Abovv
Süper adaş sen bundan kitap yap valla yok sata *-*
Süper O___O
Geliyomu 4. bölüm

Bazı bölümlerde kıvaçtan başka kişilerinde ağızlarında yazmak hoş olur diye düşündüm.

Tekrar söylüyorum. Bölüm başına imza yapımı sistemini SaiLoRSuN dan izni dahilnde almış bulunmaktayım kendisine teşşekür ediyorum *-*








Bölüm 4 (Nazlı)

Sabahın ilk ışıkları perdelerin arasından odama süzülmeye ve tenimde gezinmeye başladığında anlamıştım uyanma zamanının geldiğini. Gözlerimi açıp derin bir nefes aldım. Dün gece yine korkunç geçmişti. Yine aynı sesi duymuş ve her tarafta ateşi görmüştüm rüyamda. Evet, gördüklerim korkunç olsalar da kâbus demekte zorlanıyordum. Kabus gördüğümde çığlık atarak uyanırdım ya da başka tepkiler verirdim ama ses beni bulduğunda sadece korkuyordum. Aniden yerimden sıçradığım, uyandığım olmamıştı hiç. Hele de son 2 yılımı bu sesle geçirmiş olmama rağmen.

Yaşadığım korkunç gecelere rağmen sabahları dinç olurdum. İçimdeki garip bir coşku sabahları güzel kılardı bana. Hızlı adımlarla mutfağa doğru giderken de sabahın güzelliğini düşünmekten alamıyordum kendimi. Ve tabi Kıvanç’ı… Onu daha ilk gördüğüm anda, o kapıdan içeri ilk adım attığımda anlamıştım onun benim için farklı olacağını. Hani bir beyaz atlı prens konusu vardır ya. Her kızın hayallerini süsler. Her kız bilir onun bir gün gelip kendisini bulacağını. Ve ölene kadar mutlu mesut yaşayacağına inanır. Ben de’ işte’ dedim o gün. ‘Benim beyaz atlı prensim. Siyah dağınık saçlarının altındaki deniz mavisi gözleriyle bana bakıyor.’Buğday tenli, uzun, yapalı vücudu ve bana bakışlarıyla bambaşkaydı o. Ve o beni yemeğe davet etmişti. Oda benden hoşlanmıştı yani.

Kahvaltımı ettikten sonra, mutfağı toplayıp dışarı çıktım. Bugün işe gitmeyecektim. Arkadaşlarıma haber vermiştim, onlar da bir sakıncası olmayacağını söylemişlerdi. Bu gece benim için çok özel olacaktı. Bu yüzden arabama binip, kontağı çevirdikten sonra yönümü alışveriş merkezlerinin çevirdim.

Saat çabucak altı oluvermişti. Saç, kıyafet derken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım. Ama bir önemi yoktu, bu akşam mükemmel olmalıydım…

***

(Kıvanç)

“İşte böyle Cem… Güzelliğini ifade edecek kelimeleri bulmakta zorlanıyorum.”

“Abicim sen aşık olmuşsun yaa…” Yok artık der gibiydi. Onun tek gecelik aşk felsefesine zıt düşen bir durumdu bu ve o bunun nasıl bir duygu olduğunu anlayamıyordu.

“Günaydın Cem!” Normalde sabırlı biriyimdir. Sükûnetimi - belki de işim gereği- uzun süre koruyabilirdim. Ama karşımdaki cem olduğunda bunu başaramıyordum.

“Sakin ol dostum. Sen bilirsin. Ben karışmıyorum, ben sana aşk maşk hikâye diyorum ve uzak durmanı öneririm ama sen dinlemezsen sen bilirsin.” Başını bir acı sondan bahseder gibi iki yana sallıyordu.

“Pekala pekala, hadi kalkalım artık.”

Cemle bir kafede oturup konuşmuştuk. Daha doğrusu ben konuşmuştum, o da dinliyormuş gibi yapıp karşı masada ki kızları kesmişti. Fark etmediğimi düşünmüştü, zaten bende bozuntuya vermeden anlatmaya devam etmiştim. Ona uzun uzun Nazlı’yı anlatmıştım. Ona nasıl âşık olduğumu… O ise ilgisiz bir şekilde gözlerime bak aşkın gereksizliğini savunmuştu. Ben ondan yardım alabileceğimi nasıl düşünmüştüm?

Arabaya bindiğimizde saate bakmayı yeni akıl edebilmiştim.

