Yarın Yeni Bölüm Gelecek !!!

22.Bölüm:Bedendeki Kalıcı İzler
Önceki bölümün sonu:
Sonunda bulduğum çıkış kapısına hızla yönelip Misa’yı tek kolumla tutarken kilidi açtım,ardından da kapının kulpuna dokundum..
Hızlıca bastırıp açtığımda karşımda:elindeki evin anahtarıyla bana bakan Misa’nın annesini gördüm..Karşımdaki kadının sorgulayan bakışları,benim kızgın bakışlarımla buluşuyordu..
Şimdi ne olacaktı??
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Suijitsuna Misa’nın kolunu göstermemeye dikkat ederken sesini zorlayarak:
-Öhhööm!!Şey..Bayanın sesini duyunca kırık balkon camını gördüm;İçeri daldım..Bayanı da baygın görünce..kucakladım..ancak..içeri giren kişi:gitmiş sanırsam..dedim.Kadının elindeki anahtar düşerken Suijitsuna Misa’yı şaşkın bakışlar arasında binadan çıkarıyordu..
Hızlı adımlarla taksiye bindi,taksici ona anlayamayan gözlerle bakarken titreyen elleriyle Misa’nın saçını okşuyordu:birden acı dolu gözlerini şoföre çevirip:
-Merkezdeki otele lütfen..Hızlıca!!
Misa’nın annesi Kioko bir anda kızını hayatından sadece iki kere gördüğü bir adamın kolları arasında görünce büyük bir şok geçirdi:acaba Misa’ya bir şey olacağını bildiği için mi hızlı sürdürtmüştü taksi şoförüne?..Peki Misa’ya ne olmuştu? Kioko bunları düşünürken düşünceleri arttı,arttı ve arttı..Sonra da:kendini binanın çamurlu mermerinde hissetti;Alice ve Andrew ,Kioko’nun başında onun duyamadığı şeyleri söylerken sadece kalbinin atışını duyuyordu..
Sonra yavaşladı;gözleri kapanırken kulaklarında her şeye rağmen o tanımadığı adamın cümleleri yankılanıyordu..’’Kimdi o??’’sorusunu defalarca soran beyni çılgınlar gibi onu yaşama bağlamaya çabalıyordu..Ve:
-Kioko..Kioko!!KİOKO!! diyen iki ince bayan sesi;büyük binada yankı yapıyordu.
Kioko bayıldıktan sonra Andrew Alice’in yardımlarıyla can dostunu salondaki koltuğa yatırmayı başardı.Kioko uyurken Andrew pencerenin kırıklarını,Misa’nın yatağını inceleme vakti buldu:gördüğü kan onu iyice korkutuyordu..
Kioko gözlerini açtığında olayın üstünden en fazla bir saat geçmişti.Hemen ağrıyan göğüs kafesini umursamadan kalkıp,öksürükler içerisinde Misa’nın odasına,duvarlardan yardım alarak gitti,yatağın altına eğilip kızının ısırılmış elma şeklinde olan kutusu içindeki özel günlüğünü aldı.Andrew ile Alice onu şaşkınlıklarla izlerken Kioko içeri hışımla daldı;elindeki günlüğü öksürükler içinde Alice’ fırlatıp:
-Açıkla!!Hemen.Hem de her şeyi..!! dediğinde Alice’in suratı beyazdan mora,mordan kırmızıya renk değiştiriyordu adeta..Kasılmış olan bedeni ile titremesini artık durduramayan Alice yavaşça önündeki günlüğe uzandı yutkunurken;eline aldı ve gözlerinden yaşlar akarken sayfaları şokla çevirdi;Kioko bu gecenin tarihinde durmasını söyledi:bu gece hakkında hiçbir şey yazmıyordu…
Alice sayfayı çevirdi:sonra da:
-As..Aslında..ben tümünü okudum..(gözlerini Kioko’unun gözlerinden kaçırarak)Misa:buradan kaçacak ve seni yarı yolda bırakacak,senden nefret ediyor..Chiris denen o kabadayıya aşık olmuş..Tanımadığı kişilerle konuşuyor;okumaktan da nefret ediyor:gittiği oyunculuk okulundan da..Burada kaçış planı yazıyor Kioko teyze..diyerek cümlelerini tamamlamışken kaçırdığı gözleri titreyen elleriyle,ardından elleri de günlüğe dokundu..Kioko ‘’hayır..’’anlamında başını inanamayan bir ifade ile sallarken gözlerinden acısının ıslaklığı akıyordu;minik öksürükler büyüklerine büründü..
Ambulans çağırıldı ve Kioko acilen hastaneye kaldırıldı…Direk yoğun bakıma alınan Kioko’nun doktoru Hugh Swnford hastasına bir makineymiş gibi,hiçbir şey olmamış gibi bakıyordu..Bundan rahatsızlık duyan Andrew’in,Misa’ya olan nefret: içinde karadelik gibi büyüyordu,Alice’in elindeki Misa’nın günlüğünü kapıp dünün tarihini açtı:oradaki numarayı inceleyip:
-Kaçtığın kişinin numarası bu değil mi?Onunla bu ince ayrıntılı planlardan yaptın ve onu arayıp seni almasını söyledin..Ancak korktun ve kapıyı açmadın:pencereden girdi;üstüne geldi..Ona karşı koydun;ya yaralandın ya da..deyip hışınla numarayı çevirdi…
2 saattir ,otel doktorlarının yaptıkları müdahaleye rağmen uyanmadı Misa..Suijitsuna onu kurtarabildiği için mutluydu:ancak uyanmıyordu bir türlü;onu omuzlarından tutup:
-Uyan Misa!!diye sarsmayı ne de çok istiyordu şuan..Odadaki ölü sessizliği telefonunun melodisi bozarken telefonu kaptı:tanımadığı bir numaraydı..Misa’nın duymaması için banyoya çekilip açtı:
-Efendim??
-Sen de kim oluyorsun?O küçük oyununuz işe yaradı mı bayım?Misa’ya ver hemen!!
-Asıl siz kim oluyorsunuz?!Misa baygın!!Ne oyunu,neyden bahsediyorsunuz siz BEE?!! Karşısındaki kadının bana ses vermesini beklerken:kadının :’’Hayır…Hayır!!Kioko!!Ölemezsin!!’’diyen çığlığı ;kulağı parçalayan o :’’biiiiiipp..!!’’sesi geliyordu..Kafasına sanki kocaman bir saksı düşmüştü:
-Misa’nın teyzesi..Kioko..öldü mü??Bayan Kioko öldü mü!!???
Suijitsuna çıldırmış bir şekilde banyoda dolanırken kapı açıldı:hızla arkasını dönerken:gözleri acılı Misa’nın gözleri ile buluştu:
-Suijitsuna..dedi titreyen bedenin önünce yumruk yaptığı elleri,eğdiği başıyla…annem öldü mü yoksa??
Suijitsuna elindeki telefonu düşürüp hemen ona sarıldı:çığlık atarak ağlamaya başlamıştı Prensesi..
MİSA
Minik rüyalar görürüz hepimiz..Hani hep isteriz olmasını:ve bazen..Bazen oluverir..Ancak her şeyin bazı bedelleri vardır;uyandığınız odanın tanıdık olmaması , başka bir yerden gelen bağıran bir erkeğin sesi gibi..Bir dakika!!Suijitsuna?!
Hemen kanlı elbisemle ayağa kalkıp koluma baktım:bantlıydı..Sesin geldiği yere doğru yaklaştım:
-Asıl siz kim oluyorsunuz?!Misa baygın!!Ne oyunu,neyden bahsediyorsunuz siz BEE?!! Dedi..Sanki bir şeyler duyuyormuş gibi suskundu ..Ardından:
-Misa’nın teyzesi..Kioko..öldü mü??Bayan Kioko öldü mü!!??? Hı? Başımın içine bir şey oluyordu sanki..Gözlerim çıkar ararken kolum kulpa dokundu:bastırdı ve kapıyı açtı..Karşımdaki adam birden şaşkınlıkla arkasını dönüp bana baktı:ellerim önde birleşmiş yumrukken bedenim titriyordu:büyük bir güç boşalması ile boşluk yayılırken başımdan ayağıma kadar, sessizce sordum:
-Suijitsuna…Annem öldü mü yoksa? Sessizlik..Ağlamak gibi bir güçsüzlüğe kapıldım:telefonun yere düşme sesi,ardından Suijitsuna’nın beni saran kolları..Çığlıklar içinde kurtulmaya çalışırken beynimin ne emir verdiğini duyamıyordum..Suijitsuna her defasından daha da sıkı tutuyordu beni..Tüm gücümle ona vururken beni kendine çekip sarılıyordu;sonunda güçsüz kaldığımda ona karşı koymadan öylece bekledim..Pili bitmiş oyuncaktan farksızdım.
Gözlerimden yaşlar akarken beni kucaklayan kolları yatakla buluşturdu,arkamdan sımsıkı sarılırken başımın arkası çok acıyordu,ağlayan gözlerim ıslanmayı ısrarla sürdürürken zaman geçiyordu..Annem ..Benim biricik annem öldü..Nasıl olurdu??
O günden öğrendiğim çok şey var:boşluğun ne manaya geldiğini öğrenmiştim..’’Bir insan aslında ne zaman yalnızdır?’’:sorusunun cevabını öğrenmiştim..Ve..Beninki gibi bir annenin değerini..Ben ölmek isterken anneciğim ölmüştü..Ama o güçlüydü..
Ağlarken birden durdum:arkamı dönüp Suijitsuna’ya:
-Ben biliyorum..korkutmak için yapıyorlar:annem..annem bana söz vermişti:uyanacağını biliyorum.Uyanacak değil mi? ona doğrulamasını bekleyen bakışlar atarken gözlerimiz birleşiyordu:gözleri kıpkırmızıydı..Sessizce inledim:’’Suijitsuna..değil m..i?’’Gözlerim doldu:hızla ona sarıldım:ikimiz de ağlıyorduk..
İlk defa o zaman nefret etmiştim kendimden:’’nefret nedir?’’ sorusunun cevabını yani..Bana ait olanı da tabii..Suijitsuna bana aitti..
Bir zaman sonra acının verdiği yük,göz yaşının verdiği ağrı ile Suijitsuna’nın kolları arasında uykuya daldığımı hissettim.
Saatler sonra ;tekrar büyük bir baş ağrısıyla uyandığımda karşımda Alice duruyordu,Suijitsuna siyah bir takım giymişti üstüne:iki koca bavul vardı odanın ortasında:elinde de iki bilet..
