EK BÖLÜM 3 (Ek bölümler Suijitsuna ağızından anlatılan bölümlerdir.) :OLESEA
Uyumak ile uyanıklık arasındaydım:hem koltukta hem de bir ameliyathane de..Prenses’im ameliyat oluyordu bu düşümde:yanında siyah saçlı bir kız vardı;bir şeyler oluyordu..Ardından üstüme sıcak bir şey dökülüyordu:gözlerimi açtığım gibi karşımda bana korkuyla bakan bir çocuk buldum,üstüm yanarken ağlamaklı gözlerinden yaşlar dökülüyordu..Ona kızacak dahi gücüm yok..Minik çocuk elindeki sıcak çayı dökmüştü üstüme..
Sesimi çıkarmadan bir peçete rica edip sıcak ve ıslak pantolonumu temizlemeye çalıştım.Ben bu işi yaparken gözlerim pencereye kaydı:İstanbul boğazının üstünden süzülüyorduk hızlıca:arabalar otobüsü geçmek adına kornalar çalarken şimdiden kafam şişmişti bile..
Evet..o gün aynı o şekilde olmuştu..Sıcak çay,vızır vızır kafa şişiren arabalar ve otogar..Ardından ev ve yatak..Üstünden uzun zaman geçti:2 sene kadar..Oluşan olaylar çerçevesinde bir dostum olarak gördüğüm bayan bana karşı duygularını itiraf etme durumunda kalınca ‘’unutturabilir belki’’ düşüncesiyle karşılık verdim:pişmanım..Ne beş sene önceki Misa’nın ne de şimdiki Misa’nın yerini biraz olsun tutabiliyordu:acı veriyordu sevgisiyle,dalga geçmeme sebep oluyor sadece..
Uzun zamandır kayıt olduğum bir animasyon forumunu 2 ay kadar ziyaret etmiyordum;tüm gece boyunca döndüğüm yatakta ne zaman tam uykuya dalacak olsam o bayan arayıp rahatsız ediyordu beni;sonunda telefonumu kapatma durumunda kaldım..Telefonu yavaşça sehpaya koyup soğuk parkeye ayaklarımı koydum:yandaki Cd çalara dokunup Linkin Park’ın With You parçasının çalmasını sağladım,parça bangır bangır çalarken ben de gidip kendime bir kahve yaptım:işe daha üç saat vardı.
Ardından da kahveyi elime alıp bilgisayara baktım:önüne oturdum hızlıca açılan bilgisayarımın internet simgesine tıklayıp Google’a ‘’Sailor Moon’’ yazdım:karşıma çıkan siteye girip üyelik adımı yazdım:Ole..şifremi de girince tamamdı işte..Sabahın altısı..Aylardır uğramadığım için bir sürü mesaj birikmiş:onlara cevap verirken sıcak kahvemi yudumluyordum:bu sırada zaman geçiyordu..Ardından da sohbete baktım..Kimse yok…derken benim gibi siyahlı yeni biri girdi:’’Misa’’ adında.Dikkatimi çekti:hemen özel mesaja tıklayıp ona mesaj attım:adı Misa olan her insanı merak ederdim:hem kardeşimin hem de unutmaya çalıştığım kişinin adıydı çünkü…
Kısa zamanda cevap geldi:ve o kızla çok iyi dost olduk..O adımı bile sormadan dertleşiyordu benimle:ben ona öğütler yağdırırken bile sıkılmadan dinliyordu:sonra…sonra da günün birinde bana ameliyat olduğunu söyledi..16 yaşındaki hangi kız ameliyat olurdu ki?İnanmadım:ancak bana ‘’o’’ resmi gönderdiğinde,o sandalye.o hırka.onun yarası ve ameliyat hatta düş sandığım astral gezintim...
Karşımdaki kişinin kim olduğunu anladığım günü hiç unutamam:hırkanın kime ait olduğunu sorduğumda bana çok az da olsa bilgi vermişti:beni unutmamıştı yani..beni şok eden bunlar değildi:beni şok eden şey:düşünce tarzı,yaptıkları ve planlarıydı..Hanry ile olacakları söylediğinde oturduğum sandalyeye gömülmüştüm adeta..