“Cem! Saat yedi olmuş! Yarım saat sonra Nazlıyı evinden almam gerekiyor benim! Acele et! Beni evime bırakıver…” Ben paniklemiş, oturduğum yerde sağa sola dönerek konuşuyordum. O ise sakin bir şekilde cevapladı.

“Rahat ol kanka birkaç dakika içinde bu bebek uçurur bizi senin eve.” Hakkı vardı. Şuan kırmızı bir Ferrari California’nın içindeydik.

Eve vardığımda yirmi dakikam vardı. Cem beni bırakıp evine gitmişti. Ben de hızla odama gidip hazırlanmaya başladım. Taşlanmış soluk lacivert kotumu, üstüne lacivert t-shirtümü giyip, elime de beyaz ceketimi alıp banyoya koştum. Aynanın karşısında ceketimi giyerken bir yandan da saçımı nasıl yapmam gerektiğini düşünüyordum. Ceketimi giyip yakasını da düzelttikten sonra elime biraz jöle aldım. Normalde jöle kullanan biri değildim pek. Ama bu da normal bir gece sayılmazdı. Hızla saçıma şekil vermeye çalıştım. Ön kısımları kaldırıp, arka taraflara doğru eğim verdim. Sonra saate bir kez daha bakıp on dakikamın kaldığını gördüğümde saçımla uğraşmayı bıraktım ve ellerimi yıkadım.

Evden çıkarken hiç bir şeyin farkında değildim. Ayaklarım yere değmiyor gibiydi. Ne zamanın, ne mekanın, nede başka şeylerin farkındaydım. Sadece koşuyordum. Arabama atlayım kontağı çevirdim. Çıkışta Cem’in beni alacağını bildiğim için bugün arabamı evde bırakmıştım. Gaza bastığım da göstergelerin yanındaki saatten beş dakikamın kaldığını gördüm. Nazlının evinin önüne tam zamanında vardım. Kornaya basıp beklemeye devam ettim. Binanın kapısının açılması ile karşılaştığım manzarayla donakaldım. Dar ve vücudunu sıkıca saran, siyah saten, eteği ayaklarına kadar inen elbisesinin içinde buraya ait değilmiş gibi duran bir beden… Melek gibi… Bütün zarafetiyle yaklaşıyordu. Hemen arabadan çıkıp diğer tarafa koşup, arabanın sağ ön koltuğunun kapısını açtım. Zarif adımlarla yanıma geldi, ama binmedi arabaya. Tam önümde durup gözlerimin içine baktı.

“Merhaba, çok şık görünüyorsun.” Bana gülümseyen bir melek…

“Senin yanında sönük kaldım.” Sol elimi uzatım elini tuttum, bu elini ilk tutuşumdu. Oturmasına yardım ettikten sonra kapısını kapatıp hızla sürücü koltuğuna geçtim. Gaza basıp yola çıktık.

“Nereye gidiyoruz?” Sesi bir melodi gibi ruhuma işliyordu.

“Bildiğim çok güzel bir balık restoranı var, nezih bir yerdir.”

“Güzel, balık yemeyi severim.”

“Ben de.”

Heyecandan konuşacak bir şey bulamıyordum. Restorana kadar başka bir şey konuşmadık. Arabayı restoranın önünde durdur durdurmaz arabadan çıkıp Nazlı’nın kapısını açtım. Arabadan çıkarken bana gülümseyerek bir bakış attı.

“Teşekkürler.”

“Sizin gibi güzel bir hanımefendiye az bile.”

Beraber restoranın girişine doğru ilerlerken birden çok garip bir hissin bedenimde dalgalandığını hissettim. Tamamen yabancı bir histi, bana ait değil gibi. Başlangıçta çok hafifti, ama daha sonra şiddetlenerek belirgin bir hal aldı. Korku gibiydi ama tam olarak değildi. Sonra sert ve tanıdık bir ses duydum. Hem de çok tanıdık bir ses.

“Sen sana verilen büyük şansı geri tepiyorsun. Sonsuz güç avuçlarının arasında… Kaderine kulak ver… Seçeneklerin sınırlı. Ölüm yâda güç. Karar senin…” Sonra bir çığlık duyup başımı hızla çevirdim. Nazlı yerde diz çökmüş bir halde mırıldanıyordu.

“Şimdi olmaz, bu gece olmaz… BENİ RAHAT BIRAKK!!!”

-----------------------------------------------------

Yine diğerleri gibi kısa bir bölüm oldu galiba ama ilk bölümlerim bunlar daha idare edin XD Zamanla uzarlar onlar.

yeniii bölüm harikaydı imzasıda öyle seviyorum bu fanfic i yaa!!