Alice’e şokla bakarken doğruldum:
-Ne zaman buraya geldim ben??Suijitsuna,Alice..Çok kötü bir rüya gördüm:annem..dediğimde başımı öne eğip elbiseme baktım ve devam ettim:annem ölmüştü…Başımı kaldırdığımda Suijitsuna bana yaklaşıp:
-Prenses ..Sana ağlama demeyeceğim ancak iyi olmanı istiyorum:her şekilde yanında olacağım..Ancak bayan Kioko Japonya’da gömülmek istemiş..Gece yarısına bilet aldım:teyzen,ben ve sen gidiyoruz..Alice’den birkaç parça bir şey getirmesini istedim..Üstünü değiştirmene yardımcı olacaktır sanırım;hava karardı;ben de bu sırada otelden çıkışımı yapacağım..Her şey hazır..Naaşı Tokyo’da karşılayacağız..Ne zaman döneceğimiz belli olmaz:okulunu dondurmasını rica ettim bir dostumdan:İstanbul’dan her şeyi halledecek..o hala konuşuyordu..Ama ben duymuyordum:bir süre sonra gözlerimden yaşlar akmaya devam ederken Alice bana yaklaştı;Suijitsuna ise kapıdan dışarı çıkmak üzereydi..
Alice bana dokununca elbisemi çekiştirip:
-DOKUNMA BANA!! Ben hallederim..ağlarken titreyen sesimle bağırmam Suijitsuna’nın kapının eşiğinden dönmesine sebep olmuştu..Alice’e yaklaşıp:
-Tamam…Ben halederim,sen masanın üstündeki(masayı işaret ediyordu bu sırada) evrakları al ve resepsiyona in:odamın numarasını ve çıkış yapacağımı söyle..dedi..Olduğum yerde bir öne bir arkaya sallanırken Alice hızla evrakları kapıp elindeki çantayı Suijitsuna’ya verdi ve odadan ayrıldı..
Suijitsuna banyoya gidip muslukla bir şeyler yaptıktan sonra ellerinde ıslak havlularla döndü:onları yatağın kenarına koyarken dikkatle beni izliyordu,hala sallanan bana elini uzattı:tepki vermeyince bana yaklaşıp elbisemin fermuarını açtı:üstümdeki elbiseden bedenime geçen kanı silmeye başlarken beni hala inceliyordu..Birden başını kaldırıp:
-Kendine zarar verirken ne düşünüyordun ki?Ölebilirdin..Seni kaybetseydim..diyip durdu:ağlamayı kesen bana bakıp elini yanağıma koydu:üstümde hiçbir şeyin olmamasını umursamadan sıkıca sarıldım ona,bu kadar acı çekerken bile yanımdaydı..Bilirsiniz:canınız yandığında düşünceleriniz kilitleniverir;Alice her şekilde canımı yakan kişiydi:günlüğümdeki Ole ağabeyimin kalacağı otelin aslında Suijitsuna’nın kalacağı yer olduğunu anlamak çok zorlamamış olsa gerekti..Ben bunları düşünürken bir put gibi duruyordum:sadece izliyordum:beynimden gelen ağrıya karşı durmaya çalışırken dahi hareket etme isteği duymuyordum.
Suijitsuna üstümü sildikten sonra kuruladı ve giyinmeme yardımcı olmaya başladı:siyah kilotlu çoraplarımı giyerken ;uzun kollu ,boğazlı siyah ve fırfırlı elbisemi çantadan çıkarttı ve fermuar yerini aramaya koyuldu,çorabımı giymeyi tamamlayıp başımı ona çevirdim:
-Düğmelerini açmayı dene..dedim siyah atletime uzanırken..Atletimi de giydikten sonra elbisenin düğmeleri bulup açmış bir şekilde yaklaştı ; başımdan geçirdi..Düğmeleri kapatırken içeri Alice girdi.
Suijitsuna yaptığı işle ilgilenirken Alice’e başını çevirdi:
-Bir iki yardımcıdan hazırlattığım bu bavulları arabaya yerleştirmelerini söyle lütfen..dedi:onu odada istemediğimi biliyordu..Alice dişlerini sıkıp odadan ayrıldığında Suijitsuna hala onun kapıyı kapatmasını bekliyordu:Alice kapıyı kapayınca da bana dönüp düğmeleri iliklemeyi tamamladı:suratımı da insan görünümüne soktuktan sonra(ki gözlerimin altı şişti ve gözlerim kan çanağıydı.) saçlarımı düzeltmek için paketinden yeni çıkarttığı bir fırçayla arkama geçti:yavaşça saçlarımı tarayıp kendince topladıktan sonra son hazırlıkları yapıp odadan çıktık:biz çıkarken içeri bavulları taşıyacak olan yardımcılar giriyorlardı:Suijitsuna elini belime koyup yürümemde yardımcı oluyordu:tıpkı o günkü gibi..O kıvılcımları bu şekilde hissetmek acınasıydı..Çünkü o beni o an sahiplenmişti ve ben çok geç fark etmiştim..Çünkü benim tek gerçeğimdi..
Koridorda yürürken yanımızdan geçen yardımcıların fısıltıları geldi durmuş beynime:
-O kanlı elbise de neyin nesi?Kandan geçilmiyor oda..! diye fısıldarken diğeri girdi söze:
-Kıza ne yaptı kim bilir..Boşver duyacak şimdi!Bavulları öküz ölüsü gibi:hemen kurtulalım şunlardan..
Suijitsuna’nın yanağındaki kasın seğirdiğini fark ettim:kızmış olmalıydı..Asansör,araba..karanlık yollar ve gürültülü havaalanı..İç hatların önünde bekleyen Andrew teyzeyi görünce ülkeme üç kişi gideceğimizi anımsadım.Sesimi çıkarmadan kontrollerden geçerken o kadın bana nefret dolu gözlerle bakıyordu..Suijitsuna birilerine bavulları almasını söyledikten sonra şoföre parasını verip geldi:
-Adınız Andrew’dı sanırım..Buradan İstanbul’a ve oradan da Tokyo’ya uçacağız..Bu kadar kısa sürede ancak aktarmalı bulabildim..Acele edelim lütfen.dedikten sonra elini tekrar belime koyup bana yardımcı oldu.
45 dakikalık İzmir-İstanbul uçuşunun ardından dış hatlara geçtik.İki saat roterli uçağımıza bindiğimizde Andrew teyzenin daha önce hiç uçağa binmediğini anımsadım:11 saat boyunca havada olmak ona ne gibi duygular yaşatacaktı kim bilir..Peki annemin naaşı nasıl gelecekti?Nereden alacaktım onun tabutunu?
Bunları düşünürken Suijitsuna bana sıkıca sarılıp:
-Şişşt..sakin ol..Her şey yoluna girecek..diye fısıldıyordu başımı okşarken;Andrew teyze iki koltuk ilerideydi:fazla görünmüyordu ama ağladığı belliydi..
12 saat sonra
Gözyaşı dolu bir yolculuktan sonra direk annemi gömmeye gelmiştik ..Tokyo’da Tamareien Mezarlığındaydık şimdi:(Japonya’da mezarlık ile ilgili araştırma yaptım ancak hiçbir bilgi edinemedim..Onun için bir yerden alıntı yaptığım ad ile devam edeceğim.)..Teyzem bana bir pislikmişim gibi bakarken Suijitsuna’nın her şeyi önceden ayarlamış olması yüreğime su serpmişti..
Annem gömüldükten sonra beni annemin karar toprak altındaki bedeni ile baş başa bıraktılar..Mezar taşına bakıp hıçkırarak ağlamaya başladım tekrardan..Toprağa dokunup bir avuç aldım:
-Anne..Duyuyor musun beni??Ne oldu sana:hadi kalk..Kız bana!!Bağır çağır,ceza ver!!Ama..ama..sadece..kalk..Tek istediğim oradan kalkman..Toprak yakışmadı anne..Biliyorum..Çok kırdım seni..ama bilirsin işte:yalnızlığı kaldıramıyorum:yanımda ol anne..(birden duraksadım:mezarın önünde diz çöküp toprağı yumruklamaya başladım) ANNE!!Uyansana!!Söz veriyorum iyi bir kız olacağım..Gerçekten..
Başımı uzakta ağlayan Suijitsuna’ya çevirip:
-Hey Suijitsuna…!Söyle uyansın..Seni dinler belki..(başımı birden teyzeme çevirdim)teyze..neden bana öyle bakıyorsun??Ne yaptım ben!!?Benim yaptığım neyden dolayı öldü de nefret ediyorsun benden!!?.(başımı mezara çevirip alnımı toprağa yasladım)Neden anne??Bak..buradayım işte..Anne!İnsanlar sen olmayınca nefret ediyor benden..Sensiz olmaz..
Öylece durup sayıklarken aynı cümleleri Andrew ile Suijitsuna yaklaştı:Suijitsuna beni ayağa kaldırmaya çalışırken :
-Bırak!! Deyip tekrar diz çöktüm annemin mezarı önünde..Devam ettim sonra da:
-Yanılıyorsunuz ki…O uyanacak..Biliyorum..O çok güçlüdür.. Bir anda bandajlardan tutulup ayağa kaldırıldım teyzem tarafından:
-Yeter!!Seni yalancı,seni serseri,pislik kız!!Annen senin yüzünden öldü:günlüğüne yazdığın o plan saçmalığı yüzünden:Alice her şeyi anlattı:kimle kaçacağını:her şeyi!!Annen akciğer kanseriydi seni gerizekalı!!Yaptıklarına dayanamadı!! (Bandajlı kolumu tutan eli ,sesi titremeye başladı) Sen bundan sonra benim değerli Misa’m falan değilsin..Bu yanındaki adamla,(sesini alçaltmaya özen gösterip devam etti) her kimse artık,ne halt yiyorsan ye..Benim yanımda kalamazsın..!!
Tüm duyularım tıkanmıştı bir anda..Kolumu sarsıp bıraktıktan sonra dizlerimin üstüne düştüm..Beyaz bandaj kırmızıya boyanırken Suijitsuna beni arkadan sarıp ayağa kaldırdı:onun kolları arasında ayakta dururken teyzeme baktım..Ağlamayı kesmiştim:yaşadığım ŞOKlar büyüktü..
Demiştim size:’’Pişmanım..çünkü her plan tam anlamıyla işlemiyor.’’