Ki o bayandan karşımdakinin Misa olduğunu öğrendiğimden kısa bir süre sonra ayrılmıştım.Tek düşündüğüm şey haksızlık olduğuydu:bu haksızlıktı bana göre..Neden onu unutmaya çalışırken karşıma çıkıvermişti?
Belki başaracaktım ve o bunu elimden hızlıca;bir fotoğrafla almıştı..Peki onu kandırmamın sonucu ne olacaktı?O beni sadece ‘’Ole Ağabey’’i bilirken ben onun içini dışını canice deşiyordum..
Bir işçinin yere düşürdüğü dosyalar dikkatimin toplanmasına sebep oldu.Karşımda duran tozlu masaya dokundum,uzun zamandır silinmeyen çalışma masamın üstünde kahve fincanlarının izleri duruyordu..Bürodaki sesler kafanızın şişmesine sebep olurdu,ben de önümdeki bilgisayardan hem işimi hallediyor hem de Misa’nın girmesini bekliyordum.Ben onu anlayabiliyordum:ancak önemli olan o beni anlayabiliyor muydu? Ona hep sormak istemişimdir:’’Beni anlayabilseydin,ben seni anlayabilseydim benimle gelmek ;çok fazla şey veremesem de sana:minik ama iki katı olan bir evim ile arabam olsa,ardından sabahın dokuz buçuğundan akşam altıya kadar çalıştığım ticaret şirketindeki işim..Seninle fazla ilgilenemeyecek olsam dahi:benimle yaşamak ister miydin Misa? ..
Sana benim aslında her zaman yanında olmayışından yakındığın Suijitsuna olduğumu itiraf etsem:ne olurdu Misa?...Bu kadar şeyden , bu kadar planlardan sonra sana güvenebilir miyim Misa?Hey Misa!

19.BÖLÜM:KÖTÜLÜK NEDİR SİZCE?
KİOKO
İş,ev,temizlik ve yemek..Buradaki yaşamım bu şekilde ilerliyordu.İş günümde düşündüğüm şeye de bakın:ki toplantının ortasındaydım..Misa’nın odasını toparlarken dolabında bulduğum merhem neyin nesiydi?Belki bu ilacı düştüğünde yaraladığı dizine sürmek için satın almıştı ve dolabındaki karışıklık nedeniyle orada unutmuştu?Garip olan bu değildi bile;garip olan yatağının altındaki günlüğünde gelecekten günlerin yazılı olduğu sayfalarda garip çizimler ve yazıların olmasıydı..Bugünü yaşarken geleceği yazmak mümkün müydü?,elimi çay fincanına koyup bir yudum aldıktan sonra projeksiyondan duvara yansıtılmış olan turizm planlarına,gezi gemilerine baktım:aklımdan geçen düşünceler karşımdaki konuşmaları duymamı engelliyordu;etrafa boş gözlerle bakarken kafama büyük bir saksı düştü:Hanry? Peki Chiris kimdi?Hani..hani o serseri grubunun başkanı ,Chiris miydi?Peki Misa Alice ile bunca yıldan sonra nasıl bu kadar iyi anlaşıyordu?Birden hatırladım:birkaç sene önce:Hanry ile sevgili olmaya başlamıştı;sonra da..sonra da Chiris ile birlikteydi:ona izin vermiştim ancak kendini koruması karşılığında..Neler oluyordu böyle?
Elimdeki çay bardağı sıkarken gözlerim şaşkınlıkla büyüdü;kalbime büyük bir ağrı girerken son gördüğüm şey üzerimde,birkaç adamın suratıma bakmasıydı..
…….