Bozuldu bütün gece
Çok acayip güzel bi bölümdü.
5. bölümde bişiler olcak sanırım .
İmzayıda spoilerde taşıycam izin verirsen ^^

İnanmıyorum ya.Bozulacak güzelim gece.
Tam da sevinmiştik ne güzel çıkıyorlar felan diye.
Bir de artık bu sesi Kıvanç da mı duyuyor yoksa bana mı öyle geldi ? Bu ikisine birşey olacak ama...
Ehm neyse yine süper bir bölümdü.
Merakla hikayenin devamını ve soruma olan cevabını bekliyorum.

vay bee nur topu gibi bi 4. bölümümüz oldu xd artık beşi bekliyoz yine koparmışın dydream züpersin tam gaz devam (kapağna aşık oldum xd) süper bi bölüm dü hadi yaaa 5 gelsin

güsel
kitap yaptırabilirsin

3.ve 4. böl. de süperdi. Tamda ne güzel eğlenecekler derken geceleri bitti.. Üzüldüm ama merak da ettim bir yandan.. Neler olacak acaba.O sesi Kıvançda duymaya başladığına göre olaylar başlayacak demektir.Ama şu böl. azıcık daha uzun olsa keşke daha mesut olurdum. Neyse yeni böl. bekliyorum...

Eveeet yine beeeen... önceki yorumlarımın ardında durmakla beraber bu bölüm bir nevi geçiş bölümüydü. O yüzden diyecek çok fazla bir teori gleişimi yok ama şöyle diyebilirim:
Romantik sevgi pıtırcığı bir bölümdü...Başlarına geleceklere rağmen (özellikle nazlı açısından) bir karşı koyuş çabasıydı hayata tutunmak için ama olay patlak verdi... Kıvanç bi haberdi artık haberdar...Bu bölüm birazda aralarında bu ses açısından bir bağın başlangıcıydı...Bu noktadan itibaren bu anlamda bu bağ sağlamlaşacak ve olaylar kendini göstermeye başlayacak zannediyorum.Bakalım aralarındaki heyecanlı temiz aşk öyle kalmaya devam edecek mi? Yoksa ses , güç bir şeyleri değiştirecek mi?Belki de onlar gücü seçerken ölen aşk olacaktır?

Çok güzel yazmışsın bu bölümü de. Gidişat çok güzel,çok gizemli ve meraklandırıcı .
Bu havayı sevdim Umarım böyle devam eder diğer bölümü sabırsızlıkla bekliyorum ;D

irma~~ sağolasın teşekkür ederim ^^

StarFire~ ~~ Teşekkür edrim ^^ Sormana gerek yok imzaları Sonsuz Nefes okuyucuları isterlerse kullanabilirler maksat reklam XD

venusyıldızı ~~ Aslında ses Kınaçla konuşmuyor arkadaşlar Teşekkür ederim ^^

kang hoo ~~ Sağolasın ^^ nice 44 ler 144 ler dileğiyle XD

Buki ~~ Gece daha yeni başlıyor ya ne bu yas arkadaşlar XD Hala kalem benim elimde XD Keyif benim değil mi ve ben bu bölüm uzunluğundan mutluyum XD buki bu benim koca günümü alıyo var mı haberin senin XD

SaILoRSuN ~~ anladım ben seni abla yorma kendini XD teşekkür ederim ^^

~~ teşekkür ederim ^^ Bu hava devam etçek korkma XD bütün itirazlara rağmen her bölüm gizemli olcek XD Elimden geldiği kadarıyla


Ve yayında ve yapımda emeği geçen arkadaşlarıma teşekkür ederim *-* Kimler mi? İmzalar için resim aramama yardım edenler : StarFire~, xlovemex, Sweet Princess, Princess Moon ... Aklıma bunlar geldi, arayıp da adını burda göremeynler XD dürtün beni bi

Day sana hediyem olsun bu

...............ayaka yok
süper lan bu sonsuz nefes ailecek takip ediyoruz xD msnde gün boyu çenem durmuyo ama ne hikmetse buraya şimdi yazıyorum
4. bölümde farklı ağızlardan anlatılması daha hoş olmuş zaten betimlemeler aşmış
aha sesleri kıvanç da duydu aksiyon yakındır
diğer bölümü 678 gözle beklemeye başladım

StarFire~ çok teşekkürler adaş ^^ Değerlendircem ben onu harika olmuş ^^

Bu arada isim belirtmediğim her bölüm kınaç ağzındandır, tererrüte düşmeyin ^^







Bölüm 5


“Şimdi olmaz, bu gece olmaz… BENİ RAHAT BIRAKK!!!”

