owwww takipteyimmm süpeeeer

(:
sevindim (:

Hımm güzel çok beğendim Devamını yaz lütfenn çok merak ettim

Haruka~ bu müthişti devamını bekliyorumm

Güzel... bir film vardı oğlan filmlerin içine giriyordu bir sinema bileti sayesinde. Onun gibi birşey olacak gibi

Yalnız o kalem ve kağıdı ne etçen ya bana boş dilek gibi göründü ama yazdığına göre bir planın muhakkak vardır

Müthiş bi kurgu!
Takipteym

Evet o kalem ve kağıda ihtiyacım var (:
Begenmenize çok sevindim. Bölümler üzerinde çalışıyorum şu an 1 saate yeni bölümü atarım..

Evet yeni bölüm bayağı uzun gibi oldu bence ..
İyi okumalar..

2. Bölüm

Kağıda uzun uzun isteklerimi belirttim. Bazıları saçma tamam yani kabul ediyorum. Saçlarımın onun ki gibi olması istiyorum, biliyorum bu saçma ama ne yapayım? Benimki gibi kısa saçlarla kimse güzel bir kız olamaz! Ve evet Mamoru’nun Mamoru olmasını istemem de saçma! Sonucunda Türkiye de yaşıyoruz! Ama ne yapayım adı Mamoru olsun istiyorum… Ve bir saçmalık daha yaparak kedimin kel olmasını istemediğimi de belirttim… Ama mantıklı bir şeyler de yaptım tabii… Adımın Peri olarak kalmasını istedim. Düşmanlarımın isimlerinin de farklı olmasını istedim ve de gezegen savaşçılarının Türk olmalarını istedim. Bir de mantıklı bir karar alarak hiçbir şeyi hatırlamamayı diledim. Bunun gibi daha birçok şey diledim. Mesela birinci dileğim bu kâğıda yazdıklarımın hepsinin gerçek olmasıydı. 64. dileğim kızlara da broş verilmesiydi. 83. dileğim genel olarak mangayı takip etmemizdi… vb. bir sürü dileği sıkıştırıp kağıdı küçülttüm ve dilek sandığının içine attım. Ben atar atmaz sandığın içinden bir kağıt dışarı çıktı. Açtım. Sanki bilgisayarda yazılmıştı. Biraz Comic Sans’a benziyordu ama MV Boli de olabilirdi… Kararsız kaldım ve okudum.

“Çok şey diledin küçük hanım… Bu yüzden içlerinden bazıları gerçekleşmeyecek… Bu da senin 64. ile 74. dileklerin… Bunların neler olduğunu biliyorsun… Yarın saat 05.00’dan itibaren dileklerin gerçekleşecek.. Mutlu yaşa, Peri!”

Hmm, demek ki kızlara broş verilmeyecek ve okulda birinci olamayacağım… Üf yha… Ama olsun en azından Mamoru’ya dokunmadı!

“Periiiii!! Yemeğe gelmeyi düşünmüyor musun!?”
“Tamaaaam, geliyoruuuuum!” Acaba annem ne diledi? Mutlu bir ailesi olduğu söylenemez! Kızını da pek sevmiyor! İşi de yok! Bu kadın ne diledi? Her neyse canım bana ne? Ben kendi dileğimi biliyorum ya o bana yeter!
“Periiiii!!!”
“Tamam yha” hızla odamın kapısının kilidini açıp mutfağa gittim. Annem yine çorba, biber dolması ve yoğurt hazırlamıştı… Her zaman da bu yemekleri yapıyor… Kaderime razı gelip yemekleri yedim… Ne de olsa kaderimin bilmediğim kısmı bitiyor. Ve bildiğim heyecanlı kısmı başlıyor…