Gözlerimi acıyla açıp etrafa baktım:Andrew buradaydı..Andrew , Alice’in ablasıydı benim de en yakın arkadaşım hatta kardeşimdi:en azından herkes öyle biliyordu..Doktor başımda , elindeki kağıt yığınına bakarken ‘’hmm..hııımmmmm..’’ gibi garip garip sesler çıkarıyordu..Yakasındaki isme bakıp içimden tekrarladımr.Alexandrev Lovski..Yattığım yerden doğrulmaya çalışıp doktorun ilgisini üstüme çektim:
-Neler oluyor,bu serumlar falan gereksiz..Abartıyorsunuz.. dedim..Adam bana buz gibi gözleriyle dondurucu bir bakış attıktan sonra sesimi kesip öylece bekledim..Bir süre sonra son bir kağıdı daha imzalayıp :
-Bayan.. deyip durdu..Ben de gözlerimi devirip:
-Kioku..Kioku Yamashi.. dedim.Ama gözlüklerini düzeltip koluyla tuttuğu kağıtlarda göz gezdirirken devam etti:
-Bayan Yamashi..Günde kaç paket sigara içerisiniz?.. şaşkınlıkla doğrulup ellerime baktım,ardından da çekinerek kısık bir sesle:
-En fazla bir buçuk.. dedim.Adam bana dudak bükerek baktıktan sonra içeri yaşlı,kel bir doktor girdi:yaşının çok olduğu belli oluyordu suratından:geriye kalan bedeni ise 30’luk adamlara bin atardı..
Dr.Lovski’ye yaklaşıp tiksintiyle bakıp elinden belgeleri hızla çekti..Ardından karşıdaki tek kişilik masanın sandalyesini alıp yanıma koydu:ayakta kalan Dr.Lovski’ye ‘’çıkabilirsin..’’ bakışı atınca adam derin bir nefes alıp odadan çıktı..
Adam çıktıktan sonra benim suratıma ilgiyle bakan doktor öksürüp eline yakasına iliştirilmiş olan pilotlardan birini aldı.Kağıtlara buruşuk suratıyla bakarken tüm bu olanlara yabancı kalmanın karışıklığı içerisindeydim.Ben buradan kurtulma arzusuyla yanarken adam birden kafasını kaldırıp:
-Bayan Kioku Yamashi ben Hugh Swnford:akciğer hastalıkları profesör doktoruyum..Size açık konuşacağım:sigara sizin içinizi kurutmuş(bacak bacak üstüne attı,kağıtları dizlerinin üstüne koyup iki elini yana açıp beden dilini kullanmaya başladı) akciğerleriniz bitmiş..Kaç senedir sigara kullanıyorsunuz? , dedi sinirle ellerini dizinde tutarken..Elimi ağzıma götürüp kuru bir sesle:
-8 …8 senedir doktor..(birden dolu dolu gözlerle doktora bakıp konuştum) ama..ancak ben..(derin derin nefes almaya çalışırken göğsümün acıdığını hissediyordum..) çok içmiyordum..N..Nasıl olur? Diyebildim zorlukla..Adam bana hayal kırıklığına uğramış bir ifade ile bakıp :
-Günde bir paket sigara içen birinin,bir senede ciğerlerinde biriken katran kanser olmasına yeterli bir etmen..Siz demişsiniz ki:günde ‘’en fazla’’ bir buçuk paket içiyordum..8 sene ile karşılaştırın bir de..Bayan..size bunu nasıl söyleyeceğimi fazla kestiremesem de uzun lafın kısası:ciğerleriniz iyi durumda değil..Zamanınız az.. deyince beynimden vurulmuşa döndüm..Ağlamaya başladım:hayat ne kadar da acımasızdı:kızımın büyüdüğünü göremeyecektim..Kollarımı yana koyup titrememeye gayret ederek sordum:
-Peki..ilaçlarla ne kadar yaşayabilirim..?En önemlisi ne kadar zamanım var? ..Doktor ayağa hızla kalkıp ellerini beline koydu,kıllı elindeki saate bakıp:
-Bu dakikadan itibaren 3 ayınız var bayan Kioku..Ki bu da sizin de tahmin ettiğiniz gibi vereceğim ilaçlarla ‘’anca’’ olan bir zaman.. sözlerini bitirip kağıtları toparladı..Ardından da devam etti:
-İstediğinizde gidebilirsiniz..Zaman akıyor.. dedi acı bir gülümsemeyle ..Ağlamaya başlayacakken içeri Andrew girdi..Ayakta duramıyordu,kıpkırmızı kesilmişti ve nefes almak için kendini zorluyordu..Elime bağlı serumu yavaşça söküp kanın durması için yandaki ilaçlardan birini sürdükten sonra Andrew’e dönüp:
-Hazırlan eve gidiyoruz..Şu andan itibaren işi bırakıyorum..Misa ile olacağım..Ancak Misa’nın hiçbir şeyden haberi olmayacak..Beni anladın mı?,dediklerimi boş gözlerle onaylayan Andrew bana yardımcı olurken ağlıyordu…Kısa sürede evdeydik.Misa’da evdeydi..