“Nazlı!” Hızla yere çöküp başını avuçlarımın arasına aldım. “Sakin ol Nazlı, lütfen bana bak ve sakin ol…”

“Canım çok yanıyor! Ne istiyorsan yaparım yeter ki… yeter ki beni rahat bırak.”

“Nazlı kendine gel! Bana bak! Geçti…” Geçtiğini biliyordum, çünkü ben de duymuştum.

“Öhöö öhö öhö…” Öksürüyordu, derinden ve ıslak...

“NAZLI! Kalk ayağa! Gidiyoruz, hemen! Bir dokto-…

Başını hafifçe kaldırıp bana yorgun bir bakış attı.

“İyiyim, sen de sakin ol…” Gülümsemeye çalışmıştı, ama şu anda perişanlıktan başka bir şey belli olmuyordu yüzünden.”Gerçekten iyiyim, gecemizi mahvetmesine izin veremeyiz.”

“Emin misin?”

“Kesinlikle…”

Kolumdan destek alarak ayağa kalktı. Bozuk bir gülümsemeyle elimi tuttu ve gözlerimin içine baktı. Ben ise hala onun iyi olup olmadığını ve şimdi ne yapmamız gerektiğini anlamaya çalışıyordum. O içeri doğdu yönelse de ben olduğum yerden hareket edebilecek gibi görünmüyordum. Çünkü… çünkü o sesi ben de duymuştum. Gece rüyamda da duymuştum, evet, ama uyanıkken duymak bambaşka bir şeydi. Bedenin tamamen kontrolünden çıkıyordu. Aklın düşünmeyi bırakıyordu. Sadece hissedebiliyordun.

“Kıvanç…” Dönüp bana baktı. “ Hadi gel, geçti, bak ben iyiyim…” Sesi benim de duyduğumdan haberi yok muydu? Böyle söylediğine göre cevap hayırdı. Önce ‘yalnız sen değilsin’ diyecek oldum, ama daha sonra onun yeterince sorunu olduğu aklıma geldi. Bir de beni düşünmemeliydi. Hem onun da dediği gibi gecemizin mahvolmasına izin vermemeliydik.

“ Tamam tamam, hadi.” Gülümsemeye çalışarak yanına gittim. Saçını düzeltmeye çalışıyor, bir yandan da kıyafetini çekiştiriyordu. “ Hala çok güzelsin.”

Kafasını kaldırıp gülümsedi, hem de tam olarak, gerçek bir gülümsemeydi bu. Hızlı adımlara içeriye, önceden ayırttığım masaya oturduk. Restoran denizin çok yakınında, bir sahil restoranıydı. Bizim yerimizde hemen cam kenarı ve deniz manzaralı bir yerdi. Garson yanımıza geldi, biz de siparişleri verdikten sonra geri gitti. Yalnız kalmıştık nihayet.

“İyi olduğuna emin misin Nazlı?” gözleri donuk bakıyordu. Ama yüzünde çarpık bir gülümseme vardı. Soruma karşılık olarak kafasını kaldırıp, gülümsemesini artırarak cevap verdi.

“Senin yanında çok daha iyiyim.” Doğrudan gözlerimin içine bakıyordu.

“Ben… ben de senin yanında daha iyiyim.” İçimde yine yabancı bir hissin dalgalandığını hissettim. Yine bedenim kontrolümden çıkmış gibiydi. Ama bu seferki Ses’i duyarken ki gibi değil, çok daha yumuşak ve çok daha samimiydi. Sonra Nazlı’nın sesini duydum ama sessin yönünü anlayamıyordum. Nazlı karşımda oturuyordu ve ona bakıyordum, ama sesi her yerdeydi. “Elimi tut! Hadii…” heyecandan hızla nefesimi tuttum.

“Bir şey mi oldu kıvanç?” Her şeyden habersiz, gözlerinde soru işaretleriyle bana bakıyordu.

