biletleri almaya gitti. Thor'a gideceğiz bugün."

"Sinemaya mı gidecektin yani? Neden?" diye sordum. Bunca olaydan sonra normal bir gün geçirebileceğimi hiç sanmıyordum. Bu kadar kalabalık bir mekanda bulunmak iyi gelmişti tabii, o ayrı dava. Ayrıca Thor'a gitmek benim hayalimdi bunlar nereden biliyordu ki bunu? Bir soru daha soracakken Cenker gelip elime tutuşturdu biletleri. Öğleden sonra üçte başlayacaktı film. Eee, o arada biz ne yapacaktık?

Erkekler PopEye'dan birer Kova şipariş ettiler. Sultan diyet kola aldı, ben de Burger'dan bir BigKing Extra söyledim. Sırada beklerken Cenker yanıma geldi, biraz muhabbet ettik. Biz muhabbet ederken kasiyer önümdeki tepsiye büyük boy patates kızartması koydu. Biz de Cenker'le atıştırmaya başladık, o bir yandan ben bir yandan. Sonra arkadan bir çocuk gelip tepsiyi aldı ve gitti. Biz de öyle bakakaldık. Cenker beni sırada yalnız bırakıp oturmaya gitti. Sipariş ettiğim 'Big'King 'Extra', ufacık bir hamburgerdi. Dişimin kovuğuna bile gitmedi yani. Patates kızartmaları da olmasaydı aç kalacaktım. Sultan'la karşılıklı içiceklerimizi içerken erkeklerin 30'lu iki adet kovayı nasıl bitirdiklerini izledik. Kişi başına 20 tane düşmesine rağmen Cenker hırs yapmış ve 27 tane yemişti. Bizim aç aç onlara baktığımızı gördüklerindeyse o kadar eğlenmişlerdi ki bizimle dala geçmeye başladılar. Ben tavuk yiyemiyorum. Genetik bir yapı bu. Ağzıma sürmem. Burak her ne kadar teklif etse de yiyemedim yani tavuklarından. Giray ve Cenker de bunu fırsat bildi tabii. Cenker yavaş bir şekilde tavukla resmen ilişkiye giriyormuş gibi yiyordu kanatları, Giray da arkadan ses efekti veriyordu. Bildiğin reklam filmi çektiler saniyeler içerisinde. Yemekler bittiğinde içtiğim kola midemi yakmaya başlamıştı. Cenker de midesini tutuyordu. O kadar tavuğu ben yesem yerimden bile kalkamazdım mesela. Yine iyi kımıldıyordu.

"Hadi, gençler, Kar Treni'ne binelim," demez mi Burak. Koştur koştur Şamata'ya girdi bunlar. Ben de peşlerinden girdim tabii. Kar Treni dolu olduğundan on dakika boyunca Buz Hokeyi olnadık. Burak ve Cenker hep berabere kalıyorlardı ve nedense birbirlerini öldürecek kadar sert atışlar yapıyorlardı. Ama sonuç hep 0-0'dı. Sultan'ı sadece 5 kere yenmiştim. Diğer altısı o kazanmıştı. Giray ise beni ezip geçmişti. 23-0. Bir insanın her attığı girer mi ya?

Hokeyi bıraktıktan sonra Kar Treni'nin boşaldığını fark ettik. Ben daha önce hiç 5D bir araca girmediğimden tırsmadım değil hani. İçerisi kapkaranlıktı. Sadece loş bir ışık süzülüyordu içeriye, düz bir perdenin önüne konulmuş çift koltuklar görünüyordu bu ışıkta. Görevli her birimize içeri girerken siyah camlı birer gözlük verdi. Sultan tek başına sol tarafa oturmuştu. Ben de diğer taraftaki çiftliye geçip oturdum. Giray ve Burak da tam arkamdaki sıraya oturmuşlardı. Cenker bir bana bir de Sult'a baktıktan sonra bana kaymamı işaret etti ve yanıma oturdu.