MİSA
Onlar gittikten sonra Ayşe’nin yardımıyla ayağa kalktım,onunla beraber eve yürüdüm ve eve girdiğim gibi kendimi odama attım:odam derli topluydu..Anlaşılan annem odamı toplama zahmetine girişmişti..
Ağlarken Alice’e seslenip gelmesini rica ettim:dolaptan bana gereken araçları ve eşofmanımı verdikten sonra yaramın kanamasını durdurdum..Alice’de bu sırada kolunu temizliyordu,benim işim bittiğinde içeri girdi:ben de bu sırada üstümü giymiş ve yatakta uzanıyordum :koluna bakıp:
-Derin olmuş…Yaklaş..onu görünmez kılalım ki anlamasınlar.. Alice bana boş boş bakarken yatağın kenarına oturdu:kolunu tutup bacağımın üstüne koydum:mikropların ölmesi için güzelce temizledikten sonra hızlıca ve iz bırakmadan iyileşmesi için bulundurduğun ilaçları getirterek onları sürdüm: bantladıktan sonra küçük bir yaraymış gibi durdu.
Soğuk elimi yaranın üstüne koyup gülümsedim,gözlerine gözlerimi dikip:
-Neden yaptın?Neden kendine zarar verdin? Dedim sessizce..Suratımdaki çizgiler gülerken gözlerim koyuydu..Sıcacık elini elimin üstüne koyduktan sonra beni yatağın başlığına yaslayıp belime nazikçe sarıldı,göğsümün üstüne başını yaslayıp hıçkırarak:
-Merak ettim..acı nedir diye..Sen çekiyorsun:ben de çekmek istedim..Bir de..bir de ben bir şey anladım bugün..(ağlamaklı sesi iyice üzgünleşirken başını yasladığı göğsümden kaldırıp suratıma baktı)ben galiba..galiba karşı cinsten hoşlanamıyorum Misa..Ben galiba(omuzlarını silkip yanağıma bir öpücük kondurdu) senden hoşlanıyorum.. Yapma Misa..Onlar senin yaptıklarına değmiyorlar... gözlerim acıyla büyürken geçirdiğim şokun etkisinden kurtulma çabaları veriyordum..Alice benden hoşlanıyor:ben Suijitsuna’yı seviyorum ama Chiris ile beraberim..Ne kadar da karışık bir dünya bu böyle..derken kapı açıldı..
Alice hemen ilaçları kapıp yastığımın altına sokuştururken kapı açıldı:karşımızda ağlamaktan gözleri şişmiş olan annem ile teyzem duruyordu..Endişeyle doğrulup ikisine baktım:
-Anne?! Teyze!? Ne oldu? , Alice’de bu soruları tekrarlayan bir surat ifadesiyle bakıyordu.Annem bana yaklaşıp sıkıca sarıldı:ardından da ağlayan sesiyle:
-Önemli bir şey olduğu yok Misa..İkiniz de içeri gelin:sizinle konuşacaklarım var.. onlar içeri giderken ben bugün daha ne kadar garip ve ürkütücü olabilirdi diye düşünüyordum..Salona girdik:gri duvarın altında ortaya kendini daha bir farklı çıkaran kırmızılı-siyahlı koltuğa oturduktan sonra Alice’in elini tutup yanıma oturmasını sağladım:yanaklarım kıpkırmızıydı:acaba bir şey mi öğrenmişlerdi?