DÜZENLENMİŞTİR..

sırf bunun için tatlı uykumu bölüp yataktan çıktım çıktığıma deydi bölüm gelmiş çok güzel bir bölümdü eline sağlık devam devam....

misa'nın yazdığı kadarını biliyorlar sadece ama yaşadıklarını bilmiyorlar...güzel bir bölümdü..devamını en kısa sürede yazarda , yayınlanır umarım..

1 aylık açığımı kapattım özlemişim yeni bölümünü hemen yayınla

23.BÖLÜM:YALNIZLAR DURAĞI
Tüm duyularım tıkanmıştı bir anda..Kolumu sarsıp bıraktıktan sonra dizlerimin üstüne düştüm..Beyaz bandaj kırmızıya boyanırken Suijitsuna beni arkadan sarıp ayağa kaldırdı:onun kolları arasında ayakta dururken teyzeme baktım..Ağlamayı kesmiştim:yaşadığım ŞOKlar büyüktü..
Demiştim size:’’Pişmanım..çünkü her plan tam anlamıyla işlemiyor.
……………………………………………………
http://www.youtube.com/watch?v=13AiCfS_Eks
Başımı sessizce Suijitsuna’ya çevirdim:sırtımda esen rüzgarın büyük soğukluğunu hissederken başımı bu sefer teyzeme çevirdiğimde şaşkın gözlerle bakakaldım:Suijitsuna teyzeme büyük bir tokat savurmuştu!
İki adım geri çekilip yumruklarını sıkarken:
-Sen..sen onun neler yaşadığını nerden bileceksin ki?Bugün geri dönmenizi istiyorum:Misa’yı da bir daha aramayacaksınız.Misa benimle kalacak..Şimdi izninizle, derken kadına yaklaşıp kolundan tuttuğu gibi çevirdiği ilk taksiyle havaalanına gönderdi onu.
3.ŞAHIZ
Andrew yaşadığı büyük şok ile havaalanına vardığı gibi bulduğu ilk uçağa atlayarak İstanbul’a uçuş yaptı.Alice hala o küçük ilçedeydi,11 saatlik iki uçuş,dostunun ölümü ve Misa’nın yanındaki o adamın ona tokat atması:bedensel ve ruhsal anlamda çöküntüler yaşarken dünyanın ne kadar berbat bir yer olduğunu düşünüyordu sadece.Bekliyordu..Bir saat sonraki yeni uçuşunu sabırla bekliyordu.
Neredeyse 24 saatten beri uyumuyor bir lokma dahil bir şey yemek istemiyordu:dostunun ölümünden beri aldığı alkol ve kafein ile ayakta duruyordu sadece:leş gibi alkol ve sigara kokarken kadınlığından utanç duyuyordu;suratındaki kırmızılık ise cabasıydı…


Bir süre sonra İzmir uçağının tekrar roter yaptığını öğrenince sinirle küfürler edip beşinci sigara paketini açmaya yeltendi sigara içilen bölüme doğru yürürken.Bulduğu ilk masaya yerleşti;üstündeki küllüğün tamamıyla kül ve sigara çöpüyle dolu olduğunu gördü:sinirle ayağa kalkıp yakındaki anlamsız çöpe küllüğü boşaltırken içinden ettiği küfürler yığını büyüklüğüne büyüklük katıyordu hızlıca.Yerine geçip oturdu,çantasından aldığı sigara paketini açtı;içinden çıkarttığı odun gibi sigaralardan birini ağzına tutturup çakmağı aramaya koyuldu.Uzun zaman sonra bulduğu çakmağıyla sigarasını yakıp derin bir fırt çekti;içine; paket ile çakmağı masaya atarken.


İki saat sonra :’’09678 numaralı İstanbul-İzmir uçağı yolcularımızı almaya hazırdır.’’ Anonsu yapıldığında Andrew beşinci paket sigarasını bitirdiğini fark etti,son sigarasını da kırıp çantasını koluna taktı ve saatlerdir elinde eskittiği bileti uzun kuyruktayken incelemeye başladı.Sıra ona hızlıca gelirken o yerinden dahi kıpırdamıyordu..Sonunda yolcuların uyarması,iğrenç bakışları ve kokusunu almış olduklarını belli eden davranışları arasında görevliye biletini uzattı;kontrolden sonra numarasını bulup koltuğun oturdu.Uçak havalanırken düşündüğü tek şey:bir saatlik yolun on bir saatlik yoldan daha zor geleceğiydi..Ve öyle de olmuştu;günün en zor yolcuğunu yapıp sonunda bulduğu taksiye bindi.

90 dakika sürecek yolculuk için o çoktan açtığı altıncı sigara paketini akciğerine indirmeye başlamıştı..
Bir zaman sonra taksici bile rahatsız olmaya başlayacaktı elbet;ancak o umursamıyordu bile..


Ne o ne de şoför yol boyunca tek kelime etmeden:radyodaki saçma sapan şakalar ve şarkılarla oyalandılar.Sonunda şehre girdiklerinde iş Andrew’in karmaşık sağ-sol tariflerine kallıyordu:kısa zamanda Kioko ile yaşadığı evin önüne vardı:pencere değişmişti;ancak bir oda dışında tüm odaların ışığı yanıyordu..


Zorla ayakta duran Andrew arabadan inerek adama sarhoş edasıyla parayı uzattı:adam tarafından kandırılacağını biliyordu sonuçta burası bir turizm bölgesiydi ;insanları kazıklamak amacıyla yaptıkları birçok şey vardı:bunların arasında taksimetrelerdeki oranlar da dahildi maalesef..Andrew kendisinden alınan 195 Türk lirasının kavgasını değil tek kelimesini dahi etmeden direk arkasını dönüp binaya yürüdü.