"Midem tıka basa dolu, üzerine kusarsam acı bana," dedi kulağıma. Sadece güldüm. İçeriye sızan o loş ışık da kayboldu. Zifiri karanlıktaydık. "Daha önce buna hiç binmedim, küçük bir kız gibi çığlık atarsam, sesin senden çıktığını söyler misin?" diye sordu bu kez. Gülmeye devam ettim. Oturduğumuz koltuk yavaşça havaya kalktı. Perdenin önünden bir uyarı yazısı geçti. 'Lütfen düşmemek için ön tarafınızda bulunan demir çubuğa tutunun.' Koltuğun önündeki soğuk demiri tuttum sıkıca. Bu sefer de Cenker güldü.

"Tutmana gerek yok. Düşmezsin ya," dedi karanlığın içinden. Bir başlama sesi duyuldu önce. Sonrada perdeye bir hız treni yansıdı. Hız trenindeki bendim. Yani sadece tuttuğum demiri görebiliyordum. Deneme amaçlı demiri bıraktım. Evet, görüntü bir yanılsama değildi. Demiri tutan el benimkiydi. Birden buz gibi bir soğuk esti. Sağa sola sallanmaya başladık. Salıncak gıcırtısı gibi sesler gelmeye başladı. Öne arkaya gidip geldik bir süre. Tam Burak esnerken öne doğru hızla düşmeye başladık. Aşağıya düşerken esen rüzgar yüzünden saçım başım birbirine girdi. Demiri tekrar tutmayı unuttuğumu o an fark ettim. Ne zaman demire elimi uzatsam raydan çıkıyor veya deli gibi dönüyorduk. Elimi son kez uzattığımda yumuşak bir şeye denk geldim, soğuk demir değildi bu. Gerçi demir olmadığını anlamam için sıcaklığa gerek yoktu. Bir demir parçası kız gibi çığlık atmazdı. Cenker'in kolunu tutuyordum düşmemek için. Raylardan hızla düşerken kar yağmaya başladı. Soğuk biraz kırıldı. Ama bu sefer de suratıma kar taneleri düşüyordu. Kırık bir rayın altından geçerken başımı eğdiğimi fark ettim. Halbuki sadece bir simülasyondu bu. Gerçekten muhteşem gerçeklik ögelerine sahip bir simülasyon. Kolumda bir acı hissettiğimde Cenker'in bana yapıştığını anladım.

"Hadi ama, eğlenmene bak," dedim bağırarak. Arka fonda korkutucu bir cinayet müziği çalıyordu bangır bangır. Kolumu sıkmayı bıraktı. Acıyan kolumu onun koluna doladım. Ve bağırmaya başladım.

"I like it so hard!" Survivor'dan yaptığım bu alıntı hoşuna gitti sanırım. Bağırmayı kesip gülmeye başladı.

"Oh yeaaaaah!" diye bağırdı bu sefer.

"Captain, captain.. I don't see!"

"It's very delicious!"

Biz böyle bağırırken simülasyon sona erdi. Erdi ermesine ama biz bağırmaya devam ettik. Görevli bizzat gelip gözlükleri gözümüzden çıkardı ve bizi dışarı attı. Sultan tabii gülme krizine gidi görevli bizi atınca. Çıktığımızda filmin başlamasına on beş dakika kaldığını fark edip salona doğru koştumaya başladık. Salon 4'e girdiğimizde içerisi bomboştu. Sadece en arkada bir çift vardı. Biz ise ortalarda oturmayı tercih etmiştik. Giray, Burak ve Cenker geçmişti sola doğru. Cenker'in yanına Sultan geçti. Ben de grubun en sağında kaldım bu yüzden. 3D gözlüklerimizi takıp fotoğraf çekmeye başladık. Giray hepimizin gözlüklerini üst üste koyup kendisine taktı. En üstte de güneş gözlüğü vardı. Bu pozu çektikten sonra salonun ışıkları kapandı. Yerlerimize geçip önce reklamları ardından da filmi seyrettik. Aralarda konuşmadık bile. Sadece oturup müziğin keyfini çıkardık. Film çok güzeldi. Şahsen Chris'e aşık olmuş, kaslarına bitmiştim. Ki Sultan da benimle aynı görüşteydi kanımca. Ayrıca Loki'yi de çok sevimli bulduk biz. İkinci filmde onu görmeyi dört gözle bekliyoruz yani. Iron Man'in son filminde olan bir sahne Thor'da da vardı. Bu da Avengers'ın en geç iki sene içerisinde vizyona gireceğini gösteriyordu. Tüm o yakışıklıları bir arada görmek.. Ihm. Neyse. Film bitince Forum'un otopark çıkışından açık havaya çıktık. Tam otoparkın çıkışında Giray'ın ayağı kaydı ve bizim yakışıklı yere düştü. Thor'un arkadaşlarından Volstagg'ın bir sözünü söyledi hemen ayağa kalkıp : "Düşmek de bir taktiktir."