Annem karşıdaki koltukta otururken onu hiç bu kadar çaresiz görmediğimi düşünüyordum..Arkasına yaslanan annem elini ona hediye ettiğim ying-yang(denge işareti) kolyesine götürüp:
-Misa ben bu günden sonra işime ara veriyorum..Evde seninle olmak,seninle daha fazla birlikte olmak istiyorum:tabii isterse Alice ile de.., birden kasılmış olan tüm kaslarımın gevşediğini hissettim,Alice’in tuttuğum elini bırakıp kollarımı bağladım,kaşımı havaya kaldırıp:
-Beni çok korkuttun anne..Çok ciddi bir şey var sandım..Ne güze işte:seninle aylardır bir kere bile sinemaya gidemiyorduk:artık istediğimizde gideriz..Gideriz de..Para? dedim şüpheyle..Birden üzgün suratında ilginç bir ifade belirdi:kahkaha attıktan sonra elinin tersiyle gözyaşını silip:
-Biliyorsun biraz birikmişim var..Hem senin bu yaşta para durumunu düşünmen çok güzel bir şey Misa.. çok duygulandım.Ayağa zorlukla kalkmaya çalışırken Alice kalkamadığımı anlayıp hemen bir şey yokmuş gibi elimi tutup kaldırdı..bu durumu ilginç bulan anneme yaklaşıp kollarımı boynuna dayadım,ona sımsıkı sarıldıktan sonra öpücük yağmuruna tuttum..
Bir haftadan beri annem evdeydi..Kendimi iyileşmiş hissettiğimde Alice’e hazırlanmasını söyledim:annem de dışarı çıkmamı istiyordu:o eve geldiğinden beri hiç dışarı çıkmadığından yakınıyordu bir yandan..Isınan havalar kısa şortumu giymeme olanak sağlarken üstüme bol bir ceket geçirdim.Hazırlanıp dışarı çıktığımda bakkalın oradaki spor aletlerinde Chiris ile birkaç dostunun durduğunu gördüm.Beni görünce bakışları değişen Chiris , Alice’i umursamadan yanıma yaklaşıp hiçbir şey olmamış gibi gülümsedikten sonra:
-Motorum tamirden döndü..Seneler önce paramparça olmuştu da daha yeni çıkarabildim onu..Gezmeye gelmek ister misin? Derken beni çoktan kolumdan tutup kırmızılı motorun önüne sürüklemişti bile..Alice’e bakıp Chiris’in arkasına bindim..Hayatımda ilk defa motora biniyordum:gelen geçen bana bakarken ben heyecandan titriyordum..Chiris’e sıkıca tutunduktan sonra motorun kulak yırtan sesi geldi:ve birden kendimi yokuştan çoktan inmiş çoktan ana yola saatte 120 km hızla giden bir motorun üstünde buldum..Chiris’in tuttuğum tişörtünü daha da sıkı tutup kulağına uzandım:
-Çok hızlı sürüyorsun..Kaza yapacağız! , Chiris bana bakmadan bağırdı:
-Korkuyor musun?! Başımı gökyüzüne kaldırıp bağırdım:
-Hayır..Sadece başıma dert açacaksın..sonra..(içimden devam ettirdim bu cümleyi:Suijitsuna’ya ne derdim?Beni görmeye gelirse ona ne cevap verirdim?) gözlerimi kapadım:bedenim titremeye başladı:gözümü açtığımda karanlıktı,iki tane küçük çocuk yolun ortasındaydı:başımı sola çevirince çocuklara ve motora korkuyla bakan , elinde ise bir kitap olan kızı gördüm:kız elindeki kitap hemen yere fırlatıp yolun ortasına koştu:çocukları hızla ittirip düştü:ve biz..biz o kızın bacakları üstünden geçtik..Kızın gözleri,çektiği acıyı gözler önüne seriyordu..