Hızla gazlayan taksicinin Andrew’e ‘’çattık ancak güzel para kopardık’’edasıyla bakan gözlerini üzerinde hissederken o sesini çıkarmadan anahtarını dış kapıdaki anahtar bölümüne soktu: binaya giriş şifresini girdi:kapı açıldığı gibi de içeri hızlıca girip kapıyı kapadı.Ardından evin kapısı göründü:anahtarla eve girdikten sonra gitmeden önce topladığı evin dağılmış haline şaşkınca bakarak içeri girdi:ayakkabıları çıkartmadan Alice’i aramaya koyuldu:sonunda Alice’i bulduğunda kolunu kapıya yaslayıp dayanıksız dizlerinin üstünde çöme ihtiyacı hissetti..


Alice karanlık odada yerde yırtık elbiseler ve kan içinde yatıyordu:sadece boş gözlerle tavana bakıyordu:sesi çıkmıyor hatta gözleri haricinde hiçbir yaşama belirtisi göstermiyordu..Hızla ,çöktüğü kapı eşiğinden Alice’in yanına fırlayan Andrew kardeşini belinden tuttu:ona sarılırken gözleri kana kaydı:ağzından:
-Sana bunu kim yaptı?..kelimeleri döküldü sadece..Alice ablasına sıkıca sarılırken bağırarak ağlamaya başladı..Şimdi neden evin dağıldı ortaya acınası bir şekilde çıkıyordu:büyük bir dehşet yaşanmıştı..


MİSA
Zorla kontrol ettiğim bedenimi yürümeye yorarken ona yaklaşıp arkasından sarıldım,elleri buz gibiydi:gelen geçen bize bakıyordu..Öylece kaldığımız uzun dakikalar boyunca aklımdan neler neler geçiyordu:artık tamamıyla kimsem yoktu:sadece İtalya’da yaşayan annenannem..
Yavaşça kollarımla ona daha sıkı sarılırken derin iç çekişler sona erip:
-Misa..biliyorsun tören,gömme işlemleri için falan burada kalmamız lazım:benim bir akrabam olacaktı:Yokohama yakınlarında ikamet ediyorlar..Bir süreliğine.. sözünü kesen sesim hiç düşünmemişti bu kararı verirken:
-Kabul..gidelim.. dediğimde Suijitsuna şaşkınlıkla bana dönüp:
-Bunu ister misin?Yani benim çevremle tanışmak,yaşamak… tekrar sözünü kestim:
-Onlar beni kabul edecekler mi?’’Kim bu kız?’’ demezler mi sana? , alnıma sıcacık bir öpücük kondururken:
-Hepsi seni çok merak ediyor..Özellikle de küçük olanlar:ablam ile ağabeyim yakın oturuyorlar:çocukları var:senden bahsetmiştim onlara.. sessizce karşımıza gelen arabaya baktım:siyah olan bu araba BMW markasının en yeni modellerindendi:tek kelime etmeden bana açılan kapıdan arka koltuğa yerleştim..

Tokyo’dan çıkıp Yokohama’ya varmamız uzun veya kısa sürebilirdi:sanırım pek de umursamıyordum:hala bağırarak ağlama isteği ile yanıp tutuşurken bile ..
Şoförün yanında yerini alan koruma görünümlü adam ara ara arkasına dönüp bana bakıyordu.Dışarıyı seyredecek kadar kuvvetli sayılmazdım,başımı yavaşça Suijitsuna’nın bacaklarına koyup koltuğa iyice yayıldım,sonra üstüme örtülen minik bir pike..Gözlerimi zorlukla açıp döndüm:Suijitsuna’ya bakıp elimi ona uzattım, yanağına koydum:sessizce gözlerini kaparken elini elimin üstüne koydu:
-Teşekkürler..her şey için.. derken gözlerim de kapanıyordu yavaşça..Onun nefesini suratımda hissederken dudakları tekrar dudaklarımı buldu:tıpkı seneler önce olduğu gibi…Gözlerimi sıkarken sol kolumu pikeden çıkartıp ensesine koydum; beynimin bir anda çöküşünü hissediyordum:bedenim elektrik şokuna tutulmuş gibiydi:titreyen kollarımı zapt etmek ise anlatılamaz derecede zordu..
Suijitsuna ise kolunu belime sarıp beni kendine çekmişti:seneler tekrar ediyordu:o gün hissettiklerimi daha yoğun hissediyordum şuan…Onun ruhuna sarıldığım her an hissettiğim o hayalet duyguyu tekrardan yaşamak:bir hayalle yaşamak yerine gerçeği varken..


Suijitsuna’nın sağ eli,sol koluyla beni tutarken, kapının yakınındaki bir düğmeyi arıyordu:ona basınca önümüze ,şoför ve o adamın bizi görmesini engelleyecek karanlık cam çıkmaya başladı:camlar zaten karartmalıydı:dışarıdan kimse bizi göremiyordu.Gözlerimi açtım:onu kendime ensesinden daha fazla çekmeye başlarken doğrulup ona sıkıca sarıldım: karmaşık duygulara ,düşüncelere dayanamayan gözlerim boşalmaya başlıyordu tekrardan..Bir anda kendimi tamamıyla onun kucağında hissettim,beni sıkıca tutup kendine çektiğinde duraksadı,ardından geriye çekilip eliyle gözyaşımı sildi:
-Misa..ağlama…diyordu bana özlem duyduğum ses.Kolumu onun beline dolarken o da bana daha sıkı sarıldı.Başımı omzuna yaslayıp gözlerimi kapadım:onun kucağında uyumak:çok uzun zamandır hissedemediğim duyguya benziyordu:neydi ki o duygu?Ne deniyordu adına? Sanırım :’’huzur’’du..Evet:seneler önceki gibi onun yanında olmak bana huzur veriyordu..