Ekşın istiyorum!!

Dışarıda korkunç bir fırtına vardı. Forum'un içerisi oldukça sıcak ve ferah olduğundan bunu fark edememiştik. Ayrıca saat de oldukça geç olmuştu. Sultan beni limana bırakacağını söyledi. Bu havada yalnız gitmemeliymişim falan filan. Forum'un önünde o yağmurda dolmuş beklemeye başladık ama nafile. Tek bir Meydan dolmuşu geçmedi. Biz de KTÜ dolmuşlarına çıkmaya karar verdik. İki kişinin zar zor sığacağı kaldırımda yürümeye başladık. En önde Cenker, arkasında Burak, ben Sultan ve Giray. Yürürken Burak'ın sürekli Cenker'in sırtına vurduğunu gördüm.

"Ne yapıyorsun Burak?" diye sorunca muzip muzip gülümsedi bana.

"Çok zevkli ya, sen de bir tane geçirsene, bir şey demiyor." Hırkamın kolunu yukarı çekip havanın sürtünme katsayısını da hesaplayarak Cenker'in bu güne kadar yapmış olduğu tüm odunluklar adına bir tane geçirdim sırtına. Çocuk öne doğru yalpaladı ama hemen kendini düzeltip yürümeye devam etti.

"Aaa.. Harbiden de bir şey olmuyormuş," dediğim an Cenker arkasını döndü. Suratında korkunç bir ifade vardı. Kötü adam kahkahası attı önce. Ben ona tip tip bakınca da,

"Önüme geç hesaplaşacağız," demez mi. Ağzım açık kaldı, yaklaşık bir iki dakika da kapatamadım. Cenker nadiren bu kadar ciddi olurdu ve nedense bu da o anlardan biriydi. Arkamda kalan Burak kıs kıs gülüyordu. Çok komikti tabii. Birazdan yerden cenazemi o kaldıracak haberi yok. Ben mümkün mertebede Cenker'in arkasından gitmeye çalışıyordum. O da inadına kaplumbağa hızında yürüyordu. Pislik. En sonunda Sultan dayanamayıp söylenmeye başladı.

"Gençler az hızlı gidin daa. Sırılsıklam olduk burada!" Bunun üzerine ben de bir besmele çekip Cenker'in koluna girdim ve hızla onu sürüklemeye başladım.

"Bakalım ilk hangimiz KTÜ'ye çıkacak, ha? Kaybedenin sırtına okkalı bir yumruk atılsın, tamam mı?" Cenker gaza gelince normalde on dakikaya çıkacağımız mesafeyi iki dakikada kat ettik. Önce Cenker çıktı kabul, ama zar zor berabere kaldığımıza ikna ettim onu. Kendimizi bir dolmuşa atıp Meydan'a geçtik. Oradan da limana geçtim ben. Sultan beni bırakacaktı ama kıyamadım kıza. Zaten annemin tabiriyle 'şarahna kesmişti' kız, bu soğukta onu daha fazla yürütemezdim.