Biiip! Biiip! Biiip!
“Merhaba ben Peri Ayber. 14 yaşımdayım. Kanuni Anadolu Lisesine gidiyorum. Koç burcuyum. Cesurum ve hayal gücü seviyem yüksek. En büyük hayalim yakışıklı bir erkeğin kalbini çalmak!”
Biiip! Biiip! Biiip!
Elimle alarmın üstüne bastım. Anlaşılan bir sezon daha başlamıştı…
“Haaaaaaaaa” ağzımı kocaman açıp esnedim. Gözlerimi elimle sildikten sonra direkt banyoya geçtim. İlk iş aynaya baktım. Aynadaki görüntü şok ediciydi. Ağzımdan akan salyalar yanağımda bir ay işareti oluşturmuştu. Suyu sonuna kadar açıp yanağımdaki salya lekesini temizledim. Havluyla yüzümü iyice kuruladıktan sonra aynadaki aksime tekrar baktım.
Sarı uzun saçlarımı iki yandan toplamıştım. Mavi kurdelelerle de bağlamıştım. Ama bozulmuştu saçlarım. Kurdeleler açılmış ve uzun saçlarımın içlerine karışmıştı. Deli gibi uyuduğumdan olmalı herhalde. Gözlerim… Mavi gözlerim sabahın bu saatinde kalkmamın etkisiyle kızarmıştı. Mavi sabahlığımla tezat oluşturuyordu. Alnımdaki sivilceler de her geçen gün artıyordu. Burnumda çıkanlarsa ayrı bir dertti… Banyodaki aynanın hemen yanında küçük bir ecza dolabı vardır. İçinde benim kapatıcılarım ve pamuklar vardır her zaman. Her sabah okula gitmeden önce illa kullanmam gerekiyor şu mereti. Gözüme kestirdiğim bir kapatıcıyı alıp alnıma ve burnuma yaymaya başladım. Yaydıktan sonra uykulu gözlerle saçlarımı çözdüm. Kalın fırça tarakla saçlarımı yola yola düğümleri açtım… Can acıtıcı ama tek çarem bu! Saçlarımı açtıktan sonra siyah-bordo kurdelelerimi alıp saçlarımı bağladım. Okulum –Kanuni Anadolu Lisesi- renklere önem veren bir liseydi. Ciddiyet orada çok önemliymiş. Çantan, ayakkabın ve saç tokalarının rengi koyu ve tercihen siyah olmalıymış. Benim gibi renkli bir kız böyle bir okula gitmek zorunda işte. Ama okulun başarısı çok yüksek ve bu okula girdiğim için şanslı olduğumu düşünüyorum. Neyse canım, çoktan kayıtlıyım. Ve bugün okulun ilk günü! Tanıdığım kimseler yok! Eğer iyi bir izlenim bırakırsam birçok arkadaşım olabilir…
Gömleğimi ve eteğimi ütülemek için askılıktan aldım. Ütüyü hemen fişe takıp ısınması için bir iki dakika bekledim. Sonra da önüme bir minder alıp (ütü masası odamda değil) eteğimi ve gömleğimi ütüledim. Yeterince düz olduklarına inandıktan sonra üstümü değiştirdim. Gömleğimin yakalarını kaldırıp kurdelemi yerleştirdim ve ucuna düğüm attım. Yakamı düzelttikten sonra çantamı alıp odadan çıktım. Mutfağa doğru yöneldim. Mutfak evin en sonunda misafir odasının yanıydı. Yeni uyanmış bir kıza işkence gibiydi. Mutfakta kimsecikler yoktu. Muhtemelen annem yatağından vazgeçemiyordur. Boş verip kendime bir ekmek ve bir de nutella aldım. Bıçakla ekmeğin üstüne kalın bir tabaka olarak sürdüm nutellayı. Hızla yedikten sonra bir bardak süt içip banyoya girdim. Elmalı diş macununu hızla fırçama sıktım ve dişlerimdeki çikolata lekelerini çıkarmasını dileyerek dişlerine hızla sürttüm. İşim bittiğinde karşınızda güzel ve beyaz dişli bir kız görüyorsunuz… (:

Okul evimize çok uzak değil… Biz yokuşun en üst kısmında oturuyoruz… Okulsa yokuşun hemen dibinde. Okula doğru giderken sürekli oyuncakçılara ve oyun merkezlerine giresim geliyor. Bizim yokuşta çok fazla oyuncakçı var; çünkü sokağın adı Oyuncakçı Sokağı. Zamanında bir oyuncakçı yaşıyormuş buralarda o yüzden de sokağın adı böyle… Her ben bu sokaktan aşağı indiğimde bütün oyun merkezlerine giresim geliyor. Ama okula geç kalmamak için girmiyorum, okul çıkışlarında birazcık takılıyorum. Zaten şimdi yeni bir okul ve yeni bir yaşamım var. Saatime baktım.
“Neredeyse toplanma vakti gelmiş. Hızlı olmalıyım…” hızlı bir şekilde yokuştan aşağı indim. Nerdeyse düşüyordum. Son anda küçük bir manevrayla kendimi kurtardım. Mükemmel miyim ne!? Okulun kapısını açıp içeri girdim tüm dokuzlar bir sıraya girmişti ben de aralarına katıldım. Her öğretmen bir ismi çağırıyordu. Beni de sarışın bir hoca çağırdı adı Melike’ymiş. Hemen peşinden gittim. Sınıfımız en üst kattaydı. Her sırada bir kişi oturuyordu ben de köşedeki bir masaya geçtim. Hoca bize okulu tanıttı, anlattı, gereçleri ve araçları söyledi ve gidebileceğimizi söyledi. Biz de toparlandık ve okuldan çıktık. Garipti. 1 saat bile almamış gibiydi. Saatime baktım. 11.43… Vay be! Nerden baksan 4 saat olmuş ruhumuz duymamış. Geldiğim hızla çıktım yokuşu geçen defa takıldığım yere tekrar takıldım. Ama düşmedim. Birisi kolumdan yakalamıştı beni. Önce kalktım. Sonra da o kişiye dönüp teşekkür ettim. Uzun boylu genç biriydi. Üzerinde Fen Lisesinin üniforması vardı. Yüzüne baktım. Siyah saçları vardı. Kısaydı ama dağınık bir şekilde suratına dağılıyordu. Gözleri derindi. Mavi ve siyahın ilginç bir karışımı gibiydiler. Onun suratına anlamsızca bakıyordum.
“Eee… İyi misin?” Ona donuk bir şekilde bakınca şaşırdı tabii.
“Evet… İyiyim, teşekkür ederim… Se-” çoktan yürüyüp gitmişti.
“Kaba şeeeey!!” diye bağırdım ardından o sırada oyun merkezinden Metin çıktı. Metin, küçükken çok hoşlandığım ama büyüyünce pek beğenmediğim birisi. Aslen yakışıklıdır. Sarı-kahve saçları ve açık yeşil gözleri var. Suratı bayağı ince. Zayıf birisi. Ayrıca oyun merkezini işletiyor.
“Kime bağırıyorsun, güzellik?”
“Sorma yha, delinin teki… Konuşmasını bilmeyen bir -” Yeni Sailor V oyunu! Japonya’dan sonra ilk kez Türkiye’de verilecekti!
“Kim getirdi?”
“Efendim?”
“Oyunu diyorum kim getirdi?” sağına baktı ve oyunu gördü.
“Haa… Onu mu? Fen Lisesinden bir çocuk, az önce çıktı.” O mu? Vay be! Hiç de oyuncul bir tipe benzemiyordu hâlbuki… Sersem şey daha konuşmasını bile bilmiyor eminim sadece emanet olduğu için getirmiştir.
“Şey Metin, birazcık oynasam?”
“Olmaz, babam sonra hani bunun parası derse ne olacak?”
“İyi be tamam! Öyle olsun sen gelirsin benim yanıma o zaman görüşürüz! Bişe istersin benden!” bugün herkes mi delirdi yha? Hızla evin kapısına çıktım.
Ayağımın altında bir şey kımıldanıyordu.



“Ayy! Salyangoza mı bastım! Olamaz!-”
Yerde siyah bir kedi vardı. Resmen kedinin üstüne basmıştım.
“Kediymiş…”
Kedi can çekişiyordu sanki.
“Çok affedersin yha, dalgındım… Canın acıdı mı?” Kedi titriyordu.
“Dur öpeyim de geçsin,” annem hep böyle diyor.
MUUCK!
Kedi, gözleriyle bana baktı. Anlamlı anlamlı bakıyordu. Bir insan gibi… Birden suratımı tırmalamaya çalıştı. Acı doluydu!
“Aaaaaaah! Ne oldu yha!?” Kedi hızla alnındaki yara bandını gösterdi. İşaret ediyordu.
“Yara bandı mı? O niye ki? Senin sahibin mi var?” Kedi miyavlıyordu.
“Haa, çıkarmamı istiyorsun galiba, sahibin de yok gibi… Tamam çıkarayım o zaman ne olacak ki?” Bandın altında Yeni Ay işareti vardı. Ters duruyordu ve altın gibi parlıyordu… Kedinin gözleri bu defa farklı bir şekilde açıldı… Bana doğru yürüdü. Açıkçası pek bir korkunçtu. Hızla eve girdim. Anahtarlarımı vestiyerin oraya bırakıp odama koştum.
“TAK!”
Cama bir şey vuruyordu…

Bu arada kızımızın odangoları yokk..

mütişsin çok hoş bi fanfic

Bu sahneyi daha önce gördüm snai XD XD

Çok güzel bir Fanfic olmuş

benim minnama da bi bakar mısın lütfeeeen(oylara göre fanficden sayılmasa da )

(:
begenmenize sewindimm