Gözlerimi açtığımda:Suijitsuna’nın başını bana yaslamış bir şekilde uyuya kaldığını gördüm:üstüme tekrar pikeyi örtmüştü..Yavaşça öndeki pencereye dönüp kucağından kalkmaya yeltenince Suijitsuna gözlerini açmadan kollarını uzatıp hızla çekti ve oturttu beni:
-Gitme…diyordu uykulu sesi..Başımı arkaya;onun göğsüne yaslayıp:
-Bacakların ağrıyacak..Hem..böyle uyuyamazsın..deyince duymazlıktan gelip daha sıkı sarıldı bana,sessizce hareket etmeden dururken :
-Misa..Kucağımda uyuduğun tüm o minik süre ,yanımda olduğun tüm o saliselerin içerisinde hayatımda hiç hissedemediğim huzuru hissettim:ve şimdi..az önce en huzurlu uykuya dalmıştım..gitme…
İçimi çekip ellerinin üstüne ellerimi koydum..Suijitsuna kasıldığımı anlayınca gözlerini açıp dik oturdu,ardından da bacaklarını açıp benim koltuğa oturmamı sağladı:ben ona şaşkınlıkla bakarken :
-Şimdi ikimizin de istediği oldu:sen benim bacaklarımı ağrıtmayacaksın,bende sensiz uyumayacağım..diyordu kolları tekrardan belimi sararken..ona yaslanıp başımı omzuna koydum; gözlerine baktım:yavaşça uykular diyarına akan Suijitsuna ne kadar da bana aitti şimdi..Sadece benimdi:sabır mı teslim etmişti onu bana?O uzun acılı bekleyişim mi?

Hayatımın en huzurlu elli beş dakikasıydı belki..Bir süre sonra öndeki şoförün:
-Vardık efendim..diyen sesiyle irkildim..Suijitsuna hala uyuyordu,elimi yanağına koyup acıyla gülümsedim,yanağına bir öpücük kondurup:
-Suijitsuna..uyanmalısın.. dedim sessizce..Ben o şekilde ona bakarken birden kapı açılınca elimi onun yanağından çekip utançla başımı öne eğdim..İçeri dalan soğuk hava beyin köküme kadar beni kasarken Suijitsuna gözlerini açtı:esnerken kapının açılmış ve benim ne halde olduğumu gördü.
Bana bakıp toparlamaya koyuldu:
-Neye bakıyorsunuz siz?Gidip ötekilere haber verip kapıları açmalarını sağlayın..! deyince başımı kaldırıp Suijitsuna’ya baktım:elimi tutup beni arabadan çıkartırken ‘’Başkalarının ne düşündüğü umurunda olmasın’’ edasını takınıyordu.Üşüdüğümü fark edince arabanın bagajının olduğu bölüme geçti: BMW işaretine bastırınca bagaj açıldı:içindeki poşetlerden birinde bir mont çıkartıp giydikten sonra bana da bir tane uzattı:üstündeki etiketi çıkartmadan direk üstüme geçirince :
-Ne kadar çok üşümüşsün…Sanırım sana bir özür borçluyum Prenses’im..deyip bagajı kapattı ve montun etiketini çıkartıp cebine sokuşturdu..Bu sırada iki görevli çoktan koca malikanenin kapılarının açılması için diğer görevlilere haber vermeye uçmuşlardı ..


Bir süre sonra evde büyük bir telaşın olduğunu belli eden koşturmalar gösterdi kendini,kapıyı açmaya gelen kahyalara şaşkınlıkla bakıp hızla Suijitsuna’ya döndüm:
-Burada kahyalar var..Ben..nasıl davranacağım?? Suijitsuna alnımdan öpüp:
-Bazen çok şeker oluyorsun biliyor musun?İstediğin gibi davranabilirsin..Hadi içeri gidelim..Herken bizi bekliyor.. belime sarıldı:her an düşebileceğimi biliyordu..
Ne kadar ilginç bir gündü:annem yoktu şimdi..İçimde inanılmaz bir boşluk varken bile nasıl oluyordu da ben bu şekilde her şey normalmiş gibi davranabiliyordum?Sinirlerim çatlak veriyordu:boğazımdaki koca yumruğu durdurmaya çalışırken malikaneye varan uzun yoldan geçiyorduk..Malikanenin önüne geldiğimizde ne kadar da büyük olduğu konusunda şaşkınlıklarım kendini açıkça ortaya koyuyordu;kapılar açılınca Suijitsuna içeri girmekten korkan beni sıkıca tutup yürümeye zorladı:içeriye girince kapının kenarındaki yaşlı adam önümüze geçip yön göstermeye başlayınca iyice kasıldığımı hissettim:bir yandan da evi inceliyordum..