“Hayır! Yani yok bir şey…” Sesim heyecandan fazla yüksek çıkmıştı. Az önce ne olmuştu? Aslında bu o kadar da garip bir durum değildi. İnsan beyni bir sesi öğrendikten sonra, kafasında o ses her hangi bir şey söylüyormuş gibi bir düşünce olabilirdi. Bir tür yanılsamaydı. Bu yüzden fazla üzerinde durmadım. Sonra duyduklarım aklıma geldi. ‘Elimi tut…’ ne bekliyordum ki? Elimi yavaşça ileri doğdu uzattım. Bir an için heyecandan ürperdiğimi hissettim. Ama yavaş yavaş elimi uzatmaya devam ettim. En sonunda elim onu kinin hemen yanına geldiğinde yavaşça eline dokundum. Başını kaldırmadı. Başı hafif öne eğilmiş, dışarıdaki deniz manzarasını izliyor gibiydi. Sonra elini tuttum. O esnada kafasını kaldırıp, bana ürkekçe bir bakış attı. Utanmıştı, ben de öle. “İyi ki varsın” diyebildim.

“Sen de Kıvanç…”

“Ehem ehem! Siparişleriniz efendim…” Garsonun yalancı öksürüşüyle hızla ellerimizi gerçi çekip sırıtmaya başladık. Ardından yemeğimizi yerken birbirimize sorular sorduk. Reklam ajansında çalıştığını öğrendim. Varlıklı bir ailesi varmış ve başka bir şehirde yaşıyormuş. İki senedir sesi duyuyormuş.

Yemeklerimizi bitirdiğimizde saat on biri geçiyordu.

“Nazlı, sahilde biraz yürüyüş yapalım mı?”

“Olur, benim için bir sakıncası yok.”

Hesabı ödedikten sonra çıkışa doğru yöneldik. Nazlı hemen yanımdaydı. Yavaşça elini tuttum ve el ele sahile doğru yürüdük.

“Ne kadar güzel bir gece değil mi?”

“Senin kadar güzel değil, Nazlı.”

“İltifatın için teşekkürler.” Hafifçe kıkırdadı.

Kolundan tutup nazikçe kendime doğru çevirdim.

“İltifat falan değil, gerçekleri söylüyorum”

“Pekâlâ, öyle olsun Kıvanç Bey.” Şimdi iyiden iyiye gülüyordu. Sonra nefesini hissettiğimde bir şeyin farkına vardım. Birbirimize çok yakındık! Gözleri gözlerimin dibindeydi. Sıcak nefesi ve sahilin dingin rüzgârının dans ettirdiği saçları tenimi okşuyordu. Gözlerim ondan başkasını görmüyordu. Her tarafta o vardı. Sonra o daha da yaklaştı, yaklaştı… Dudağı dudağıma değdiğinde bir anda ürperdim. Ama çok kısa bir zamanda ürperti yerini mutluluğa ve zevke bıraktı. Yavaşça belini kavradım. Onun da kollarını boynuma doladığını hissettim, ya da hissetmedim, bilmiyordum. Varlığıma dair hiçbir şey yoktu. Duymuyor, görmüyor ve bilmiyordum… Sadece vardım, şuan da burada Nazlının kollarının arasındaydım. Zamanın da bir önemi yoktu, usulca geçiyordu yanımızdan, fark ettirmeden. Kayboluşu yaşıyordum başka bir bedende…

“Hah…” Hızla nefes alıp veriyorduk. Soluk soluğa kalmıştık.

“Ben… Nazlı şimdi biz… Ben anlamı-…”

“Evet…” Kollarını hala indirmemişti. Ben de… “ Üstün zeka her zaman kullanılamıyor demek ki.” Kahkahalarla gülüyordu.

“Üstün zekâ nereden çıktı şimdi.”

“Lisedeyken matematik olimpiyatlarında derece yaptığını söylemiştin. “

“Ah peki…”

“Kızardın,” yeniden kıkırdamaya başlamıştı.” Ama böyle de çok tatlısın aşkım.”

“Aşkım…” Bunu duymayalı çok uzun zaman olmuştu. İçimde bir mutluluk dalgasının daha yükseldiğini hissetim. Sonra kollarımı beline sıkıca dolayıp sarılarak kulağına fısıldadım.”İyi ki varsın, iyi ki beni buldun.”

“Benim yaptığım bir şey yok aşkım, bu kaderimizde vardı.”

“Evet, çok doğru!” Bu sesle birlikte hızla Nazlıyı bırakıp etrafa göz gezdirdim. Yaşlı bir adam tökezleyerek ama hızlı adımlarla bize doğru geliyordu. “ Bu sizin kaderinizde var. Siz bu kaderle doğdunuz.”

---------------------------------------------

Öpücük için Sweet Witch tarafındanbüyük baskıya uğradım >.< Kızmayın bana sakın XD