Chiris’e baktım:tişörtü farklıydı:siyahtı..Kafasında şimdiki gibi kask yoktu..Chiris’in yaptığı tek şey kıza öylece anlamsızca bakıp yoluna devam etmek oldu..Dudaklarım kilitlenirken bir bağırış duydum:
-Misa!şimdi nasıl:130 da gidiyoruz?
Gözlerim yaşlarla doldu..Chiris’in kulağına yaklaşıp:
-Beni mahalleye götür! Eve gitmek istiyorum..Hemen!! dedim kızgınlıkla..O benim korktuğumu sanıp zevkle gülerken ben az önce gördüklerimi değerlendirmeye çalışıyordum..Mahalleye vardığımızda Alice’in suratı kızgınlıkla bakıyordu..
Motordan indiğim gibi Chiris’e dönüp:
-Korkmadım..sadece bir düş gördüm ve etkilendim..Bir kızın bacaklarının üstünden geçtiğimizi gördüm..Akşamdı..Onun için mahalleye dönmek istedim.. dediğimde Chiris’in suratı morardı:yutkundu..
Onun bu yaptıkları bir konuda suçlu olduğunu gösterirdi..Başımı Alice’e çevirip:
-Alice…sanırım eve gitmek istiyorum:bana kırılmazsan eve dönsek olur mu? Dedim sevgi dolu bir ses tonuyla..Alice hemen elimi sıkıca tutup eve sürüklerken beni ben de motora bakıyordum..
Eve girince annem bana şaşkınlıkla baktı:
-Ne oldu Misa,en fazla 15 dakikadır dışarıdaydın? Elimi enseme götürüp soğukluğu hissettim:başım ağrıdı ayrıca sen evdesin ve canım sıkkın..Evde olmak en iyisi.. deyip bilgisayarın tuşuna bastım..sandalyede otururken Alice bize kahve yapmıştı,masanın kenarına koyup odama geçti..Ben de iki dakika girip geleceğimi belirttim..
Foruma girip özel mesajlara tıkladım:gönderilene:Ole yazdıktan sonra konuya:planın bir kısmı dedikten sonra bugün yaşadıklarımı ve bundan sonraki bir ay içerisinde ne planladığımı yazdım..Gönder tuşuna basarken bunu yapıp yapmama konusunda tedirgindim..O kadar sessizdi ki..Annem bir anda ‘’Misa!’’ deyince göndere bastım ve mesaj gitti göndermeyeceğim olsa dahi..Suratımı buruşturup anneme baktım:ona belli etmemeye çalışarak:
-Efendim anneciğim.. dedim..Annem de:
-Alice seni bekliyor..kalk da arkadaşının yanına git.. deyince sıcaklayan suratımı hissederek forumu kapadım..Annemi öpüp odama geçtim..
1 HAFTA SONRA..
Bir hafta..tam bir haftadır hiçbir şey yazmıyordu bana..Mesajımı okumuştu , giriyordu ancak cevap yazmıyordu..Ben de kendimi zorlayarak ona cevap yazmamaya çalışıyordum..Mutfaktaydım:Alice’de bilgisayarın başındaydı..Elime kraker alıp yemeğe başladım:su kaynarken uzun fincanlara nescafe’nin üçü bir arada kahvesini boşaltıyordum..Boşalttığım paketleri çöpe attıktan sonra Alice’in kızgın sesini duydum:
-Misa!Forum mu ne oradan biri mesaj atmış! Bunu söylerken uzatarak konuştuğu için iyice heyecan yapmama neden olmuştu..Hemen krakeri bırakıp odaya koşturdum:Alice’e bakıp:
-Sen suya bak.. dedim..O kalkarken onun sayfasını indirip(ki bizim birlikte olduğumuz fotoğraflara bakıyordu) mesaja tıkladım..
Gözlerim bir anda büyüdü:Misa..Ben bu akşam biniyorum,konuşmak istediğim şeyler var seninle..Beni otogardan alır mısın?


baya uzun oldu:D iyi okumalar..