Bir süre sonra aşağıya kıvrımlarla inen bir merdivenin önüne geldik:Suijitsuna yavaşça inmeye dikkat ederken bacaklarım titremeyle sarsılıyordu:merdivenler bittiğinde karşımızda bu sefer koca bir mutfak ve mutfaktan 5 metre kadar uzakta koca bir masa gözüme çarptı:Japon yemekleriyle donatılan masadan gözlerimi alıp korkuyla, bize bakan dört kişiye gülümsemeye çalıştım.
Japonya’da yaşamayalı tüm geleneklerimi unutmuştum:aklıma gelince hemen ellerimi birleştirip saygımı belli etmeye yeltendim:aynı sırada Suijitsuna ve diğerleri de aynı şeyi yapıyorlardı.Sıra kendi dilimi konuşmaya gelince çok az miktarda kanji bildiğimi anımsayıp utancımdan yerin dibine geçmek istedim:Suijitsuna beni öcü görmüş gibi korkak bir halde bakarken yakalayınca elimden tutup onların yanına götürdü:
-Bak Misa:Bu ablam Naru Ooka:kendisi 35 yaşında..Avukatlık yapıyor..Bu soy ismini aldığı,çok sevdiği eşi: Kakashi Ooba;(Büyük genç çocuğa yaklaşıp sarıldıktan sonra kolunu onun omzuna atıp)bu Haruka:18 yaşında..Zorladığın kanjilerde yardımcı olabilir sanırım..(diyerek telaş etmemem gerektiğini belli etmemeye çalışıyordu..Ancak ben yerin dibine geçmek istiyordum..Yanındaki şirin ,benim boyumdaki kızı işaret edip ) son olarak bu da:15 yaşındaki Naoko..Seninle dost olacağına eminim.. deyip sözünü bitirdi..Sıra bana gelince öksürüp boğazımı temizledikten sonra Suijitsuna’ya baktım:Suijitsuna bana yaklaşıp omzuma kolunu yaslayıp:
-Hadi Misa..Korkma lütfen… deyince utanıp gülümsedim..18 yaşındaki Haruka’nın bana bakan gözleri rahatsızlık vermeye başlamıştı..Bir süre sonra cesaret bulup:
-Ben Misa Yamashi..ağustosta on yedime basacağım..Ailem:öldü..Annemi gömme amacıyla Japonya’ya geldim:Uzun zamandır buraya uğramadığım için kültürüm ve ülkem açısından problem çekebilirim..Suijitsuna’yı..ben..(iyice kasılmaya başladım bile..)onu seviyorum..Sanırım bu bizim kültürümüze yanlış..Neyse..Sizinle tanıştığıma memnunum.. deyince Suijitsuna ‘nın benden beklemediği bir performans sergilediğimi anladım..Japoncamın paslanmamış olması beni çok sevindirdi:buna sadece ben değil diğer aile bireyleri de şaşırdı.


Yaşına karşılık çok sevecen duran Naru teyze bana yaklaşıp sarılınca ;şaşkınlıkla öylece dururken Suijitsuna sarılmamı emreden gözlerle baktı,bu sıcak karşılama karşısında duygulandığım için ağlamamak üzere kasılırken kadına sarıldım:bir süre sonra beni bırakıp gözlerimin içine gözlerini dikti:
-Bak Misa:Suijitsuna benim çok sevdiğim bir kardeşimdir..Seninle aynı ada sahip kız kardeşimizi kaybettikten sonra senin gibi birini bulduğunu anlattığında geçici olduğunu sandım hatta kızdım yaşının küçüklüğünden dolayı :ancak seneler geçti ve seni unutamadı..Ben ve ailem seni çok duyduk Suijitsuna ağzından:bizim ailemizdendin gelmeden önce ve bunu bilmeni istiyorum..


Onlara minnetimi belirttikten sonra masaya geçmemiz gerektiğini söylediler..Güzelcene kaynaştığımız akşam yemeğinde yasta olduğum için kimse aile konusunu açmamaya özen gösteriyordu:Suijitsuna’nın annesi ve babası da hayatlarını kaybetmişlerdi:yani beni çok iyi anlıyorlardı..

Bu kadar acılıyken bile güldürmeyi becerebilmeleri benim onlara hemencecik ısınmamı sağlıyordu:Suijitsuna’nın dediği gibi çok sevimli bir ablası ve ailesi vardı..Yarın hep birlikte abisinin evine gidecektik..
Bir süre sonra herkesin yatma vakti geldiğinde yardımcının gösterdiği,bizim için hazırlanan odaya geçtik:Suijitsuna ile aynı odada kalacaktık:çok büyük olmayan odada birbirinden ayrı iki yer yatağı,her tarafta kokusu dolanan güzel bitkiler,müzik aletleri,kasetler kitaplar v.s. bir sürü şey vardı..Suijitsuna dolaba yaklaşıp açtığında eşyalarım ve onun eşyalarının orada yerleştirilmiş olduğunu gördüm.Giyinen Suijitsuna’ya sırtımı dönüp konuştum:
-Neden ailen siyah giyinmişti Suijitsuna?Sence benden hoşnut kaldılar mı? Suijitsuna’nın bu soruları beklemeyen şaşkınlığını , birden çıkan o :’hıg!’ sesi belli ediyordu..Kısa süre sonra giyinmeye devam etti:
-Misa biz de seninle yastayız..Yasını tutacağız..Senden hoşnut kalmasalardı güldürmeye veya yasını tutmaya çalışmazlardı sanırsam..Şimdi..Prenses’im sen ne zaman giyineceksin?
23.BÖLÜM PART 1 SON..
ÖZEL BÖLÜMLERLE GÖRÜŞMEK ÜZERE..

DÜZENLEMİŞTİR..